Het hiernamaals van de dans
Vrijdag bijt CC Maasmechelen de spits af van een kleine Belgische tournee van Weak Dance, Strong Questions, een voorstelling van de Engelse choreograaf en danser Jonathan Burrows en de Nederlandse regisseur - en sinds kort ook danser en choreograaf - Jan Ritsema. Hier hoef je, om Jan Fabre te parafraseren, geen Dans zoals te verwachten en te voorzien was gaan zoeken. Eerder een omkering van Vera Manteros Perhaps she'd better dance first and think afterwards. Afgaand op de soms licht verbijsterde commentaren in de Frankfurtse pers - de voorstelling ging daar in Mousonturm in première - lijkt beweging hier een opmaat om vragen te stellen over de betekenis van de scenische representatie en presentie. Zonder uitzondering signaleren de commentaren hoe de bewegingen van de dansers getekend lijken te zijn door een voortdurende zelfbevraging over wat ze aan het doen zijn. Daarbij worden de voor de hand liggende combinaties van bewegingen of interacties tussen de dansers zorgvuldig uit de weg gegaan. Zo wordt elk houvast voor een rechtlijnige interpretatie van wat deze voorstelling letterlijk voorstelt op voorhand gedwarsboomd. Dat wordt nog versterkt door het ontbreken van een inkleding van de dans. Er zijn geen leestekens aangebracht in de vorm van belichting of kostuums, en de buitenwereld kan door niet verduisterde ramen vrij binnendringen. De titel van het stuk geeft dus zeer strikt weer wat hier gebeurt. De dans is weak, ze schuwt elke bravoure om de bravoure. De vragen die de voorstelling stelt zijn daarentegen heel strong: door het extreem negeren van theatrale conventies zoeken ze op wat in het theater niet gezegd of gedacht kan worden.
Beide heren hebben elk voor zich een lange weg afgelegd om tot dit werk te komen. Ritsema kondigt al lang de dood af van het theater zoals we dat kennen. Zijn werk kan zo als een lange rouwlitanie over een dode vorm van representeren gelezen worden. Toch blijft hij hardnekkig begaan met het medium: zijn werk is een constante exploratie van wat aan gene zijde van de theatraliteit aan waarheid en werkelijkheid kan worden getoond. Iets gelijkaardigs geldt voor Burrows. Na een carrière als sterdanser bij het Royal Ballet volgde hij een eigenzinnig parcours als choreograaf. Hij verwijderde zich steeds verder van het gebruikelijke dansvocabularium om zich te concentreren op de kleinst mogelijke bewegingen van lichaamsdelen. Soms, zoals in The Stop Quartet, stelt hij die weer samen in arbitraire combinaties, volgens een tijdsregime dat elke gewone inleving tegenwerkt.
Te zien in CC Maasmechelen, vrijdag 19 oktober om 20.15 uur. Info en tickets: 089/76.97.97 of www.ccmaasmechelen.be. Op 2 november ook in Kaaitheater Brussel.
Jolige Zwitsers
Verleden jaar was het Zwitserse trio Metzger/Zimmerman/de Perrot te gast in deSingel in Antwerpen met zijn eerste voorstelling Gopf. Na het succes daarvan nodigde deSingel hen uit voor hun tweede stuk Hoi. Inspiratie voor Hoi zijn sagen, mythen en sprookjes uit de Zwitserse bergen. Het trio brengt een vorm van totaaltheater, waarin muziek, dans, theater en circus versmelten. De scratch-muziek van Dimitri de Perrot bepaalt de sfeer. Hij mishandelt zijn platendraaier op alle denkbare manieren om klank en sfeer van authentieke Zwitserse instrumenten op te roepen. Martin Zimmerman ontwierp voor deze voorstelling een flexibel decor, waarvan de onderdelen, naargelang het verhaal, steeds andere functies opnemen. Zo wordt een houten wand een hooizolder, een hooizolder een brug, een brug een tafel enzovoort. De belichting van het decor roept een macabere, mysterieuze sfeer op. In dat decor evolueren Gregor Metzger en Martin Zimmerman als tragikomische reïncarnaties van Zwitserse bergbewoners.
Hoi staat van 23 tot 27 oktober om 20 u. in de Rode Zaal van deSingel in Antwerpen. Info en tickets op 03/248.28.28 of tickets@desingel.be.
Op naar de jungle
Meer danstheater met een verhalende inslag en een bitterzoete nasmaak brengt het Hans Hof Ensemble. Geluk is een voorstelling bedacht door Andrea Boll, Andreas Denk, Klaus Jürgens en Mischa van Dullemen, en geregisseerd door Andrea Boll. Het verhaal: vier jongens en drie meisjes (o.a. Randi de Vlieghe) trekken de jungle in, op zoek naar het geluk. Dat valt uiteraard behoorlijk tegen. Het programma: De dansers glijden letterlijk door de jungle en ontdekken er elkaar en zichzelf. Leidraad is een schmalzig liedje van Nana Mouskouri waarin ze het geluk vergelijkt met vlinders. Je kan ze vangen en ze met een speld mooi op een kussen houden. Maar zo werkt het niet. Geluk is immers voor iedereen anders. De makers beloven nog een prachtig jungle-decor en behoorlijk wat kitsch. Meer moet dat niet zijn voor een avondje intelligent amusement.
Geluk staat op zaterdag 20 oktober in De Velinx in Tongeren om 20.30 uur (info en tickets 012/39.38.00, e-mail de.velinx@pi.be) en op 29 en 30 november om 20.15 uur in de Warande in Turnhout (info en tickets 014/41.94.94 of info@warande.be).
