Date 2007-03-10

Publication De Morgen

Performance(s) Blessed

Artist(s) Stuart, Meg

Company / Organization

Keywords regenen • geluk • instorten • bordkartonnen • verlossing • paradijs • regen • duren • stuart • cliché

Blessed van Meg Stuart: De zondvloed voorbij

Dans > Blessed van Meg Stuart: De zondvloed voorbij

BRUSSEL Veel stukken maken ons diets hoe bedrieglijk the pursuit of happiness is. Vervelende stukken, want altijd lijkt het alsof de auteur precies weet wat daarmee loos is. Alsof hij zich kon onttrekken aan de sirenenzang van het geluk. Meg Stuarts Blessed is de uitzondering die de regel bevestigt. Het stuk verzuipt (letterlijk) in de onzekerheid.

door Pieter T'Jonck

Blessed is een solo voor Francisco Camacho, die ooit met Stuart haar eersteling Disfigure Study creëerde. Op een zonnig toneel wachten een palmboom, een zwaan en een huisje in bordkarton hem op. Dat is een cliché, net zoals zijn krampachtig ontspannen bewegingen. Maar zijn blik is dat niet: het is alsof hij blind is, zo strak en doods kijkt hij voor zich uit. Plots herken je die blik: de man probeert zich iets voor zijn geestesoog te halen, en ziet zo niet wat er werkelijk gebeurt. Bijvoorbeeld dat zijn paradijs nep is.

En dan begint het te regenen. Langzaam maar zeker doet de regen de bordkartonnen zetstukken vergaan. Pas laat dringt dat door tot de man. Hij begint dan verwoed graffiti te spuiten. Eerst een tekening van zijn paradijs, daarna gloeiende verwijten aan een onbekende agressor. "You have no feeling", "you are a beast". Ook dat is weer een cliché: westerse paranoia.

Wat die overdreven clichés echter spannend maakt, is hun onbestendigheid: het valt voor de performer noch de kijker uit te maken hoe lang het zal duren voor de bouwsels op het podium instorten. Dat lijkt een futiel detail, maar het zet de voorstelling wel onder sterke spanning. Hoe lang zal dit duren, hoe valt dit vol te houden, wanneer komt er iets anders, wanneer bijvoorbeeld komt de 'verlossing'?

Die verlossing komt nooit. Het blijft regenen. Welke nieuwe gedaante de man ook aanneemt, van groovy guy tot naakte bedelaar. Maar dat lijkt hem niet te deren. Hij doet maar door, hij grijnslacht zelfs als gek als een oosterse danseres van het zevende knoopsgat (Kotomi Nishiwaki) hem 'ophitst'. Eigenlijk stelt alles hem tevreden, zolang hij zich maar kan inbeelden dat dit geluk is. Dat geluksbeeld probeerde hij zich, met zijn dode blik, van meet af aan voor de geest te halen. Als ten slotte de zon weerkeert, zet hij precies dezelfde passen als eerst, maar nu te midden van doorregend karton. Nu weet je dat ook de openingsscène, die je als vanzelf met geluk associeerde, niets dan troep was.

Dat besef is wat telt: elke 'gemakkelijke' lezing van het stuk bijt zichzelf in de staart. Je liet je als kijker evengoed foppen door beelden van geluk als de onfortuinlijke danser.

Vanavond en morgen, 20 uur, Minardschouwburg, Gent, www.vooruit.be. Latere speeldata: www.damagedgoods.be.

n Regen verwoest het bordkartonnen decor van Blessed. Niemand weet wanneer het zal instorten, wat de voorstelling onder sterke spanning zet.