Archives du Théâtre 140

De Nieuwe Gids

17-11-1965

TONEEL TE BRUSSEL

« LE CABARET IMAGINAIRE » IN « THEATRE 140 »

Het komt ons voor dat de ondertitel, "de internationale lach", die aan dit werkelijk internationaal programma werd gegeven, beter op dit hoogstaand cabaret van toepassing is dan de benaming "Cabaret Imaginaire". Er wordt Hier niet zoveel aan verbeelding van de toeschouwer overgelaten, tenzij in het eerste nummer, waar de Parijse mimespeler uit het cabaret "Crasy Horse", Marino, een Italiaanse orkestmeester nabootst vóór een ingebeeld orkest, een genre dat ook door onze eigen Toon Hermans op een even magistrale wijze wordt beoefend. Nummers als dit worden uitstekend geholpen door de geluidsopnamen op band. Dit hulpmiddel komt Marino ook zeer goed van pas, bv. in zijn macaber whiskynummer met al die „borrelende" geluiden.

De clown Scotch met zijn stalen gezicht à la Buster Keaton, de echte clown met zijn veel te lang veston en zijn klein bolhoedje, is wel het type van de traditionele grapjas. Jacques Dumur is een zeer poëtische grappenmaker. D© jonge cabaretartiest Paul Sefres verkoop echte Franse humor die evenwel niet steeds aansloeg bij zijn publiek. Dit ligt, naar onze mening, aan het feit dat het Brusselse publiek toch niet het Parijse is en dat wij hier met bepaalde dingen niet kunnen lachen omdat ze ons niet als komisch aanspreken. De jongeman is uiterst sympathiek en deed daarbij ook uiterlijk zijn best om in de smaak te vallen.

Colette Riva is een slanke, opgeschoten blondine uit het zestiende arrondissement en ze zingt haar tour de chant op een pretentieloze manier. Ze lijkt ons evenwel, vooral naast al de doorgewinterde artiesten, waarmee ze optreedt, nog wat aan de groene kant. Op onze „Ontdek de Ster" preselecties hebt ge er twaalf in het dozijn.

De clou van deze rijke avond is ongetwijfeld de weergaloze humorist en duivelskunstenaar, de Fransman Maurice Baquet, ook bekend door de film, die allerlei kunststukjes uithaalde op zijn cello, een instrument dat hij als een volleerd artiest bespeelt. Zijn vader was trouwens een beroepsspeler, zo vertelde hij ons na de opvoering. toen wij hem gingen feliciteren. Baquet heeft zich inmiddels ook nog vertrouwd gemaakt met de klarinet, waarmee hij ook zeer amusante stukjes uithaalde. Merkwaardig is deze soepele man ook in zijn imitaties. De tennisspeler, de schaatser en de goalkeeper zijn prachtige nummers, die op een uitbundig applaus werden onthaald. Voor zijn instrumentale nummers werd Maurice Baquet begeleid door de Brusselse pianist Jean Rottier.

Niet minder succes hadden de Amerikanen "The Ferre Grignard Skiffle Group", met hun obsederende volksliederen en skiffle-songs uit Nieuw Engeland en met hun weemoedige blues, het lied van de halfbloed, van de Amerikaanse verworpeling. De sfeer van deze liederen brengt Tennessee Williams in zijn toneelstuk „Tramlijn begeerte" en John Steinbeck in zijn roman „De druiven", „Tramlijn begeerte" en Graham Greéne in zijn roman „De druiven der gramschap". De baardige en gebrilde Ferre Grignard, die in extase komt wanneer hij met zijn rauwe stem zijn liederen op een dwingende wijze voordraagt, wordt begeleid door Wasboard Mill, die inderdaad op een wasplank spelt, Toot Smits, met zijn gitaar, Grogor Kartaï, met zijn klagend vioolspel en Johan Koopman, de bekende Hollandse bassist.

Het is werkelijk een eersteklas-programma op het gebied van de kleinkunst wat het "Théâtre 140" o.l.v. de dynamische Jo Dekmine zijn publiek aanbiedt iedere avond tot en met 21 november te 20 u. 30, behalve op maandag. We raden iedereen aan een ontspanningsavond zoals we er niet zo vaak en kunnen bijwonen, te gaan doorbrengen in het "Théâtre 140" in Schaarbeek.

Prijzen van de plaatsen : 80, 120, 160 en 200 fr. Studenten : 50 fr. De locatie is geopend alle dagen van 12 tot 18u, behalve op maandag. Men kan ook telefonisch reserveren op het nummer 34.46.31.

L.P.