Claudio Bernardo is een Braziliaan die na een opleiding moderne dans in de jaren tachtig naar Brussel afzakte om te studeren aan de Mudra-school van Maurice Béjart, de voorloper van PARTS, de choreografie-opleiding van Anne-Teresa De Keersmaeker. Al heel snel toonde hij ook een eerste eigen werk, dat gevolgd werd door een haast onoverzichtelijke reeks creaties en bijdragen aan werk van anderen. Zo was hij lange tijd een vaste gast in het Brusselse Atelier St-Anne en het CC van Mons. In 1995 richtte hij een eigen gezelschap op: As palavras, Portugees voor De woorden. Toch raakte zijn werk in het noorden van het land nooit echt bekend. Misschien komt daar nu wel verandering in, want met steun van Brugge 2002 presenteert Bernardo nu in het kader van het festival Format 2002 in Brugge de wereldpremière van Paixão (Passie).
Dans is voor Bernardo een manier om het woord te nemen, niet om een duidelijke stelling te poneren, maar wel om in de combinatie van literatuur, muziek, dans en beeld een denkbeeldige, heterogene wereld te scheppen waarin de kijker zelf zijn weg kan zoeken. In Paixão wordt die wereld geïnspireerd door het evangelie volgens Matheus. Bernardo verwijst niet alleen naar het evangelie zelf, maar ook naar de verfilming ervan door Pier Paolo Pasolini uit 1964. In het bijzonder Pasolinis oproep om religieus te leven, zonder in God te geloven trekt Bernardo aan. Bernardo ziet in de Christus, zoals Matheus die toont, een man die tegelijk op religieus en politiek-burgerlijk gebied een ideologische crisis veroorzaakt heeft, waarvan de invloed nog steeds doorwerkt in onze tijd. Om een en ander over te brengen zet Bernardo de grote middelen in: de voorstelling wordt gebracht door negen dansers en ondersteund door een indrukwekkend decor en videobeelden. De muzikale omlijsting is ontleend aan J.S. Bach, Janis Joplin en Lauryn Hill.
Paixão staat op 16 oktober om 20u30 in het Concertgebouw in Brugge. Voor inlichtingen en reserveringen: 070/22.33.02.
Grensverkeer
De laatste jaren was de jonge Franse choreograaf Boris Charmatz met nagenoeg al zijn werk te gast in Brussel en Antwerpen. Charmatz laat zich niet voor een gat vangen. Zijn eerste werken waren nog min of meer als conventionele dansvoorstellingen te beschouwen, maar waren wel al het resultaat van een langdurig groepsproces, waarin over heel wat niet strikt theatrale kwesties nagedacht werd. De laatste jaren stapt hij ook in de presentatievorm van zijn werk steeds meer van de klassieke formules af. Statuts, verleden jaar in het Kaaitheater in Brussel te zien, vormt daarvan een goed voorbeeld. Van een voorstelling kon je eigenlijk niet meer spreken: Statuts had de vorm van een tentoonstelling met werk van diverse kunstenaars. De gemene deler van deze werken was dat zij het menselijk lichaam ter sprake brachten, zonder het daarom ook in levende lijve op te voeren. Héâtre-Elévision ligt in dezelfde lijn. Charmatz omschrijft dit stuk als een pseudo-spectacle. In individuele seances, die telkens een uur duren, ben je getuige van een werk dat de structuur heeft van in elkaar passende Russische poppetjes. De voorstelling wordt herleid tot een film, die herleid wordt tot televisiebeelden die op hun beurt gepresenteerd worden binnen een installatie. Een en ander wordt ingeleid op een avond waarop Agna Smisdom uitgebreid ingaat op dit werk. Pieter TJonck houdt met de choreograaf een gesprek over zijn gehele oeuvre. Charmatz zelf presenteert dan nog een korte performance.
Héâtre-Elévision is vanaf 18 oktober tot en met 20 december op afspraak te zien in de Akenkaai 2 in Brussel (zij-ingang Kaaitheater). Reserveringen: 02/201.59.59. Vernissage en inleidende avond: 17 oktober vanaf 20u30 op hetzelfde adres.
Bijna 21
Wie dit jaar niet opgemerkt heeft dat Rosas, het gezelschap van choreografe Anne-Teresa de Keersmaeker, twintig jaar bestaat, bevond zich waarschijnlijk in het buitenland. De kers op de taart van alle feestgedruis is een ambitieuze tentoonstelling met de titel Rosas XX, die nu zaterdag zijn deuren opent in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel. De tentoonstelling belicht allerlei aspecten van het werk van de choreografe. Bij de aanvang wordt het tijdsklimaat belicht waarin zij haar eerste werken maakte. Vroege invloeden en leermeesters worden voorgesteld, alsook de notitieboekjes die De Keersmaeker er al die jaren op nahield. Ook aan de wisselwerking tussen dans en muziek wordt veel aandacht besteed. Een installatie in de grote tentoonstellingszaal laat de bezoeker kennismaken met het gehele oeuvre aan de hand van 28 tafels met evenveel beeldmonitoren, één voor elke choreografie. Een cruciaal onderdeel van Rosas XX vormen de opdrachtwerken van onder anderen Thierry De Mey, videokunstenaars Boris en Aliocha van der Avoort en componist Jean-Luc Plouvier. Fotograaf Herman Sorgeloos presenteert tenslotte een selectie van zijn fotos. De op één na grootste tentoonstellingszaal reserveert Rosas XX helemaal voor kinderen. De Oostenrijkse kunstenaar Gerhard Jäger en zijn ABC (Art Basics for Children) richten er een interactieve dansstudio in. Deze kruising tussen een tentoonstelling, documentatiecentrum en danslab schotelt kinderen allerhande materialen, documentaties en zintuiglijke prikkels voor die hen aansporen tot dans en beweging.
Rosas XX, van 20 oktober tot 5 januari in het Paleis voor Schone Kunsten. Openingsuren: 10-18u, woensdag tot 21u. Gesloten op maandag, op 25 december en 1 januari. Geleide bezoeken voor volwassenen en jongeren: educatieve dienst (02/507.83.21).
Kwetsbaar
Roberto Olivan werkt als choreograaf in de structuur van Het Net in Brugge. In juni 2001 ging zijn eerste volavondproductie Natural Strange Days in première. Nadien verzorgde hij de dansfragmenten in SS, de voorstelling over oud-SSers van Josse de Pauw en Tom Jansen. Vandaag werkt hij aan een eigen solo met de veelzeggende titel Vulnerable. De voorstelling is Olivans manier om vanuit zijn persoonlijke wortels te kijken naar wat er zich in de wereld om hem heen afspeelt. De solo-vorm is gekozen omdat zij de beste uitdrukking is van het persoonlijke karakter van de gedachten die Olivan hier tot uitdrukking wil brengen. De kwetsbaarheid van de titel heeft alles te maken met deze openheid. De voorstelling speelt zich daarom ook af in een cirkel van zand. De toeschouwers zitten rond de dans als in een arena. Al te zwaar op de hand wil Olivan het echter niet maken: in de voorstelling zit ook een behoorlijke dosis ironie, humor, tederheid en romantiek. Ramon Balagué maakt de muziek en voert ze ook live uit.
Vulnerable staat in zaal Biekorf, Sint-Jakobsstraat 20, 8000 Brugge, op18 en 19 oktober en 1, 2, 5, 6 en 7 november 2002, telkens om 20u30. Inlichtingen en reserveringen: 050/33.88.50 of het-net@skynet.be.
