Date 2000-11-07

Publication De Standaard

Performance(s) Vanity • Etude #31

Artist(s) Dunoyer, Vincent

Company / Organization Rosas

Keywords vanity • etude • dunoyer • dunoyers • onthult • close-ups • lichaam • nancarrow • onwennige • machinemuziek

Wat de camera niet kan onthullen

Hedendaagse dans heeft de laatste tijd iets met strategieën die ontleend zijn aan beeldende kunst. Vanity en Etude #31 zijn daar prachtige voorbeelden van. Ze zijn vanaf vanavond te zien in het Kaaitheater.

Vanity is eerder performance dan dansvoorstelling: je weet niet eens wanneer er te applaudisseren valt. In Etude #31 is Dunoyer zelfs niet lijfelijk aanwezig. Het is een diamontage van beelden van zijn naakte lichaam, geschoten door Mirjam Devriendt. In hels tempo worden ze vanuit negen diaprojectoren op drie schermen tegelijk op je afgevuurd, op obsederende machinemuziek van Conlon Nancarrow.

Het zijn geen vrijblijvende experimenten. De haast kale eenvoud dwingt je om de ambiguïteit van het kijken naar dansende lichamen, en de ambigue betekenis van die lichamen zelf te onderkennen.

Vanity opent met "Deus ex Machina" van David Tenney, een muziekstuk voor gong en tape. Dunoyer zelf is nergens te bekennen. Het onwennige en verbaasde applaus bij afloop zal, in het tweede deel van de voorstelling, de klankband vormen voor een reeks pijnlijk traag uitgevoerde lichaamsexercities van Dunoyer.

Het doosje dat hij op vele plaatsen rond zijn lichaam zet, en ten slotte op een treinwagentje langs zijn lijf laat lopen, onthult zijn geheim pas in het derde deel. Het is een camera, die close-ups maakte van Dunoyers lichaam. De weergave ervan rondt de performance af.

Al in het tweede deel ervaar je Dunoyers lichaam, door de ongemakkelijke en bizarre oefeningen als een vreemde mechaniek van botten en pezen. De close-ups van het derde, filmische deel versterken die ervaring. Het spel met de camera verbeeldt zo niet alleen menselijke ijdelheid. Het lichaam in de filmopnames wordt door de verbrokkeling ook zinnebeeld van de vergankelijkheid van lichamelijke schoonheid.

Helemaal bevreemdend wordt het als je verneemt dat de beelden in het derde deel op voorhand opgenomen zijn. Hoe goed je alles ook dacht gezien en begrepen te hebben, pas dan blijkt dat je alleen zag wat je verwachtte te zien, en niet de "echte" werkelijkheid van het lichaam op het podium. De voorstelling onthult dat er altijd iets verhuld blijft.

Vincent Dunoyer danst "Vanity/Etude #31", in Kaaitheater-Studio's, Brussel, 7 tot 10 november, 02-201.59.59. www.kaaitheater.be