Date 1992-01-23

Publication De Standaard

Performance(s) De Mey deux

Artist(s) De Mey, Thierry • De Mey, Michèle Anne

Company / Organization

Keywords michèle • neerstortend • strijkkwartet • quadro • kompositie • anne • thierry • vliegtuig • koreografie • komponist

Broer en zus De Mey brengen staalkaart van dans en muziek

BRUSSEL -- In Théâtre Varia kon je dinsdagavond een uniek spektakel bijwonen. "De Mey deux" is een kompilatie van werk van broer en zus Thierry en Michèle Anne De Mey. De ene is komponist, percussionist en filmmaker, de andere koreografe. De voorstelling, waarop ook bevriende kunstenaars en ensembles uitgenodigd werden om werk voor te stellen, sloot een reeks hernemingen van eerdere voorstellingen van M.A. De Mey (Châteaux en Espagne en Sinfonia Eroica) in Varia af.

Het werk van Thierry De Mey is uitzonderlijk sterk verbonden met (dans)teater. Zijn eerste kompositie, in samenwerking met Peter Vermeersch, was de muziek voor Rosas danst Rosas, een veelbesproken koreografie van Anne Teresa De Keersmaeker uit de periode waarin Michèle Anne De Mey nog deel uitmaakte van haar gezelschap. Sindsdien is de komponist met de regelmaat van een klok teatermuziek blijven schrijven, onder meer voor Wim Vandekeybus.

De avond opende met een uitvoering van een strijkkwartet van Mozart door het strijkkwartet Quadro (dat van zich deed spreken met de eerste uitvoering van Walter Hus' strijkkwartet nr. 1). De pianist Jean-Luc Plouvier voerde daarna de pianokompositie Undo van Thierry De Mey uit. Michèle Anne loste af met een kleine koreografische vingeroefening, een duet met Ivan Fox, waarna ze op Ice, een kompositie voor viool en cello van haar broer, een meer uitgewerkte koreografie met vier dansers, twee mannen en twee vrouwen, prezenteerde

De interessantste stukken kwamen na de pauze. Om te beginnen de eerste uitvoering van een nieuwe kompositie van De Mey, Mouvement pour Quatuor à cordes door het Quadro Quartet. Een intens, spannend muziekstuk. Daarna dansten Olga de Soto en Michèle Anne De Mey op drie Hongaarse dansen van Brahms, en Nicholas Crow op een vierde.

Het heel korte werkje laat de uitgangspunten van De Mey goed zien. Ritme en stemming van de muziek worden nauw gevolgd door een dans die uitmunt door eenvoud, zowel in de patronen als in de bewegingen (vaak verwant aan klassieke bewegingen in hun bevalligheid, maar zonder ze echt te kopiëren).

Men wordt getroffen door de lichtheid en het vanzelfsprekend gemak van de pasjes, en er is veel ruimte voor een persoonlijke inkleuring van de voorgeschreven koreografie door de dansers. In de korte dansen werkte dat erg goed, maar in de laatste koreografie op het kwintet voor klarinet van Mozart bleef het nogal spanningsloos en flauw.

Verrassing

De verrassing van de avond op teatergebied was een performance van Thierry De Mey, Wim Vandekeybus en Christian Maillet. Niet omdat hier grenzen verlegd werden, maar omwille van de bewonderenswaardige efficiëntie waarmee vanuit de teatrale situatie (drie tafeltjes op de scène en een opgehangen bandrecorder met maar één spoel) een maximum aan tijdservaring gepuurd werd.

Terwijl de band speelt, met het geluid van een neerstortend vliegtuig, lezen de drie mannen telkens korte verhaaltjes met bedenkingen van mensen in een (neerstortend) vliegtuig, Ongestruktureerde herinneringen, grappen, losse bedenkingen verdrijven de tijd die onherroepelijk verloopt, zoals de tape op de grond aangeeft.

Het leuke van avonden als deze is dat ze aantonen hoe kunstenaars niet alleen letterlijk, zoals hier, maar ook figuurlijk als families opereren, en niet zo nauw binnen een genre of kunsttak opgesloten zitten als men wel zou denken.

Wim Vandekeybus is met zijn nieuwste voorstelling "Immer das selbe gelogen" vanaf vanavond te gast in deSingel in Antwerpen.