PARTS studeert af
Het belang van PARTS, de dansopleiding verbonden aan Rosas en de Munt voor het Belgische danslandschap kan nauwelijks overschat worden. Vanaf het eerste jaar studeerden er choreografen als Kosmas Kosmopoulos, Thomas Plischke, Arco Renz, Salvador Sanchis en Riina Saastamoinen en dansers zoals Erna Omarsdottir en Julia Sugranyes af die snel naam maakten in de Europese danswereld. Vaak lagen de stukken die ze bij PARTS maakten aan de basis van hun latere succes. Bovendien bleef het niet bij dat eerste jaar. Ook in de volgende jaren studeerden mensen als Magda Reiter, Charlotte vanden Eynde en Sharon Zuckerman, Varinia Canto Vila, Isabelle Dekeyzer, Melanie Munt, Jakub Truszkowski of Katrien Vandergooten er af om heel snel daarna opgemerkt te worden als choreograaf of danser. Ook mensen die niet het hele curriculum afwerkten, bleken snel weer op te duiken in het Europese danscircuit. Cédric Charron, Larbi Cherkaoui, Marta Coronado, Ugo Dehaes, Andy Deneys, Alix Eynaudi, Lisbeth Gruwez, Jurij Konjar, Roberto Olivan en Taka Shamoto zijn maar enkele van die namen. Ondanks alle aandacht die op dit ogenblik naar het Kunstenfestival in Brussel uitgaat is het voor dansliefhebbers dus ongetwijfeld de moeite om te zien wat de laatstejaarsstudenten van PARTS dit jaar voor moois verzonnen hebben. De groep die nu afstudeert bestond bij aanvang van de studies in 1998 uit 26 studenten. Daarvan bleven er in september 2000 tien over om aan de Research-cyclus te beginnen. Bij aanvang van het jongste academiejaar bleven er nog zes over: Eulalia Ayguade Farro (Spanje), Claire Godsmark (Groot-Brittannië), Shani Granot (Israël), Radoslaw Hewelt (Polen), Etienne Guilloteau (Frankrijk) en Linda Samaraweerova (Oostenrijk). Daarnaast tonen nog drie andere studenten, Cristian Duarte (Brazilië), Nada Gambier (Finland) en Lena Meierkord (Duitsland), hun werk. Deze studenten volgden in PARTS enkel de tweede Research-cyclus. Sinds de hervorming van het curriculum is het immers mogelijk om rechtstreeks in te schrijven voor de tweede cyclus, op voorwaarde dat men de 22 gepasseerd is en reeds een volledige hogere dansopleiding achter de rug heeft of meerdere jaren professionele ervaring heeft.
Ze tonen hun werk op enkele plaatsen in Belgie. De Monty in Antwerpen bijt de spits af met twee avonden met een verschillend programma. Later volgen nog presentaties in het Kaaitheater in Brussel, CC Hasselt en Stuk in Leuven. De karavaan trekt trouwens ook naar het buitenland met voorstellingen in Ljubljana, Amsterdam, Lissabon en Krakow. De hoofdbrok van het programma wordt telkens gevormd door de solo's en duetten waaraan de studenten dit jaar gewerkt hebben. Op vrijdag 17 mei kan je 'Middle High Tones' van Cristian Duarte en Shani Granot zien. Dit stuk ging einde april reeds in première tijdens het Springdance-festival in Utrecht. Het wordt gevolgd door de solo 'Self-Arrogance' van Etienne Guilloteau. Vertrekpunt hier is de notie identiteit: niet de vraag wat de eigen identiteit is, maar wel hoe men zo 'identiteitloos' kan zijn. Op zaterdag 18 mei tonen Radek Hewelt en Linda Samaraweerova een duet rond erotiek. Wanneer is een lichaam erotisch, hoe wordt erotische spanning opgebouwd, hoe definiëren massamedia en de kunst erotiek? Claire Godsmark en Lena Meierkord. brengen een werk waarvan de werktitel 'Proximity, Advance, Retreat, Presence, Opening & Closing' een programma op zich is. Zij onderzoeken de verschillen tussen deze begrippen vanuit de dubbele focus van de relatie tussen performer en toeschouwer en de relatie tussen de performers onderling. Naast deze solo's en duetten zijn er ook op elke avond groepswerken te zien, gemaakt onder leiding van Elizabeth Corbett en Lynda Gaudreau.
Elke avond begint om 20u.30. Inlichtingen en reservaties: Monty, Montignystraat 3 2018 Antwerpen, 03/238.91.81
Giftig stuk
Een van de gasten op het KunstenFESTIVALdesarts waarnaar reikhalzend uitgekeken wordt is het ensemble 'Goat Island'. Dit performancegezelschap werd in 1987 in Chicago opgericht door regisseur Lin Hixson en performers Matthew Goulish, Greg Mc Cain en Timothy Mc Cain. Later kregen zijn het gezelschap van Karen Christopher, Mark Jeffery, Bryan Saner en CJ Mitchell. Hun werk is steeds het resultaat van een hechte samenwerking tussen alle groepsleden. 'The sea & Poison', dat zij in Brussel tonen, is hun zesde project. Voor dit stuk zochten de makers inspiratie in allerlei vormen van vergiftiging. De directe aanleiding was een giftige beet die groepslid Saner opliep tijdens een tocht door de Grand Canyon. Zo raakten de groep gefascineerd door de St-Vitusdans, een soort collectieve dansroes die de kop opstak in Zuid-Italië op het einde van de Middeleeuwen. Een andere inspiratiebron was de film 'The incredible shrinking man', waarin een man krimpt tot de grootte van een spin door een combinatie van insecticiden en straling. Het resultaat is een aantal 'onmogelijke' dansen: reeksen schier onuitvoerbare bewegingen die de verbeelding tarten. Het werk wil tonen wat de gevolgen van vergif voor het lichaam zijn en bevraagt het idee van de onmogelijkheid.
'The Sea & Poison' van Goat Island staat op 16, 17, 18 en 21 mei om 20u. en op 20 mei om 18u. in 'De Kriekelaar', Gallaitstraat 86, 1030 Brussel (vlakbij het Liedtsplein). Voor meer inlichtingen en reservaties: 070/222.199 of www.kunstenfestivaldesarts.be
Samenstelling: Pieter T'JONCK
