Archives du Théâtre 140

De Nieuwe Gids

13-11-1969

IN HET THEATRE 140

« THE CRY OF THE PEOPLE FOR MEAT »

„The Bread and Puppet Theatre" uit New York

Directeur Jo Dekmine van het « Théatre 140 » is een groot liefhebber van het experimenteel theater, van happenings, en van luidruchtige contestaties. Naar onze smaak zelfs 'n beetje té groot liefhebber. Een paar jaren geleden had hij de vieze vagebonden van het « Living Theatre » op bezoek, die de toeschouwers rijkelijk, en zonder complimenten in het gezicht spuwden en ten slotte, zo'n heibel maakten, dat de Schaarbeekse politie ijlings met een overvalswagen kwam aangereden, omdat er kon gevreesd worden dat de dames en heren van dit New-Yorkse gezelschap heel de keet gingen afbreken.

Met de ongeveer dertig spelers van « The Bread and Puppet Theatre » neemt het zo'n vaart niet. De voorstelling door Peter Schumann en zijn mensen houdt zowat het midden, tussen een middeleeuws mysteriespel en een happening. Dit spel van « vlees en marionnetten » is een soort van zeer moderne « Commedia dell'arte », het is een spel, gebaseerd op het oude bijbelverhaal, de parabel : « de schreeuw » (of het geween) van de wereld om vlees (om het overleven). Het is het verhaal van de mens en van de wereld, waarin hij leeft, het verhaal dat de mens vertelt aan zijn medemensen. Het is in feite het Christusverhaal, van de geboorte, tot aan de kruisdood. Maar in « The Cry of the people for Meat » wordt ook duidelijk gemaakt dat op onze wereld alles nog lang niet volmaakt is en dat Christus met zijn komst op de wereld andere bedoelingen had dan wat wij ervan hebben terecht gebracht. « The Bread and Puppet Theatre » schudt het geweten van de toeschouwer nu wakker. Het is trouwens ook wel symbolisch dat een van de spelers hierbij een spiegel hanteert.

« The Crv of the People for Meat » haalt het meer uit de symbolen en uit de beelden, dan uit de eigenlijke tekst van het spel. De reuzengrote of minuscule poppen van dit theater geven gestalte aan de oude bijbelverhalen, maar dan zeer geactualiseerd. Noé, bijvoorbeeld, waadt door een zee... van lijken, de kindermoord is voorgesteld door een reusachtige vogel, die een geluid als van een bommenwerper laat horen. Het is bijna paradoksaal te noemen wanneer men vaststelt dat de groep spelers die dit bijbels spel voorstellen, een spel dat de geest van de armoede predikt, afkomstig is uit het rijkste en meest gesofistikeerde land van de gehele wereld.

Dit gezelschap heeft evenwel niets van het provocerende, van het chaotische, en van de vreemde opvatting van het Living Theatre. Die mensen experimenteren eenvoudig om 't plezier van het experiment. Ze willen zich van dat andere soort van theater distanciëren. Het lijkt, oppervlakkig gezien, misschien wel wat gewild slordig. De spelers die de touwtjes van de poppen hanteren zijn van in de zaal immers zichtbaar. Maar men voelt toch dat er zeer tuchtvol wordt gespeeld en dat er, ondanks deze ogenschijnlijke slordigheid, een strakke regie mee gemoeid is. Het optreden van « The Bread and Puppet Theatre » is in deze tijd van algemene en dwaze happenings, een verrukkelijk en verfrissend, verkwikkend bad.

Leo PERSYN