Date 2001-03-23

Publication De Standaard

Performance(s) La bodega de los feos

Artist(s) Benitez, Fernandez • Benitez, Juan

Company / Organization El Ojo de la Faraona

Keywords ojo • faraona • jongleren • maart • wijnkelder • lelijkaards • dronkaard-tafereeltjes • benitez • quasi-realistische • doldriest

La bodega de los feos en het nut van overdrijving

Eerst het slechte nieuws. De dansvoorstelling La bodega de los feos (de wijnkelder van de lelijkaards) van El Ojo de la Faraona hangt als los zand aan elkaar. Al voel en zie je wel dat vijf individuen hier het beste van zichzelf gegeven hebben. Ze geven zichzelf zelfs helemaal bloot. Maar dat maakt nog geen samenhangende voorstelling.

Op de keper beschouwd zit zelfs niemand op dit soort openhartigheid te wachten. De theatrale situatie op zich al maakt deze waarachtigheid immers op zijn minst dubbelzinnig, zo niet obsceen. De leefwereld die de voorstelling ons schetst betreft bovendien, zowel letterlijk als figuurlijk, de onderbuik van de samenleving.

Een bed als een trampoline, met een matras die omhoog komt om wie eronder ligt binnen te halen, zet je niet ongestraft op een podium. Je verraadt meteen dat hier de meest fundamentele driften van de mens, zonder maatschappelijk vernisje, ter sprake zullen komen. Dat is mij net iets te politiek correct of sympathiek.

Is de voorstelling van dit jonge gezelschap van choreografen Fernandez en Juan Benitez dan een echte ramp? Niet noodzakelijk. Als je alle anekdotiek en makkelijke verleiding schrapt, blijft er wel degelijk iets over. De echte kwaliteit van de voorstelling komt boven wanneer de quasi-realistische weergave van dompelaars overgaat in radicale overdrijving. Circus. Clownerie. Jongleren.

Dat aspect duikt vooral op in het middendeel van de voorstelling. Gewapend met een lampenkap, een bowlingbal, een karretje en nog wat andere absurde attributen springen de vijf dansers doldriest heen en weer over tafels en bankjes. Daarbij is geen ander nut of doel meer te bekennen dan het loutere plezier in deze halsbrekende toeren. Met inzet van het vege lijf manifesteren zij zich voor elkaar en voor het publiek.

Bij afloop doet Jeroen Smits dat op zijn eentje nog eens over, op en onder een tafel. Met een perfect gevoel voor suspense. Als je denkt dat zijn jongleren echt mis moet gaan, breekt hij plots de actie af. In die situationele humor wordt de kwetsbare trots van een mens heel eventjes zichtbaarder dan in alle overbekende dronkaard-tafereeltjes die elders in de voorstelling de tijd verdrijven.

El Ojo de la Faraona speelt "La Bodega de los Feos", nog op 23 maart in Stuc, Brandweerkazerne Leuven (016-20.81.33). Nadien op 27 maart in de Bottelarij (Brussel) en op 29 maart in Monty (Antwerpen)