Archives du Théâtre 140

De Nieuwe Gids

6-1-1969

Eerste lustrum van het "Théatre 140"

DIMITRI'S ONE-MAN-SHOW, EEN TRIOMFANTELIJK SPEKTAKEL

Om het vijfjarig bestaan van zijn onderneming te vieren, een onderneming die het vooral dank zij het weldadig en over het algemeen goed besteed mecenaat van bepaalde firma's, bankinstellingen en automerken, tot een grote bloei heeft gebracht, nodigde Jo Dekmine, de vriendelijke, ondernemende en vooral zeer vooruitstrevende directeur, dezelfde man uit die vijf jaar geleden op de planken stond toen het « Théatre 140 » boven de doopvont werd gehouden, namelijk de dichterlijke clown en acrobaat Dimitri.

Dit optreden is uiteraard geen theater. Het is ook geen music-hall. Het heeft maar één naam: het is show, maar door show verstaan we dan de veruiterlijking, de heldere psychologie van een groot artistiek aanvoelen. Want artiest is deze kleine man (33) de zogeheten geniale clown van Ascona, tot in de toppen van zijn vingers en zelfs tot in die van zijn tenen.

Dimitri is een eersteklasser mime-speler, een toneelspeler, een verkoper van heel originele gags, een acrobaat, een verbazend knap instrumentist en eveneens een veelzijdig en gevoelig muzikant. Toch is de hoofdindruk wanneer men hem aan het werk ziet: dit is een clown, maar dan een zeer veelzijdige clown, een geniale grappenmaker. Het is daarom niet te verwonderen dat men onwillekeurig aan de grote Grock denkt wanneer Dimitri op het toneel staat. Hij doet ook denken aan de Russische clown Popof.

Dimitri's kunst is complete kunst. Hij is vóór alles origineel en hij is daarbij zeer gevoelig. Zijn nummers-kunnen eigenlijk even goed gesmaakt worden door kleuters als door volwassenen. Dit houdt dus in dat hij alles eenvoudig en bijna naïef houdt. Uiteraard zijn er subtiliteiten die aan een kind zullen ontgaan, maar er blijft genoeg over om een hele kleuterschool urenlang te amuseren.

Zijn urenlang programma bestaat uitsluitend uit mime. Gesproken taal komt er niet aan te pas. Wat dient verduidelijkt te worden, verschijnt op een bord. Een titel, een woord uitleg van een situatie. Het enige nummer, namelijk de nabootsing van een tiental vertegenwoordigers van verschillende nationaliteiten — werkelijk een glansnummer — dat « gezegd » wordt, geeft blijk van een grondige kennis van het karakter van deze verschillende nationaliteiten. Zó de Zweed, de Spanjaard, de Rus, de Zwitser, de Fransman, de Nederlander, de Engelsman, de Italiaan, e.a. De zaal gierde van het lachen. Er wordt in feite niets « gezegd », want de klanken die geuit worden hebben geen zin, aan deze klanken kan geen touw worden vastgeknoopt, het is je reinste onzin. Maar Dimitri geeft dat gebrabbel inhoud en betekenis door de weergaloze manier waarop hij de karakters uitbeeldt. Deze grote artiest blijft nog in het « Théatre 140 » tot en met 7 januari. De jongens van de Vlaamse televisie waren druk in de weer om opnamen te maken van deze kunstavond, die zaterdag 4 januari in het programma « Echo » zullen worden uitgezonden. Maar nu u de gelegenheid hebt deze artiest in levende lijve aan het werk te zien, raden we u aan een der volgende avonden naar de Eugène Plaskvlaan te gaan in Schaarbeek. U zal zich deze avond met Dimitri heel zeker niet beklagen.