Date 1998-09-08

Publication De Standaard

Performance(s) Appetite

Artist(s) Stuart, Meg • Hamilton, Ann

Company / Organization

Keywords hamilton • ann • stuart • meg • inwendige • mede-deling • inpalmen • textielweven • wilden • vlies

Een deken voor de toeschouwers

Zowat tien jaar geleden maakte Meg Stuart kennis met het werk van performance-artieste Ann Hamilton in New York. De verwantschap die ze voelde, werd tijdens een voorstelling in Columbus, Ohio bevestigd.

Hamilton wou niet dat haar bijdrage tot de nieuwe choreografie 'Appetite' een soort "design" zou zijn die de actie ondersteunt. Ze werkt met ruimtes en probeert dingen die latent aanwezig zijn, een meer directe aanwezigheid te geven.

"Als je in een ruimte binnenkomt, word je er altijd volledig door omgeven, overspoeld, zou je kunnen zeggen. Je wordt een deel van het inwendige ervan. Exploreren wat dat betekent, hoe dat werkt is een constante in mijn werk."

Aanvankelijk wilden de twee de hele ruimte van het Lunatheater inpalmen met een vlies dat zich zou uitspreiden vanaf het podium. Maar dan konden er alleen kaartjes op het balkon verkocht worden. Dat was niet haalbaar. Zo ontstond het idee om klei over de vloer uit te spreiden. Dat materiaal verandert door de dans voortdurend, het wordt erdoor getekend, maar het tekent ook de dansers, zelfs in zeer letterlijke zin.

"Daarnaast hebben we in de zaal overal dekens gelegd op de stoelen", zegt Ann Hamilton. "Dat is geïnspireerd door iets waar ik in dans zeer gevoelig voor ben: de spanning tussen de inwendige beleving van dansers en hun vertolking, mede-deling daarvan aan de kijkers"

"Het is een genereus gebaar. Een deken schenken doorbreekt ook de muur tussen scène en publiek: een deken is steeds de intieme drager van de geschiedenis van een lichaam."

Meg Stuart: "Tegelijkertijd heeft het iets ongemakkelijks voor de kijker: je moet een manier vinden om om te gaan met die onverwachte en misplaatste intimiteit."

Voor Ann Hamilton gaat de voorstelling over de voortdurende transformatie van materiaal en van bewegende lichamen. "Hoewel overgangen meestal vloeiend zijn, wordt de actie soms door noodsituaties voortgestuwd. We wilden de loodzware ernst van de wereld hier enigszins op zijn kop zetten. Net zoals je dat bij Buster Keaton vindt: het moment waarop de absurditeit van een situatie aan het licht komt."

En Meg Stuart voegt eraan toe: "Door de wil om een "licht" stuk te maken, om te vliegen zelfs, werpen we de zwaarwichtige interpretaties van ons werk omver."

"Van oorsprong ben ik met textielweven bezig. Weven is zo'n bezigheid die weerstand biedt aan het verval van het lichaam: heel kleine, repetitieve daden die samen een sprong voorwaarts maken, iets nieuws tot stand brengen. Die manier van aanwezig te zijn in de wereld, verdwijnt in hoog tempo. Ik vrees dat we daarmee een essentiële bestaanswijze aan het verliezen zijn."