Date 2000-09-14
Publication De Standaard
Performance(s) Lichaam/Ding
Artist(s) Vanden Eynde, Charlotte • Dehaes, Ugo
Company / Organization
Keywords dehaes • ugo • ding • lichamen • eynde • kasten • vanden • ruis • dingen • lastwagentjes
Het lichaam leidt zijn eigen leven
De voorstelling opent met een pikzwarte bühne, die overspoeld wordt door een luide ruis. Dat is geen toeval. De voorstelling gaat, althans in overdrachtelijke zin, over de ruis die het lichaam en de dingen veroorzaken.
Zodra je het lichaam op zich beschouwt, en dus niet als drager voor onze gedachten en handelingen, blijkt het een bevreemdend ding. We controleren het niet helemaal, het kan onkenbaar en vreemd worden, en het schijnt eigen lusten en verzuchtingen op te roepen.
De eerste scène heeft al dadelijk een ongemeen sterk beeld. Als het licht toeneemt zie je twee grote kartonnen dozen, waarin zich twee rozige klompen bevinden. Twee lichamen zonder hoofd, en dus on(her)kenbaar, zonder identiteit. Die twee lichamen bewegen in hun nauwe behuizing. Paradoxaal genoeg worden ze daardoor nog vreemder, griezelig bijna, als ledematen en spieren die op zichzelf bewegen. Zonder nadere verklaring worden ze plots met twee lastwagentjes weer van het podium gehaald.
De tweede scène is even sterk. Het lichaam van
Als Vanden Eynde achter
Uit deze en volgende scènes duikt steeds eenzelfde sterk conceptueel patroon op. Lichamen worden dingen, "verdingelijken", of verliezen hun vaststaande duiding. Categorieën als vrouwelijk en mannelijk beginnen door elkaar te lopen. De dingen overtroeven en overmeesteren soms het lichaam.
Zelfs in scènes waarin je het gezicht van de dansers ziet, blijft dat zo. De wijze waarop de dingen rond deze lichamen evenveel belang krijgen als die lichamen zelf, berooft hen in zekere zin van hun uniciteit.
Wat overblijft is steeds bevreemding. In de laatste scène bijvoorbeeld overstemt het gehuppel van speelgoeddiertjes het spel van de lichamen bijna.
Die conceptuele sterkte en rechtlijnigheid van de voorstelling is echter ook in zekere zin haar achillespees. Al
Het materiaal in de voorstelling is vaak ronduit schitterend, en nauw verwant aan experimenten in de beeldende kunst. De montage is echter, naar mijn gevoel, niet echt rond.