Een mooie leegte
Modify
Woensdag 17 novemberKaaitheater Brussel
(tijd) - In 'Modify' doet de choreograaf Thomas Hauert wat hij altijd al deed: hij brengt uitstekende performers bij elkaar om te improviseren op welomlijnde opdrachten. Zonder dat improviseren te beknotten, bedt hij het gebeuren in in een dwingende scenografie en theatrale ontwikkeling.
Beide aspecten lopen elkaar hier echter voor de voeten. Een reusachtig uitvergrote foto van Manon de Boer domineert het podium in 'Modify'. Je ziet een rommelige slaapkamer, volgestouwd met verspreide voorwerpen, van een doosje waterverf tot een verwarmingselement. Een blik op het leven zoals het is, zonder enscenering. Het eerste achtergrondgeluid, geroezemoes van een groep mensen, wellicht schoolkinderen, versterkt die sensatie van levendigheid. De dans versterkt aanvankelijk die impressie. De dansers verschijnen bewegingloos op de zijlijn. Enkel Sara Ludi bezet het midden van het podium om traag, verkennend, zelfs onzeker enkele spaarzame armbewegingen voor te stellen.
Maar dan begint het theater: gekleurde lichtbalken delen de vloer op in stroken, zes dansers nemen het podium in beslag om op Händels 'Music for the Royal Fireworks' een barokke figuur neer te plaatsen. Met één verschil: de dans zet de plechtigheid van de muziek enkel schetsmatig aan. Het virtuoze bewegingspatroon wordt gemarkeerd, maar niet voluit gebracht. Integendeel zelfs: de dansers laten de kijker meevoelen met de moeilijkheid om die complexe figuren een schijn van vanzelfsprekendheid, lichtheid te geven. Ze profiteren meteen duchtig van de vrije momenten in dat patroon om plots wel ten volle aanwezig te zijn als improvisator. Je ziet Ludi bijvoorbeeld evolueren van schuchtere bewegingen naar een trillende vlam van energie.
'Modify' is opgebouwd als een suite van dergelijke scènes. De teneur kan echter radicaal verschillen. Tegenover Händel staan immers ook Alfred Schnittkes 'Psalms of repentence'. Of: tegenover de schone schijn van het plechtige staat de waarheid van de etherische muziek. Solo's worden hier meer uitgesponnen zoals in een sublieme passage van Chrysa Parkinson over de breedte van het podium langs een rode lichtbalk. De alchemie van de groep wordt uitgespeeld als de dansers als één lichaam verstrengeld zijn en slechts node hun individualiteit veroveren. Nog andere scènes, op elektronische klanken die aan de cadans van een trein herinneren, tonen de groepsdynamiek van lichamen die samen als één grote machine functioneren.
Die scènes zijn op zich, ondanks hun hoge 'workshopgehalte', vaak een lust voor het oog. Toch overheerst irritatie. De choreografische schriftuur beperkt zich te vaak tot een klakkeloos duplicaat van barokke recepten. Vul het podium op met abstracte maar verbluffende figuren, ziedaar theater. Händels vuurwerk past daar uiteraard uitstekend in, maar ook Schnittke wordt hier een lege huls voor vormexperimenten. Dat blijkt vooral uit de scenografie, een lichtregie die onverbiddelijk afstevent op een verbluffend, maar leeg slotbeeld. Mocht Hauert al die ballast achterwege laten, dan was 'Modify' een heuglijke avond van puur dansplezier.
Pieter T'JONCK
Nog vanavond en morgen om 20.30u. in het Kaaitheater in Brussel. Inlichtingen: tel. 02/201.59.59 of www.kaaitheater.be
