Date 1998-05-12

Publication De Standaard

Performance(s)

Artist(s) Hernandez, David

Company / Organization

Keywords benadrukt • danswerk • hernandez • contactimprovisatie • passend-experimentele • danssers • vooruitstrevend • niet-muzikale • belichtingswerk • onbewogenheid

Lauw experiment met getalenteerde dansers

David Hernandez beroept zich uitdrukkelijk op een modernistische traditie, waarin het proces belangrijker is dan het resultaat. De Amerikaanse choreograaf trekt radicaal alles in twijfel, maar nergens zijn het belang van de dans of de relevantie van het experiment zelf in het geding. Subversiviteit is vervangen door beschaafd danswerk.

Niet dat het Hernandez en zijn mededansers ontbreekt aan gedrevenheid om de zaken aan te pakken volgens het boekje.

De scèneruimte bestaat uit drie witte, iets meer dan manshoge wanden. Ze vormen een gesloten doos, een observatorium: de enige uitweg is vooruit, de zaal in.

Dat de voorstelling al bezig is terwijl het publiek de zaal betreedt, benadrukt het procesmatige en experimentele. De onvermijdelijke "groepsdynamiek", waarmerk van dit soort work in progress, wordt op subtiele wijze gesignaleerd. Nu eens geeft de ene dan weer de andere danser aanwijzingen in de complexe bewegingsreeksen die opgebouwd worden.

Er zijn meer van die "hot items" die het binnen de danswereld vrij goed doen. De danssers kruipen op bepaalde ogenblikken op en onder elkaar, met een onbewogenheid die het "dingachtige", het motorische van het lichaam benadrukt. De meer gangbare connotaties van verleidelijkheid of menselijk contact worden daarbij onderdrukt. Iets wat onderhand tot een verplicht nummer lijkt uit te groeien.

Ook technisch wordt er nogal wat geëxperimenteerd. Je krijgt bewegingen die schatplichtig zijn aan contactimprovisatie. Maar tegelijk beklemtonen ze het geconstrueerde van een vloeiende beweging door die moedwillig te bevriezen. Een muzikale score van Bart Maris, met veel samples en niet-muzikale klanken, lijmt het geheel op passend-experimentele wijze aan elkaar. Het belichtingswerk van Hans Meijer is bepaald voortreffelijk.

Wie weinig hedendaagse dans ziet, zal deze voorstelling waarschijnlijk wel hoogst merkwaardig, gedurfd en vooruitstrevend vinden. Bij nader inzien moet je echter vaststellen dat er niet veel meer is dan die ambitie om een voorstelling te maken die een state of the art brengt.

Goed design, maar zeker geen subversief experiment. In ruil daarvoor een eindeloos breiwerk van beschaafd-vooruitstrevend danswerk. Helaas wekt dat vooral verveling op, enkele werkelijk geslaagde ogenblikken niet te na gesproken.