Date 1997-12-13

Publication De Standaard

Performance(s) L'air pur

Artist(s) Van Gorp, Bert

Company / Organization

Keywords kermissfeer • mechanische • pur • air • sean • pop • verst • suikerspinnen • landloper • shenton

Bert Van Gorp brengt uitgelaten kermissfeer: Muziek drijvende kracht in "L'air pur"

Leuven -- Van alle dansvoorstellingen die Bert Van Gorp maakte -- en dat zijn er onderhand heel wat -- gaat L'air pur het verst in het ontwikkelen van choreografisch materiaal. Toch zie je geen pure, abstracte dans. Zowel de aard van de bewegingen als de kostuums, de inkleding en de muziek duiden de bewegingen, plaatsen leestekens. Op die manier blijft deze voorstelling nog steeds heel herkenbaar als een werk van Van Gorp.

Het stuk valt uiteen in een negental korte schetsen met telkens een eigen kleur en sfeer. Nog voor de voorstelling zien we van Gorp als een houten klaas voor het gesloten doek staan. Dof gedreun als van een hart geeft het ritme aan van de stramme armzwaaien die hij maakt. De suggestie van een mechanische pop wordt nog versterkt door de kleine verchroomde mechaniekjes -- perpetuum mobiles in bibelot-formaat -- en metronomen die voor op de scène staan.

Als het doek opgaat zie je een dubbel filmbeeld waarin een woest rondtollende camera dreigende wolkenstapels en flitsen landschap laat opduiken. Als een verwaaide landloper zien we van Gorp hierin opduiken, terwijl vanuit een hoek van het beeld een vinger hem aanwijst.

De sombere sfeer van deze beelden slaat echter snel om als de andere dansers ten tonele verschijnen. Behalve de Engelse Sean Tuan John, die al eerder voorstellingen met Van Gorp maakte, zien we de Engelsen Sean King en Peter Shenton. Even liggen ze mijmerend op de grond, als vrienden op uitstap in de natuur. De muziek van Gerrit Valckenaers steekt echter, met zijn vrolijke kermisdreunen, de lont in het kruitvat. Als onbeholpen matrozen of ontregelde ledenpoppen gaan de dansers over het podium zwalken terwijl hun ledematen zowat alle richtingen tegelijk lijken uit te gaan.

Suikerspin

Die uitgelaten kermissfeer en het thema van de mechanische pop zal de voorstelling niet meer echt verlaten. Van Gorp blijft hierbij vaak afzijdig in de actie. Hij volgt als regisseur-kermisbaas de actie in de zijlijn, terwijl hij suikerspinnen maakt. De andere drie laten zich echter niet onbetuigd, en hun danswerk heeft vrij merkwaardige kwaliteiten.

De manier waarop ze dansen kan je immers allerminst academisch noemen, maar heeft een soort jongensachtige heftigheid en enthousiasme. Eenvoudige, haast gymnastiekachtige figuren die ze unisono uitvoeren worden afgewisseld met solo's die hun inspiratie zowel uit het beeld van mechanische poppen en machines als uit populaire dans halen. De muziek vormt de drijvende kracht voor hun diverse bewegingsuitspattingen. Echt grote dans is dit misschien niet, maar wel erg prettig om te zien.

Nog te zien in de Kortrijkse Schouwburg op 19 december. Najaar 1998 volgt een uitgebreide tournee.