Date 1998-02-24

Publication De standaard

Performance(s) Tremolo-Tremolo! • 100 Mouvements • Passomezzo • Excerpts from Kyr

Artist(s) Sabatés, Joaquin • Naharin, Ohad • Gaudreau, Joaquin

Company / Organization Batsheva Ensemble

Keywords batsheva • sabatés • dorpsplein • passomezzo • kyr • tremolo-tremolo • ohad • naharin • israëlische • lynda

Staalkaart van jong danstalent uit Israël

De Israëlische Batsheva Company is een naam die klinkt als een klok in de danswereld. Weinigen weten dat er ook een "Batsheva Ensemble" bestaat, zowat de jongerenafdeling van het grote gezelschap. Door geldgebrek wordt deze groep met jongeren van 18 tot 22 jaar, de meesten net afgezwaaid uit het Israëlische leger, binnenkort opgedoekt. In 't Stuc in Leuven lieten ze zich nog eenmaal van hun beste kant zien met stukken van drie zeer verschillende choreografen.

Drie organisaties leverden elk een choreograaf voor deze avond. Holland Dance Festival tekende voor Joaquin Sabatés 'Tremolo-Tremolo!', Klapstuk leverde '100 Mouvements' van de Canadese Lynda Gaudreau. De Batsheva Company deed zelf ook een duit in het zakje met een werk van haar artistiek leider Ohad Naharin. Hij bewerkte bestaande stukken voor het jongerengezelschap.

Door de grote verschillen tussen deze bijdragen had de voorstellingen in haar geheel veel weg van een "bonte avond" met voor elk wat wils, met ruime kansen om de de grote kracht en versatiliteit van de dansers in het licht te stellen. Die kwaliteiten bleken ook volop aanwezig: de jonge performers bleken stuk voor stuk over een technisch niveau te beschikken dat hier te lande soms ver te zoeken is in middens van de moderne dans.

Dorpsplein

Sabatés Tremolo-Tremolo! was een prettige opener. Een choreografie met veel theatrale elementen en knipoogjes naar het publiek. Sabateé toont de dansers eerst als een massief blok, een koor dat plots uiteenvalt. Als op een dorpsplein voeren dan telkens enkele dansers een klein verhaaltje op, terwijl de anderen in de achtergrond toekijken en zingend en musicerend commentaar leveren. Een stuk dat het vooral moet hebben van leuke dans- en theatervondsten en de bravoure van de dansers.

Bij Lynda Gaudreau zie je veel sterker de dans-auteur op de voorgrond treden. Als steeds is er de spanning tussen enerzijds de concrete fysieke realiteit van de lichamen, het "beeldend materiaal" van de choreografe, en anderzijds de beelden die ze tevoorschijn wil toveren.

De dansers staan op een lijn achter op het kale podium. Twee van hen komen naar voor om nadrukkelijk een deel van hun lichaam te tonen: een stuk huid, een buik... Op de achtergrond wordt deze demonstratie beantwoord met grillige, ineengezakte poses van de andere dansers. Na dit beginbeeld worden eerst door de mannelijke dansers, daarna door de hele groep een reeks bewegingen en lijnen aangezet, die vervolgens - en dat is erg merkwaardig om te zien - op een bijna mechanische manier op elkaar "aangesloten" worden. De voorstelling heeft zo nog het meest weg van een abstract vormonderzoek in honderd beelden. Ohad Naharins bijdrage, een collage van het duet 'Passomezzo' en 'Excerpts from Kyr', zijn bekendste choreografie, was veruit het indrukwekkendste moment van de avond. In beide delen weet Naharin uit de verbinding van muziek en dans beelden te puren die door hun meerduidigheid zeer intrigerend en beklijvend zijn.

In 'Passomezzo' staan de klassieke gitaar en zang van de evergreen 'Greensleeves' in een gespannen verhouding met een bijna gewelddadige botsing tussen een man en een vrouw. De fragmenten van 'Kyr' tonen een groep in militaire klederdracht en een "outsider" in burger die met een enorme ratel de scène opkomt. Alle dansers gaan uiteindelijk in een grote kring zitten om unisono een woest ritueel op te voeren op een loeihard, electronische versie van een joods volkslied.

Allerlei interpretaties van bewegingen en klanken, godsdienstige, politieke, psychologische en historische, lopen hier op een intrigerende manier elkaar over. De jeugdige kracht van de dansers deed dit bevreemdend werk alle eer aan.