Archives du Théâtre 140

Het Laatste Nieuws

16-11-1967

Nougaro liet « 140 » zinderen

Y.W.C.A.- GALA

In het « Théâtre 140 » te Brussel had dinsdagavond, in aanwezigheid van minister Van Offelen, het gala van de Y.W.C.A. plaats, een buitengewoon programma waarin het tot een uiterst gelukkig, tevens zeldzaam huwelijk tussen zuivere jazz, poëzie en bossa nova kwam.

Braziliaans getinte opwarmingsoefeningen van Orlando waren een teergevoelige aanloop voor het optreden van Pierre Barouh en Nicole Croisille, heel de muziek van de Lelouch-films « Un homme et une femme » en « Vivre pour vivre », begeleid door het Maurice Vender-sextet. Beweegloos, fluweelzacht brachten zij een bloedwarme levenspoëzie, die het publiek ontwapend meevoerde op het gestreel van de heerlijke muziek.

En plotseling Claude Nougaro, klein, zwart-zuiders, eerder zielig in zijn nauwsluitend vaalwit pak, maar niettemin een alles vernietigende wervelwind. Een uur duizelingwekkende beweging : hij danst, huppelt, kronkelt, schudt, heupwiegt, wringt zijn gedrongen lichaam als iemand in buitenwereldse verrukking. Nougaro geeft de klank een ongrijpbare gestalte : langgerekte, hortende en als duizend vuisten gebalde Jazz-noten. Hij hijgt zijn woorden, spuwt bitterheid, zweet zijn teksten, die hij zelf schrijft, en brengt geen charmezang, noch zeemzoet gekweel. Of het nu zijn door iedereen gekende klassiekers zijn of de allerlaatste uit een nieuwe chanson-oogst (Le petit Torro, Les Craquantes), Nougaro verloor niets van zijn waard\ en zeggingskracht. Een dwangarbeider van het chanson, zeker een groot artiest. Ongetwijfeld!

Ongewild kreeg een vrouw in vosrossige pelsmantel het heftigste applaus van de avond. Anouk Aimée die haar zanger en echtgenoot Pierre Barouh was komen aanmoedigen.