Date 2000-10-24

Publication De Standaard

Performance(s) Innersections

Artist(s) Forte, Simoni • Hernandez, David

Company / Organization

Keywords forti • improvisatie • bekende • corbett • simone • ongelijk • david • organiseren • hernandez • bijna-klassieke

Terugkeer van dansimprovisatie

Brussel -- In de danswereld is het dezer dagen al dansimprovisatie wat de klok slaat. Oude meesters van het genre, zoals Simone Forti, doen ons land aan. Een hele generatie jongere choreografen, bekende en minder bekende, organiseren improvisatie-sessies voor publiek.

De resultaten zijn ongelijk. Nu eens bespeur je een daadwerkelijke inzet van het gebeuren, elders blijft het een vrijblijvende demonstratie. Het project Innersections, vorig weekend in de Beursschouwburg opgezet door David Hernandez, behoort duidelijk tot degene met een hoge inzet.

Hernandez wil af van de klassieke voorstellingsformule, met een repetitietijd die uitmondt in een kant en klaar product of een verkoopbare voorstelling. In plaats daarvan wil hij een "ruimte" creëren waarin verschillende disciplines en artistieke inzichten elkaar kunnen ontmoeten, in de hoop dat iets onverwachts de kop opsteekt.

In de Beursschouwburg nam dat de vorm aan van een parcours door de schouwburg, waarin je op een dag tijd verschillende performances en voorstellingen kon zien. Ongelijk van kwaliteit, dat wel, maar toch een gelegenheid om een hele schare kunstenaars aan het werk te zien die de kans aangrijpen om met de klassieke formule van een voorstelling te spelen. Een reeks kleine performances in het gebouw aan de Karperbrug, onder de naam Performance Hotel was daarvan een voorbeeld. De dag mondde uit in een improvisatie-sessie in het Beurscafé.

De improvisatie gaf blijk van de intensiteit van het proces dat vooraf ging aan deze dag vol danswerk. De dansers speelden immers op een subtiele manier op elkaar in. Ze beperkten zich niet tot het demonstreren van hun kunnen, maar exploreerden allerlei aspecten van de situatie. In het gezelschap had je bijvoorbeeld, naast heel wat minder bekende, ook buitenlandse dansers, onder anderen een echte "star" als Elisabeth Corbett.

Haar achtergrond is klassiek en ze werkte lange tijd bij het Ballett Frankfurt. Toen dj David Shea op een bepaald ogenblik een bijna-klassieke melodie tevoorschijn toverde, bleef het podium even leeg. Alexander Baervoets draaide plots, met een pseudo-trippelpas, een rondje op het podium als open voorzet voor Corbett. Met kennelijk plezier en tot groot jolijt van het publiek demonstreerde ze daarop "hoe het hoorde".

De improvisatie beperkt zich niet tot dit soort open deuren intrappen. De groep bleek zichzelf voortdurend op boeiende manieren te organiseren, en kon daarbij heel verschillende gradaties van intimiteit en rivaliteit, zelfs agressie tussen de dansers laten opduiken.

Enkele dagen tevoren was de 65-jarige Simone Forti, grande dame van de improvisatie uit de jaren '60 en '70 in de VS, op uitnodiging van Contredanse te gast bij PARTS. Ze werd voor de gelegenheid omringd door David Zambrano en K.J. Holmes, die verbonden zijn aan de school, en door vrienden als Carmela Herman. Het was haar oude compagnon de route Garrett List die op trombone de muzikale omlijsting deed.

Een wat heterogeen gezelschap, dat bleek ook uit de kwaliteit van deze improvisatie. Ieder ging zowat zijn eigen gang. Forti toonde enkele van haar bekende improvisatietechnieken, maar haar breekbare aanwezigheid verdronk enigszins in de aandrang waarmee de andere dansers hun nummer probeerden te plaatsen. Je had het wat ongemakkelijk gevoel dat je te gast was bij een eerste repetitie van een nieuw gezelschap, waar iedere danser voor zich het terrein wat aftastte.

In tegenstelling tot een improvisatie die de uitkomst is van een lang gemeenschappelijk proces, blijkt zo'n chance meeting niet noodzakelijkerwijze boeiend, hoe belangwekkend de dansers elk op zich ook mogen zijn.