Date 1996-10-25

Publication De Standaard

Performance(s) Nuit

Artist(s) Monnier, Mathilde

Company / Organization

Keywords nuit • panelen • mathilde • oplevert • improvisaties • droomlandschap • spontaniteit • fout- • cunninghaim • perspectiefwisselingen

Droomwereld Monnier uiterst geraffineerd

ANTWERPEN -- Mathilde Monnier was in de Singel te gast met Nuit, een bijzonder geraffineerde voorstelling. De invloed van vroeger werk in Burkina Faso met zwarte dansers voor Pour Antigone liet duidelijk sporen na.

Het is alweer enkele jaren geleden dat de Franse choreografe Mathilde Monnier hier te zien was met Face Nord. Sindsdien leidt ze een eigen gezelschap en heeft haar "stijl" talloze mutaties ondergaan.

Nuit is geen dansvoorstelling met een "Afrikaanse" stempel. Opmerkelijk is de losse structuur van het stuk, de spontaniteit en het grote zelfvertrouwen van elke danser. Het stuk is ontstaan op basis van improvisaties. Die improvisaties zijn niet geconcentreerd rond een bepaald thema en ze zijn ook niet naar een climax toe gegroepeerd.

In veel opzichten blijft de dans zuiver abstract. Toch kan je Monnier in niets vergelijken met de abstractie van een klassieke choreograaf of met Merce Cunninghaim, die door het werk van een danser het ideale, fout- en gewichtloze ideaal van de perfecte beweging laten doorschemeren. In plaats daarvan zie je veel verschillende individuen, die elk een eigen fantasie lijken te volgen. Als het ware bij toeval doen ze ook met elkaar iets: even simultaan bewegen, een duet opbouwen, een gelijkaardige figuur neerzetten.

Je zit er vaak met open mond naar te kijken. Meestal is er veel te veel tegelijk gaande, zodat je noodgedwongen keuzes moet maken in je kijken. Verbijsterd moet je achteraf vaststellen dat je nauwelijks kan navertellen wat je gezien hebt. Niet omdat het zo snel of virtuoos is -- al zijn een aantal dansers dat wel -- maar omdat de voorstelling te grillig is en geen overkoepelend beeld oplevert van waaruit je alles kan duiden en plaatsen.

De vreemde magie van Nuit bestaat erin dat die grilligheid en onduldbaarheid geen frustratie opleveren. Op een bepaalde manier heb je het gevoel dat er echt iets verteld wordt, dat dit op een mysterieuze manier ergens over gaat.

Het uniform zwarte scènebeeld, waarboven drie gekromde zware panelen dreigend hangen, roept een droomlandschap op. De verlichting is in een voortdurende strijd gewikkeld met deze panelen, wat verrassende perspectiefwisselingen en clair-obscur effecten oplevert. De kostuums, met mouwen die te lang zijn, de pakken die het halve lichaam bedekken, onderstrepen het averechtse, eigen karakter van de wereld die we zien.

Monnier maakte een choreografie die intellectueel en emotioneel erg bevredigend is.