Archives du Théâtre 140

De Nieuwe Gids

25-1-1970

« ANIMAUX TRISTES » WAREN TRIESTE BEESTEN

In de Théâtre 140 bezondigden we ons naar het blijven kijken naar « l'humour béte et l'autre », of « Jérôme Savary, son grand Magic Circus et ses animaux tristes », alwaar bijgevolg gedurende een voor altijd verloren periode van ons leven, met ons de gek werd gehouden. Toen we buiten kwamen, vonden we dat er toch nog reuze veel steekt in « Waar de sterre bleef stille staan » en dergelijke meer... Gedurende de ganse vertoning (waarvoor de toeschouwers 100 frank neertellen) zijn we geconfronteerd geweest met « kampvuurnummertjes » die niet qoed waren opgevoerd. De pretentie (als kwaliteit) was het enige dat het toneelgezelschap ons naliet.

O, ja, er kwamen natuurlijk een heleboel lui aandragen met argumenten die geen steek houden : het is een persiflage. Goed. Maar er wordt toch steeds verondersteld dat de mensen die iets persifiëren, een visie hebben, en dat die visie onder een « beheerste » vorm wordt gebracht. Noch het zingen, noch de muziek, noch de taal, noch de tekst, konden wedijveren met een gezellige bonte avond in de patronage-tijd : de snobs zijn er natuurlijk mee in hun nopjes, want die vinden het goed omdat het anders is. En (niet te vergeten) omdat het van Parijs komt.

Als uniek positief gespeel, een persiflage op de Franse koloniale tijd, waar de twee acteurs de zaal gedurende een kwartier hebben geboeid.

Veelbelovend en vol humor stak het programma anders wel : een greep uit de « catalogus van het winterseizoen 1970 »:

« — De levende kribbe: volledig met dieren, klein kindje en 1.000 magnifieke kaarsen, merk « electric spranklers », uit te delen aan de toeschouwers : zonder stal : 1.500 fr., met de stal en het stro : 2.100 fr., met de aanwezigheid van een jonge avant-garde pastoor : 5.350 fr. »