Echte affecten
In 2002 deed de Franse Claire Croizé met de solo Blowing up wat dansers zelden lukt: abstracte dans ombuigen tot iets wat in de buurt van een zelfportret komt. Het leek of ze de kijker rechtstreeks toesprak. Affected gaat verder: drie minutieuze solo's bieden fascinerende portretten van drie danseressen.
Liederen van Gustav Mahler dragen het werk. Die muziek doet nu onwenning aan door haar breedvoerige etaleren van diepe gevoelens. Ze lijkt kunstmatig, overdreven, geaffecteerd. Net zo is de dans in Affected.
Het eerste portret, van Mariana Garzon Garcia, is het meest geraffineerde: geen moment verliest Garzon de controle, zelfs niet als ze valt, of eerder, neerzijgt. Daarbij viseert ze ons nadrukkelijk. Claire Godsmarks solo is uitbundiger, vrolijker, wilder. Ze rolt over de scène terwijl ze dekens rond haar lijf wikkelt. Varinia Canto Vila brengt het meest onbestendige slotportret. Ze slingert heen en weer tussen diepste droefenis, als ze nauwelijks van de grond kan loskomen, tot lachen en proesten, haast zonder overgang.
Ondanks het gekunstelde, grillige van deze solo's dijen deze portretten niet uit tot eindeloze ontboezemingen. Croizés bijna onzichtbare hand houdt de teugels strak in handen. De lijnen van de choreografie zijn scherp uitgezet. Een ellips voor Garzon, een rechthoek voor Godsmark en een slingerend pad voor Canto Vila. De drie figuren staat voor drie levensfazen: de afsluitende beweging van de ouderdom, het hoekige van een jonge vrouw, de slingergang tussen beide eindpunten. Plots besef je dat hier een vierde portret geschilderd werd: van de choreografe zelf, die zich in haar verschillende levensfazen inleeft. Affected toont dat gekunstelde dans, hoe ongewoon dat voor ons ook is, tot echte en zeer theatrale communicatie kan leiden.
Stuk Leuven op 11 en 12 oktober, CC Berchem op 17 en 18 oktober, telkens om 20.30 uur.
