Date 1989-10-27
Publication De Standaard
Performance(s) Anima • New demons
Artist(s) Daniel Larrieu • Edouard Lock
Company / Organization Compagnie Astrakan • Lalala Human Steps
Keywords anima • lock • doek • panters • demons • shot • ongelooflijke • koreograaf • lappen • energie
Dierendromerijen en dierlijke energie: Het einde van Klapstuk '89
Het decor waarin
De zes dansers verschijnen in slecht passende pakjes. Met de blauwe broeken en gestreepte truitjes heeft het iets van matrozenpakjes. Er is iets kinderlijks aan de manier waarop ze paren vormen en dansjes maken, een nogal bizarre mengeling van walsen en twist. De voorstelling kabbelt zo voort, de beelden komen en gaan.
Met kleren als aaneengestikte lappen die iets hebben van militaire kostuums verkleden de dansers zich af en toe. Enkele malen verschijnen ze verkleed als dieren. Maar alweer is die vermomming op een vertederende manier naïef, als was het gedaan met ter plaatse gevonden rommel.
Ondertussen krijgt dat decor een eigen magie, een vernuftige belichting geeft de oude doeken een steeds wisselend, en op bepaalde ogenblikken ook levendig uitzicht. Ik had het gevoel dat het de macht van de verbeelding van de dansers was die hier uitgebeeld werd, dat je een beetje als een voyeur naar een ernstig spelletje van kinderen zat te kijken.
Ik had de indruk dat de koreograaf met de opeenstapeling van verwijzingen in kostuums, decor, klankband en bewegingen, en door de introduktie van teksten van
Panters
Helemaal anders dan de introspektieve verstilling van
En niet toevallig worden over de dans op een gaasdoek films geprojekteerd van leeuwen en panters, van grote vogels, in slow motion. De ongelooflijke gratie van de beweging verschijnt shot na shot, verbluffend parallel aan het scène-gebeuren. Een verhaal ontbreekt in beide gevallen, er is alleen de direkte konfrontatie, in de leeuwenfilms zelfs met een onbewuste wreedheid.
In de dans verschijnt ook geen enkel cliché over mooi en lelijk, man of vrouw, het wonderlijke dansen van sterdanseres
De manier waarop Lock daar zelf ironische scènes aan toevoegt, als een Indische god over de scène dwarrelt of als een onmogelijke fakir op twee lange naalden blijft hangen kompleteren het beeld van een universum waarin alles zo op zijn kop gezet is, dat een totaal nieuwe energie vrijkwam.