Date 2001-02-20
Publication De Standaard
Performance(s) Earoticity
Artist(s) Pogliani, Michele
Company / Organization Compagnie Michele Pogliani
Keywords pogliani • earoticity • compagnia • michele • domicilo • samplet • cybertijdperk • videofiguurtjes • cut-and-paste-techniek • fisso
Poppetjes in cyberspace
Het hoeft niet te verwonderen dat ook in de danswereld de cybergedachte enige deining veroorzaakt: we worden zowat overal om de oren geslagen met slagwoorden als "virtueel". Als je handelswaar en je vak het reële lichaam is, is dat reden te over om na te denken.
Vraag is wel hoe je dat dan doet, op een podium, zonder woorden, maar met beweging. De Italiaan Michele Pogliani lost het probleem in zekere zin eenvoudig en charmant op door in zijn
De voorstelling opent met een donderslag, lichtgeflikker en een grafstem die in het
Nee, je krijgt aanvankelijk tamelijk rechttoe rechtaan dans van de zes poppetjes op scène volgens minder en meer ingewikkelde patronen. Dat Pogliani ooit bij
Naarmate de voorstelling echter vordert, wordt het register van de dans complexer en vooral meer ironisch. Terwijl de klankband tussen de spelgeluiden door flarden van bekende muziek, een vleugje
Daarin bevrijden de dansers zich van het houterige van videofiguurtjes. Je ziet plots wat het verschil is tussen de virtuele beeldjes en de echte lijven. Die laatste kunnen, zonder enige nadruk, door kleine nuances en verschuivingen in tempo en nadruk, humoristisch worden.
Is dat een leuke en goed gebrachte vondst, Pogliani raakt toch niet veel verder dan een milde ironie. Een beetje voorspelbaar krijg je op het einde wat lacherige gruwelscènes en wordt de draak gestoken met de primitief-narcistische verbeeldingswereld van "games".
Maar een echte pointe is in deze voorstelling ver te zoeken. Ondanks gespierd taalgebruik in het programma is dit vooral prettig vermaak waarin de inzichten over het lichaam in het cybertijdperk geen sterke of heldere verbeelding krijgen.