De experimenten van Schad
De Duitse Isabelle Schad wordt binnen het Leuvense festival Artefact (zie pagina 9) als enige onder de noemer dans gepresenteerd. Schad begon haar podiumcarrière inderdaad als danseres in het gezelschap van Wim Vandekeybus. Al enkele jaren werkt ze echter, alleen of in samenwerking met anderen, aan een eigen podiumoeuvre. Het merkwaardige van dat oeuvre, en meteen wellicht ook de reden dat ze op dit festival uitgenodigd is, is zijn merkwaardig hybride vorm. Wie echt dans zou willen zien, zal er bij Schad meestal aan zijn voor de moeite. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het enigszins onthutsende This is just to do/part 2 dat zij vorig jaar samen met Adriana Sa presenteerde in Kortrijk en Brussel. Adriana Sa is een beeldend kunstenares die werkt met geluidsinstallaties en intermediaprojecten. Aan deze creatie werkten wel twaalf verschillende kunstenaars op verschillende plekken (Hamburg, New York, Neerpelt) mee, in telkens wisselende bezettingen. Uit al die ingrediënten distilleerden Schad & co een multimediale voorstelling. De complexe werkvorm bleek een beetje te hoog gegrepen. De interactie van verschillende kunstvormen had boeiende resultaten kunnen opleveren, was het niet dat Schad een aantal basisregels van dit genre uit het oog verloor. Om te beginnen werd niet duidelijk wat de opzet of vraag van dit werk kon zijn. Hier gooiden alle deelnemers tegelijk een stroom beelden en klanken in de groep. Het resultaat was een kakofonie waarbij een willekeurige free-jazz- of house-sessie nog een schoolvoorbeeld van structuur leek. Naar spelregels die het geheel moesten structureren, had je het nakijken. Alle dansers en muzikanten leken vanaf het eerste moment met alle geluidsknoppen op maximum voluit gaan, ongeacht wat de anderen deden. Het begin van de voorstelling vatte alles wat volgde feitelijk al samen: een onnoemelijk lange tijd hoorde je helikopters met volle geweld rond je oren razen. Na zo'n schokeffect wordt het natuurlijk moeilijk om naderhand nog reliëf in een voorstelling aan te brengen. De enkele treffende beelden in de voorstelling verzonken dan ook maar al te snel in een moeilijk te verteren brij van klanken en bewegingen. De principiële openheid en onbeslistheid van een kunstwerk ontaardden hier in een irriterende onverschilligheid. Toch blijft Schad, al was het maar omdat ze steeds weer andere mensen weet warm te maken voor haar niets ontziende experimenten, een intrigerende figuur. Wie weet zit het dan ook op dit festival wel raak. Aan thema's is er deze keer in elk geval geen gebrek. The better you look, the more you see snijdt een hele reeks actuele thema's aan. De relatie tussen beeld en realiteit, de fragmentatie van tijd en ruimte in een steeds virtueler opererende samenleving, het gebruik van pornografie als een commercieel wapen en de wereldwijd toenemende verslaving aan lifestyle en mode. Vijf dansers van heel diverse pluimage komen hier samen om te experimenteren met video-looping, montage en digitaal beeldonderzoek.
The better you look the more you see van Isabelle Schad staat op donderdag 13 en vrijdag 14 februari om 22 u in de Labo-zaal van Stuk, Naamsestraat 96, 3000 Leuven. Inlichtingen en reservering : 016/320.320 of www.stuk.be
