Archives du Théâtre 140

De Standaard

15-11-1965

Dizzy Gillespie te Brussel

Antwerps jazzleven bloeit in november

(Van onze medewerker)

Brussel, november. — Gerry Mulligan behoorde tot het indrukwekkende lot eersterangs vedetten die uitgenodigd waren voor de zopas beëindigde « Berliner Jazztagen ». Andere trekpleisters waren : Lee Konitz, Bill Evans, The Modern Jazz Quartet, Ben Webster, Don Byas, Brew Moore, Dexter Gordon, Booker Ervin, Sonny Rollins, Art Blakey en zijn Jazz Messengers, Ornette Coleman.

Er bestond een akkoord tussen de Duitse organizators en de promotors van het 1ste Internationale Jazzfestival te Brussel voor een optreden van Mulligans combo in het Théâtre 140.

Maar op die datum zat de beroemde baritonsax reeds terug in Amerika. Hij had zijn promotors koudweg in de steek gelaten en maakte zich weinig zorgen over de kontrakten die hij in Europa nog te vervullen had. Alleen vergat hij het geld terug te bezorgen dat hij reeds voor zijn aanstaande optredens ontvangen had.

In zeven haasten werd in Brussel dan een programma in mekaar gestoken dat dit eerste Internationale Jazzfestival toch nog een waardig slot kon bezorgen.

We moeten zeggen dat wij na afloop van de avond helemaal verzoend waren met de Mulligan-strop. De All-Star Combo die de saxofonist verving was een regelrechte topper.

Het slotkoncert werd ingezet door het Edgar Bateeman trio, waaraan Philippe Cathérine als extra-solist was toegevoegd.

Dit viertal slaagde er voortreffelijk in de propvolle zaal in de gewenste sfeer te brengen. Edgar Bateman leerden wij eerder dit jaar, bij Walt Dickerson, kennen als een begaafd en subtiel drummer, wiens stuwkracht stimulerend werkt op zijn mede-musici. Philippe Cathérine was de uitblinker op het solistisch vlak.

Na dit flinke opwarmertje hoefde Earl Hines alleen maar te verschijnen om een stormachtig applaus te ontketenen. Met zijn gekende vlotheid en humor introduceerde hij de All-Stars : Jimmy Woode (Bas), Kenny Clarke (Drums), Don Byas (tenor-sax), Stuff Smith (viool) en Roy Eldridge (trompet). Een wel wat lukraak samengesteld ensemble dus, dat ons trouwens ook in optreden de roemruchte Jazz At the Philharmonic-toernees in herinnering bracht. Met dit verschil dan dat de jongens er dit keer echt zin in hadden en heel ontspannen een aanstekelijk goed humeur musiceerden. Na de vele avonden van « moeilijke » jazz, innige spirituals en terneerdrukkende blues, werkte deze levensblije show als een verkwikkend bad en zag men graag enkele solistische tekortkomingen door de vingers.

Met name Don Byas en Roy Eldrigde scheerden geen hoge toppen. Maar Jimmy Woode en Kenny Clarke waren degelijk als steeds en Earl Hines verbaasde ook dit keer weer vele toehoorders door zijn virtuositeit, die nog altijd niet verouderd aandoet. De aangenaamste verrassing werd echter zonder enige twijfel Stuff Smith.

Vele jazzfans hoorden deze violist voor de eerste keer. Ze raakten na afloop van het koncert niet over hem uitgepraat. Niemand had het voor mogelijk gehouden dat deze man zo'n enorme swing kon ontwikkelen ; de gensters sprongen gewoon van zijn strijkstok. Stuff Smith blameerde voor eeuwig al diegenen die volhouden dat de viool geen volwaardig jazzinstrument kan zijn.

De All-Stars mochten een ware ovatie van het dankbare publiek in ontvangst nemen.

Zo werd achter dit 1ste Internationale Jazzfestival van Brussel een punt gezet. Het dient gezegd dat de eindbalans heel gunstig uitvalt: zo wel de Jazz Ballet-avonden als de Bluesdag en het slotkoncert trokken een ruime belangstelling.

De jazzliefhebbers kijken nu al weer verlangend uit naar de volgende agendapunten van dit flink gevulde seizoen. Op woensdag 10 november was in de Antwerpse « Muze » de blueszanger Jimmy Whitespoon te gast en in de scheldestad werd op het Vleminckx veld een nieuwe jazzklub geopend, de « Sibemol ». Het Edgar Bateman Quartet zou ook daar van de partij zijn.

Brussel kondigt voor 21 november een koncert aan met Dizzy Gillespie en Jimmy Smith. Mijn liefje, wat wil je nog meer!

J.G.