Geen Singel-seizoen zonder Josef Nadj. Al is het deze keer een andere Nadj dan we gewoon zijn. De Franse danser Dominique Mercy, al 28 jaar een naaste medewerker van de Duitse choreografe Pina Bausch, verzocht Nadj een solo van een half uur voor hem te creëren in het kader van het project Le vif du sujet. Dat pakte wel even anders uit, want uiteindelijk werd de solo een duet tussen Mercy en Nadj. De titel Petit psaume du matin werd ontleend aan een gedicht van de Franse filosoof Paul Valéry. De voorstelling is het verslag van een ontmoeting tussen twee verschillende vormen van bewegingstheater. Mercy en Nadj zijn beiden gekleed in een grijze kimono, en hebben hun gezicht geschilderd als een Chinees masker. Josef Nadj blijft in deze voorstelling altijd bedaard en een tikje op afstand maar alert. Hij ondersteunt zijn danser en neemt hem zelfs in de armen als bij een pieta. Mercy daarentegen is gepassioneerd en obsessief frenetiek bezig. Hij geeft enkele van zijn sierlijke solos ten beste.
Petit psaume du matin staat van dinsdag 7 tot vrijdag 10 mei telkens om 20 u in de Rode Zaal van deSingel. Inlichtingen en reservaties : 03/248.28.28 of www.desingel.be
De Australische connectie
Wie wat avontuurlijker aangelegd is, kan een avond zijn licht gaan opsteken in kc nOna in Mechelen. Daar is het jonge Australisch-Belgische gezelschap Branch-Nebula te gast met een triple bill. Dit gezelschap was in België al eerder te zien in 2000 met Mad Red in Victoria, Gent en Het Oude Badhuis en De Beweeging in Antwerpen. De eerste voorstelling die ze in Mechelen brengen is een 25 minuten lange dansimprovisatie met de titel Sentimental Reason. De voorstelling is gebaseerd op een buitenissig fait divers uit 1999: een man werd betrapt op de ontvoering en verkrachting van een paard. Sentimental Reason borduurt voort op het thema van perversie. De voorstelling ging in juli 2001 in première in Sidney, en moet daar een verpletterende indruk nagelaten hebben, als je afgaat op de commentaar van Colin Rose in The Sun Herald: Sentimental Reason is a truly astonishing vision of perverse human-equine relations that leaves Peter Shaffers Equus in the dust. Fast, loud, sexy, funny, dangerous and disturbing: I doubt I'll see a more powerful 25 minutes of theatre all year.Het tweede werk van de avond is een solo van Rose Ertler. In RoseTurtleErtler brengt ze een alter ego van zichzelf ten tonele, een neurotisch onhandig personage dat zich voortbeweegt op cartoonachtige wijze. Cattle Prod ten slotte is een interactieve installatie waarbij Mirabelle Wouters, Lee Wilson, Rose Ertler en Geert Peymen vrij bewegen rond het publiek in een installatie. De titel verwijst naar een pistool dat elektrische schokken uitdeelt aan runderen om ze onder controle te houden. Volgens een tamelijk onheilspellende aankondiging bestaat van dit pistool een aangepaste versie voor toepassing op mensen. Als dat maar goed afloopt...Sentimental Reason, RoseTurtleErtler en Cattle Prod van Branch Nebula is te zien in kc nOna, Theater Teater VZW, Begijnenstraat 19, 2800 Mechelen op 2 en 3 mei, telkens om 20u30. Inlichtingen en reservaties : 015/20.37.80 of reservering@nona.telenet.be. Over Branch Nebula kan U meer lezen op http://www.branchnebula.com.
Herwerkingen
Een van de meest interessante choreografen van de jongste jaren is zonder twijfel Thomas Plischke. Zijn werk was van bij de eerste experimenten tijdens zijn studietijd aan PARTS getekend door een kritisch onderzoek naar de conditie van de theatermaker en choreograaf in het huidige podiumbestel. Plischke kleurde daarbij zelden of nooit netjes binnen de lijntjes van een discipline. Zo bracht hij verleden jaar een geruchtmakende versie van Handkes Publikumsbeschimpfung. Plischke is twee dagen te gast in de Gentse Vooruit met een herneming van de solos die hij in 1997 en 1998 maakte. Sindsdien bleef hij deze solos voort bewerken en aanpassen. Op 7 mei is in Vooruit een herwerking van Fleur (Anemone) én AESS/ autoeroticelfsisyphus, een filmproject uit 2001 te zien. Dat laatste project ontwikkelde Plischke samen met de Duitse choreografe Katrin Deuffert. Op 8 mei brengt hij achtereenvolgens Demgegenüber Borniertheit (rendered) en InEXHaustible (qui invite lhomme à sortir avec son corps). Beide stukken zijn bewerkingen van Demgegenüber Borniertheit en Lhomme à sortir avec son corps, een werk geïnspireerd op de figuur van Antonin Artaud.
De solos van Thomas Plischke van en met Thomas Plischke, Alice Chaucat, Kattrin Deufert, Yasuo Akai staan op 7 en 8 mei in de Minardschouwburg, telkens om 20u. Inlichtingen en reservaties : 09/267.28.28 of tickets@vooruit.be . Voor meer informatie over het werk van Plischke: www.frankfurterkueche.de.
Klapstuk murxt af
Klapstuk #10 loopt stilaan op zijn einde. De laatste gast voor de zomervakantie (in september is Pina Bausch nog te gast) is Christoph Marthaler. Marthaler, nu artistiek directeur van Schauspielhaus Zurich, vestigde hier jaren geleden in een klap zijn reputatie met Murx! Murx den Europaër! Murx Ihn! Murx Ihn! Murx Ihn ab!, een voorstelling die hij maakte voor de Berlijnse Volks Bühne. Murx Ihn betekent blijkbaar zoveel als maak ze af. De ondertitel Ein patriotischer Abend geeft aan die kreet een meer dan omineuze bijklank. Marthaler zet elf Duitse mannen en vrouwen bij elkaar in een ruimte die doet denken aan een troosteloze fabriekskantine. Het enige dat ze doen, is wachten. Schijnbaar zonder aanleiding heffen deze lieden plotseling gezangen aan. Het liedrepertoire begint bij christelijke volksliederen zoals het eindeloos herhaalde en steeds een toontje hoger gezongen Dank u voor deze nieuwe morgen, totdat ieders stem overslaat. Na een tijd kruipt het bloed echter waar het niet gaan kan, en wordt ook het nationaal-socialistische repertoire bovengehaald. Plotseling wordt dan vol vuur gezongen. Het Duitse volkslied vormt het slot. Marthaler toont hier treffend hoe het nationaal-socialisme blijft leven onder de oppervlakte van het dagelijkse leven in Duitsland. Hij nam dit thema later weer op in Stunde Null oder die Kunst des Servierens waarin leidinggevende Duitsers net na de val van het Derde Rijk een opleiding in democratisch handelen en denken krijgen.
Net als bij de vorige Klapstukgasten wordt een recente voorstelling van dezelfde regisseur getoond. Eine klangestafette is echter een buitenbeentje in de reeks, want het is geen voorstelling in de eigenlijke zin van het woord. Op vrijdag 3 en zaterdag 4 mei kan je vanaf 15u gratis een echte klankestafette meemaken: vijftig muzikanten geven een muzikale monoloog door aan elkaar. Zo ontstaat een ketting van muziek die zich door de stad verplaatst. Wie dit werk wil beleven, moet zich mee met de muzikanten verplaatsen.
Murx is te zien op vrijdag 3 en zaterdag 4 mei in de Brabanthal te Leuven, telkens om 20 u. Er is in boventiteling in het Nederlands voorzien. Op vrijdag 3 mei is er een nagesprek met Christoph Marthaler en Alain Platel om 22u15. Eine klangestafette vertrekt op dezelfde dagen telkens om 15u aan t Stuk in de Naamsestraat 96 te Leuven. Voor inlichtingen en reservaties : 016/320.320 of www.stuk.be .
