ANTWERPEN -- Het dansgezelschap Rosas van koreografe Anne Teresa De Keersmaeker werkt gestaag verder aan de opbouw van zijn oeuvre, met groeiend internationaal sukses. Door de samenwerking met de Munt kreeg het gezelschap middelen om gereputeerde muzikanten aan te trekken voor live-begeleiding van zijn voorstellingen. De muziek, die al van de eerste voorstellingen af het waarmerk was van Rosas, wordt daardoor nog meer in de verf gezet. Keerzijde van deze medaille is dat het gezelschap steeds minder te zien is in Vlaanderen: lange internationale toerschema's, en de moeilijke afstemming van agenda's van muzikanten en dansgezelschap verhinderen dat. In de komende maanden krijgt u de kans recent werk van Rosas op televisie en in deSingel te zien.
De BRTN bijt de spits af met de uitzending van "Rosa", een film van Peter Greenaway op basis van een koreografie van Anne Teresa De Keersmaeker op muziek van Bartók. De film is merkwaardig omdat hij maar één camerastandpunt heeft: de beeldkompositie wordt volledig bepaald door de wand van de koncertzaal van de Gentse Opera van Roelants.
Voor die wand dansen Fumiyo Ikeda en Nordine Bernchorf een ontmoeting. De koreografie detailleert heel zorgvuldig de spanningsopbouw van verwachting bij Ikeda, naar ontmoeting, naar verdwijning. Zowel Ikeda als Bernchorf leggen hun ziel en hun sensualiteit in die vertolking, waarin echo's van vroegere voorstellingen van Rosas weerkeren.
Pas door de beperking van het camerastandpunt wordt de impact van montage, kadrering, herhaling en vertraging van fragmenten, snijden van algemeen beeld naar close-up, richten van de blik naar een detail, scherpstellen in verschillende plans, duidelijk.
En dan zijn er twee hernemingen in deSingel: Erts, dat in 1992 zijn première beleefde in Brussel en Mozart, dat in Avignon voor het eerst te zien was. In zekere zin is vooral Erts het belangwekkendste stuk. Bij de première was deze voorstelling niet echt af en dat kon je vooral merken aan de onwennigheid van de dansers. De voorstelling is sterk bewerkt, onder andere door de toevoeging van heel wat nieuw koreografisch materiaal dat veel sterker op de persoonlijkheid van de dansers toegespitst is.
Een schitterend moment is een solodans van Marion Levy: net naast de rechte heldere lichtlijnen over het podium, fladdert ze rond als een nachtvlinder die langs het licht strijkt maar zich niet helemaal wil tonen. Joanne Saunier, die ook prominent aanwezig is in de videobeelden waarmee de voorstelling doorsneden wordt, verrast als zangeres met een heel merkwaardig vokaal stukje.
De grote struktuur van de voorstelling, met enerzijds muziek van Schnittke, Webern, Beethoven en Berio en anderzijds fragmenten uit Williams' A streetcar named desire, vertolkt door Vincent Dunoyer en Nathalie Million blijft overeind. Dat reveleert een merkwaardige eigenschap van het stuk: op een of andere manier heeft het een struktuur die oneindige variatie en nuancering toelaat, en toch hetzelfde gevoel nalaat.
Ondanks een enigszins andere bezetting van het gezelschap, ondanks andere koreografische fragmenten, ondanks het feit dat de toonzetting heel wat tederder is dan bij de eerste, zeer "verscheurde" voorstellingen, lijkt het erop dat ook nu weer dat heel precaire moment, dat vage gevoel van aantrekking tussen twee mensen, betrapt wordt.
De muzikale ondersteuning bij deze aanvankelijk onderschatte voorstelling in deSingel wordt verzorgd door The Arditti String Quartet, en is alleen al om die reden een biezondere gebeurtenis.
"Rosa" wordt vertoond op zaterdag 6 februari op BRT2. "Erts" loopt in deSingel in Antwerpen van 10 tot en met 13 februari, telkens om 20 u. "Mozart/concertaria's" i.s.m. Antwerpen '93 staat in deSingel op 26, 27 en 28 maart.
