Date 1998-05-27

Publication BRUSSEL— Multum in par-

Performance(s) ding was een auditie waar-

Artist(s) verrassende onderneming

Company / Organization van Pierre Droulers. Aanlei-

Keywords serdan-daagdendansvlaksolistaan-plaatsjeinteractiegroepklei-

Pierre Droulers zet dansers in matrix

voor een massa dansers op-

daagden. Het KunstenFESÏÏ-

VALdesArts ging in op Drou-.

Iers' idee om met dit braak-

liggend terrein, dit onont-

gonnen talent iets aan te van-

gen.

Pierre Droulers is een danser

en choreograaf die in Brussel al

jaren stukken creëert voor klei-

ne bezetting. Deze keer maakt

hij een stuk voor 23 (!) dansers.

Tijdens een auditie zocht hij er

twee nieuwe, maar er daagden

er 120 op. Een veeg teken dat

heel wat dansers weinig kunnen

optreden.

Droulers heeft een punt als hij

het gebrek aan spedkansen

voor jonge dansers onder de

aandacht brengt. Wie de podi-

umkunsten volgt, weet dat er

door de werkwijze van media

en kunstprogrammatoren een

toenemende concentratie ont-

staat op steeds minder blikvan-

gers. Voor anderen wordt het zó

moeilijk om een plaatsje onder

de zon te verwerven.

Dat Droulers de structuur van

zijn gezelschap opengooit om

vele jonge dansers een kans te

geven zich te laten zien, ver-

DANS

dient dus alle sympathie en lof.

De vraag is of dat ook artistiek

iets oplevert

Uitgangspunt is dat elke dan-

ser een tweetal minuten krijgt

om iets te tonen. De groep kan

daar op een of andere wijze op

reageren. Daarna neemt een

groepsbeweging het dansvlak

weer in beslag, verdwijnt die

ene danser en komt een andere

tevoorschijn;

De choreograaf blijkt bijzonder

inventief in het vormgeven van

dit simpele principe. Bij de aan-

vang kruipen de dansers als het

ware uit het behang. De ene

maakt tekens om nadrukkelijk

aandacht te krijgen, de andere

zoekt zich, als een licht achter-

dochtige auditiekandidaat, een

plaatsje aan de rand van de

vloer.; ; — •-• -""•'• '" •:*• '•

Pas later ontwikkelt zich een

zeker systeem, waarbij de groep

inTèen grote/cirkel rond het

midden —: de solist — van de

bühne begint te wandelen of te

hollen. Maar ook dan wordt

bijna telkens ingespeeld op wat

de solist aan het doen is.

De interactie tussen groep en

individu vertoont per geval al

even grote verschillen. Iemand

als Thomas Hauert slaagt er

bijvoorbeeld in om lange tijd

een groot deel van het dansvlak

te monopoliseren, door andere

dansers daadwerkelijk mee te

slepen, en zo een echte groeps-

beweging met veel opeenvol-

gende sequenties op gang te

zetten. Anderen, zoals Anabel

Schellekens, vinden niet echt

hun draai in de groep. Dat uit

zich in een verstilde, nauwelijks

merkbare aanwezigheid.

De kwaliteit van de voorstel-

ling is daarmee ook de zwakte

ervan: „what you see is what

you gef*. Hoe handig Droulers

ook inspeelt op de kwaliteiten

en sterktes van zijn dansers, de

voorstelling is en blijft een soort

collage. De collage is hier echter

geen vorm die bekende beelden

plots in een onverwacht dag-

licht stelt, zoals het in beelden-

de kunst vaak toegepast werd.

Het principe hier is dat van de

matrix, het cement dat steen-

korrek aaneenüjmt tot een

mooi oppervlak, waarbij de aan-

dachtige toeschouwer hier en

daar het uitzonderlijk mooie

fragment uit een grijze pasta

haalt.

Wat treft is daarom vooral de

uniciteit, het plots treffende ge-

baar, de kleine theatrale revela-

tie van een lichaam in bewe-

ging. Dat is zeker mooi, maar

ook erg broos, en wellicht nau-

welijks de ervaring waarop dan-

ser of toeschouwer echt een

„praktijk" kunnen bouwen.

Daarvoor heb je ongetwijfeld

een langere, meer intensieve

interactie tussen een groep en

. een choreograaf nodig. •

• „Multum in parvo", nog tot 30

mei (20.30 uur) m Les Tannéiïrs,\ j

Huidevettersstraat 75 in WOO *

Brussel Op 27 mei (20 uur) is er :-

sj een ^atis yideovporstdling over'-

^ dit project in Cinema Nova, Aren- ^

bergstraat 3,1000 Brussel _ "

to

VJ

i

s

00,