Archives du Théâtre 140

Gazet van Antwerpen

20-1-1969

Toneelleven te Brussel

Experimentele « Studio Amsterdam » in Teater 140 met 0 is 0

Vrijdag jl. bracht het Laboratoriumteater van Studio Amsterdam tijdens een driedaags verblijf in België, in het kader van het kultureel akkoord tussen België en Nederland, de opvoering « O is O ».

Dit « totaalspektakel » is het werk van de nu 47-jarige Zweedse auteur Sandro Key-Alberg. Het werd zó geschreven, dat het voor toneel-aanpassingen vatbaar is, mogelijkheid waarvan de regisseur Kers Van Iersel gretig gebruik maakte en waardoor het geheel in Hollandse kleren werd gestoken.

De bedoeling van de schrijver was de huidige mens te konfronteren met de maatschappij waarin hij leeft. Wat de toeschouwer echter aangeboden kreeg was : de Hollandse mens in konfrontatie met een maatschappij, gezien van uit een Hollands oog.

Korte sketches, waarin het Nederlands burgermannetje zichzelf en zijn kleine burgermaniertjes hekelt, volgden mekaar op. Er werd naar believen gekontesteerd, geprotesteerd, geprovoceerd. Zowel minister Luns, Jezus, Koekoek, de Nederlandse bisschoppen, de Hollandse mams en haar teekransje en de Hollandse politie werden op de korrel genomen. Sommige sekwenties konden als geslaagd genoemd worden, andere getuigden van werkelijk slechte smaak.

De akteurs speelden voortreffelijk, maar spraken te vlug voor het Vlaamse oor. Het operette-achtig decor, middenin de draaiende schijf waarop « jachtstoelen » vlug aangebracht of weggenomen werden, liet vele originele mogelijkheden toe. De dia's en films waren suggestief en vervolledigen het stuk (de toeschouwer kan gerust zijn fantazie thuislaten : alles wordt hem voorgeschoteld). De verschillende tafereeltjes werden aaneengeklonken met Hollandse « smartlappen ».

« SOLIDE STATE » — TECHNISCH TEATER

Studio Amsterdam vergastte zijn toeschouwers zaterdag en zondagavond op een teater zonder personages, een nieuw experiment, althans voor de gewone bezoeker. Het decor was volledig abstrakt : twee grote cirkels met afwisselende en gekleurde verlichting, daarvoor een grote bol en twee schermen die de geluidskurve van het lawaai weergeven. In « cascando » -woorden en muziek van Samuel Beckett en « Solide state » van Leendert Janzee en Lodewijk De Boer, werden de inhoud en de gevoelens die deze inhoud bij de toeschouwers oproepen, weergegeven op de twee ronde schijven, door een lichtingsvermeerdering en -vermindering met draaiende kleuren. Het derde nummer bood een geluidskurveballet met grillige stijgende- en dalende lijnen van de stereomuziek. Kon het publiek de technische nieuwigheden waarderen, toch zat het merendeel versuft en verveeld te luisteren naar de lange teksten.

Het voorziene tweede deel werd vervangen door een jazz-koncert van Lodewijk De Boer en zijn ensemble.