Date 1996-09-21

Publication De Standaard

Performance(s) Arbre de Té

Artist(s) Margarit, Angels

Company / Organization Mudances

Keywords bomen • margarit • trivialiteit • catalunya • arbre • catalanen • betekenisdwang • -bloesems • overkomst • warm-rood

Mudances overstijgt amper anekdotiek

GENT -- Vooruit presenteert een reeks choreografen uit Catalunya, de Spaanse regio rond Barcelona met een eigen taal en cultuurgeschiedenis. Angels Margarit bijt met haar gezelschap Mudances de spits af met de Arbre de Té. Een voorstelling met een zekere charme en af en toe een opmerkelijke bewegingssequens.

Kwaliteiten die de overkomst naar België rechtvaardigen of duidelijk maken wat de noemer "Catalaanse dans" dan wel mag betekenen, zijn echter met een vergrootglas te zoeken.

Het dansensemble bestaat niet uitsluitend uit Catalanen, zelfs niet uitsluitend uit Spanjaarden. Ook het werk zelf had, wat bewegingstaal en thematiek betreft, net zo goed in België gemaakt kunnen zijn. Enige "couleur locale" in de vorm van een warm-rood decor vol agave-bomen of -bloesems niet te na gesproken.

Die bomen bepalen wel op een bijna hinderlijk-nadrukkelijke manier het scène-gebeuren. Ze zijn het bindteken van een reeks losse improvisaties, voor het overgrote deel solo's en duetten, afgewisseld met een drietal verhalen van dansers. Zowat voor elk scènetje worden ze anders geschikt, wat aan het gedoe met bomen buitensporig belang verleent.

Nu hebben deze bomen voor Margarit wel een grote symbolische waarde: ze staan voor "de overgang, de weg en het leven", lezen we. "Figuranten en voorwerpen vermengen zich op de scène. Ze creëren scènes waarin de feiten, het onderweg-zijn, de verandering en de duur constant en eindeloos in beweging zijn en zich transformeren".

Trivialiteit

Het heen en weer schuiven met de bomen, om nu eens een bosje, dan weer een pleintje of een straatje te vormen, is symptomatisch voor het falen van deze voorstelling om het anekdotische te overstijgen. Elke vondst heeft een zekere voorspelbaarheid of trivialiteit, geen enkel beeld doet geloven dat het werkelijk noodzakelijk was in een bepaalde scène op een bepaald moment. Het openingsbeeld is daar een goed voorbeeld van: drie dansers zitten ingepakt als rupsen in een cocon van papier, wachtend om zich te ontpoppen. Volkomen voorspelbaar, gezien het thema van de voorstelling.

De combinatie van een boodschap en een zekere trivialiteit in de uitwerking, wijzen op een verlangen om het publiek niet zozeer iets te tonen, iets te laten beleven, als wel om het te charmeren. En dat lukt af en toe vrij goed, bijvoorbeeld in kleine sketches met een licht humoristische ondertoon.

Het is vooral in de uitwerking van de solo's dat Margarit soms echt goed op dreef is. Ze laat de dansers vaak sterk gesyncopeerde, atletisch-wijd uitwaaierende en snelle passen uitvoeren, in wisselende richtingen en met variaties. Dat ligt haar duidelijk beter dan tragere passen en duetten, waar zwaarwichtigheid en overdreven betekenisdwang snel op de loer liggen.

Maar die goede momenten kunnen het geheel niet aaneenrijgen tot een overtuigend werkstuk. Door de vele bomen (scènetjes en vondstjes) zie je het bos niet meer.

"Gent danst - Catalunya" brengt op 26 en 27 september om 20 uur nog Lanonima Imperial naar Vooruit. Xavier Maristany, de componist van "Arbre de Té" concerteert op 24 en 25 september (09-267.28.28).