Rechtstreeks uit Venetië
Met zijn gezelschap 'Charleroi-Danses' blijft theatermaker Frédéric Flamand zijn favoriete stokpaardjes berijden. In zijn nieuwe voorstelling 'Silent Collisions', gemaakt op uitnodiging van de Biënnale van Venetië, heeft hij het andermaal over de kruisverbanden tussen hedendaagse stedelijkheid en het lichaam. Voor dit werk vroeg én kreeg hij de medewerking van Thom Mayne, de oprichter en leider van het toonaangevende Californische architectenbureau Morphosis. Voor Flamand is dans de plaats waar de mens op symbolische wijze weer meester kan worden van zijn lichaam en sensibiliteit kan creëren voor de snel veranderende technologische en stedelijke omgeving. In die zin is 'Silent Collisions' een voortzetting van 'Metapolis', het vorige stuk van Flamand waarvoor hij een andere sterarchitecte inschakelde, Zaha Hadid. Flamands belangrijkste inspiratiebron bestond voor dit werk uit Italo Calvino's boek 'Onzichtbare steden'.
In deze voorstelling vloeien de architectuur van Thom Mayne, filmbeelden en choreografie samen in een werk dat zich voorneemt te spreken over de spanning tussen de herinnering en de virtuele werkelijkheid van een nog te ontginnen nieuwe stedelijke werkelijkheid. Of de kijker veel wijzer wordt van Flamands denkwerk blijft in het midden, maar voor wie houdt van een staaltje barok theater met een hoog gehalte aan technologische hoogstandjes is een avondje Flamand nooit weg. De voorstelling komt pas volgend jaar naar Brussel, maar staat nu voor een lange reeks voorstellingen in 'Les Ecuries' in Charleroi.
'Silent Collisions' staat in 'Les Ecuries', Charleroi, tot en met 31 oktober. Inlichtingen en reservering: www.charleroi-danses.be of 0800/50.142.
Hernemingen
In Brussel lopen deze week twee hernemingen van recente voorstellingen. Kaaitheater presenteert 'No Comment' van Jan Lauwers en Needcompany en 'Verosimile' van Thomas Hauerts Compagnie Zoo. In 'No Comment' zoekt Jan Lauwers andermaal naar de betekenis van begrippen als geweld, erotiek, dood. Deze keer gebeurt dat aan de hand van drie monologen en een solodans van vier actrices die een grote rol gespeeld hebben in Lauwers' 'Needcompany'. Rombout Willems schreef voor Tijen Lawton een pianowerk, waar vijf andere componisten nieuwe klanklagen over aanbrachten. De uiterst complexe partituur biedt Lawton de mogelijkheid het hele register van haar verfijnde, messcherpe danskunst, tot uitdrukking te brengen. Josse de Pauw schreef 'De theedrinkster' voor Grace Ellen Barkey. Deze bestaande tekst, gebaseerd op Barkeys verleden, werd voor dit stuk ingekort tot een compacter en ook abstracter verhaal over een Balinese danseres. Terwijl bij Barkey nog een bedrieglijke vorm van lieftallig exotisme te bespeuren valt, zijn de teksten van Carlotta Sagna en Viviane de Muynck bijzonder zwartgallig. Sagna's 'Salomé' werd geschreven door de Amerikaan Charles Mee. De tekst schildert de gruwelijkste vormen van perversie en transgressie, die eindigen met de moord die de vertelster pleegt op haar zus en andere jonge meisjes. 'Ulrike', gespeeld door Viviane de Muynck, is een tekst van Lauwers zelf, waarin hij schetst wat er zou gebeuren als Ulrike Meinhof nu voor een laatste zelfmoordaanslag zou terugkeren.
'Verosimile' van Thomas Hauert is heel wat lichter van toon. Met 'Verosimile' onderzoekt Hauert met vier andere dansers de mogelijkheid om door specifieke houdingen een personage te creëren, en tegelijk zang en dans te combineren. Alle dansers hebben in dit stuk hun eigen tekstinbreng. Bart Aga smeedde dat materiaal om tot vlotte, in het Italiaans gebrachte popsongs. Het resultaat is een charmante, vaak ook grappige voorstelling. Een wandeling van de vijf dansers op een rij achter elkaar vormt een rode draad van het werk. Al lopend nemen ze haast onmerkbaar nieuwe gedaantes aan, soms individueel, soms in groep. Zo zie je ze al eens als vijf treurige Daltons achter elkaar aansjokken. Dat evolueert naar hilarische momenten waarin zowel Mat Voorter als Samantha van Wissen een play-backshow ten beste geeft. Verrassend is echter vooral dat het niet bij playback blijft, maar dat de voorstelling op gezette tijden evolueert naar een echt popconcert met vlotte meezingers die met het nodige 'aplomb' gebracht worden. Op een subtiele en geestige manier speelt de voorstelling zo met schijn en zijn: wie verschuilt zich achter de glamour of de tristesse van de podiumpersoonlijkheid?
Samenstelling: Pieter T'JONCK
'No Comment' van Needcompany staat van 23 tot en met 25 oktober om 20u30 in het Kaaitheater. 'Verosimile' staat op dezelfde plek, zelfde uur op 28 en 29 oktober. Inlichtingen en reservering: 02/201.59.59 of www.kaaitheater.be.
