Archives du Théâtre 140

Het Laatste Nieuws

6-11-1966

DE IDOLEN

Het Bilboquet-Théâtre van Parijs is naar het Théâtre 140 te Brussel gekomen (voor slechts vier dagen) met een hoogst eigenaardig schouwspel : « Les Idoles » door Marc'O. Het uitgangspunt is een parodie op het verschijnsel dat men « yè-yè » noemt en de jongeren, die houden van overspannen geluidsinstallaties en huilend gezang dat meer uit armen en benen schijnt te ontspringen dan uit de keel, zullen zich gedurende een half uur goed gevoelen. En dan kantelt het spektakel.

Men woont een les in creatie van een idool bij, een humoristische kijk op de uitbuiting van de burgerlijke gevoelens — een zingende priester en een zingende non ontbreken niet — en de uitbuiting der valse idolen door hun managers. Men ziet het huwelijk van twee sterretjes — men denkt aan een zekere Johnny en een zekere Sylvie — en de leegte van verstand en gevoel wordt tastbaar.

Zij stijgt op naar een paroxisme in een lang slottafereel met de kreunende bruid liggend op een ledikant, aan het voeteind het nonnetje, geflankeerd door de priester, de acteurs en de zangers kreten slakend, bevreemde klanken opstijgend van achter het »omber verlichte decor.

Een schijnwerper tast de zaal af, het publiek wordt idool en wordt meegesleept, in de decadentie. De acteurs spelen met het publiek dat mak blijft zitten, niet weet of het al dan niet in de handen moet klappen.

Het schouwspel dooft uit als een mislukking.

Het leek ons bij de Brusselse creatie zeer geslaagd. Wij hebben gehouden van de acteurs en ook van de muziek. « Les Idoles » is soms totaal toneel, kreet en gebaar. Maar meestal is het vrolijk, uitbundig. Misschien moet men wat zelfspot bezitten om zulk spel mee te kunnen.

RENE ADAMS