Archives du Théâtre 140


Eerste internationaal Jazzfestival in 'Théâtre 140'



Het Volk

7-11-1965

TONEEL TE BRUSSEL

Eerste internationaal Jazzfestival in « Théâtre 14O »

Hot eerste Internationaal Jazzfestival te Brussel dat een groot succes heeft gekend, werd besloten met een geheel ander programma dan aanvankelijk was voorzien. De directie had inderdaad plotseling met een zware handicap af te rekenen. Uit Berlijn werd verleden woensdag door de h. Schulte, de directeur van het Berlijnse Jazzfestival, getelegrafeerd dat de befaamde Amerikaanse sax-baryton Gerry Mulligan al zijn contracten heeft verbroken. Hij is er vandoor met de gelden die bestemd waren voor het financieren van het Jazzfestival te Parijs, te Brussel en in de Scandinavische landen.

Dit is een ongehoord brutaal geval, het eerste van die aard in de geschiedenis van de Jazz. Wellicht handelde de artiest in een onverantwoordelijke bui. De « Berliner Tagen » zijn in een zeer moeilijke financiële toestand geraakt door Mulligans dwaze handelwijze.

De directie van het « Théâtre 140 » verontschuldigde zich nogmaals bij de talrijke abonnees en bij de geregelde bezoekers van de schouwburg, waaronder veel jazz-fans werden opgemerkt, voor deze plotse programmawijziging.

Gelukkig werden de muzikanten van het ensemble « Middle Style », die te Berlijn optraden, onmiddellijk bereid gevonden de leemte te komen aanvullen. Zo werd het eerste internationaal Jazzfestival te Brussel toch op zeer waardige wijze besloten met het optreden van een groep « all stars » in een bloemlezing uit de Amerikaanse Jazzproduktie van de laatste jaren. Zo mochten de jazzfans de « hogepriester van de stijl » toejuichen, de negerpianist Earl Hines, en verder de batterist Kenny Clarke, de trompettist Roy Eldridge en de bassist, Jimmy Wood. Stuff Smith, de befaamde kleurling uit de Verenigde Staten, gaf enkele nummers op viool weg en oogstte een stormachtige bijval. Ook was het Brusselse publiek in de gelegenheid de beroemde Amerikaanse saxofonist Don Byas te horen spelen in de bopstijl en ook in moderne werken. Als zg. « impressionisten » traden op met de drummer Edgar Bateman, de pianist Scott Bradford en de bassist Cherie Pease.

Een geslaagde avond die de afwezigheid van de grote Gerry Mulligan gedeeltelijk deed vergeten.

L.P