Archives du Théâtre 140

Studio Amsterdam te Schaarbeek

HIPPE « HUNKA HUNKA » OP BASIS VAN SHAKESPEARE

In het « 140 » gingen de 2 weekeinde-voorstellingen van de « Hunka-Hunka » hippie-show door. Deze show speelt op het gegeven van Shakespeare's « Twelfth Night ». Viola en Sebastian, zijn een tweeling.

Gravin Olivia is verliefd op Sebastian en ziet zo nu en dan Viola voor haar broer aan terwijl Orsino stilaan verliefd wordt op Olivia, die hij slechts kent in de gedaante van een jongen.

De monologen en dialogen werden vervangen door puike interpretaties van Edda Barends, die in een fijngevoelige List-stijl mooie en aangrijpende liedjes bracht, en door sketches en zangbeurten door Jan Van Rooyen, Hugo Meester en Wim De Meyer, drie vokalisten die bewezen naast toneelspel ook de zangkunst en harmonie onder de knie te hebben.

Gebruik werd gemaakt van opname-background om het geheel te gepasten tijde een weldbeat- of melo-dramatisch tintje te geven, wat met een zeer goede installatie volledig tot zijn recht kwam.

Eerder grappig aandoende personages die Boedha, de Gaulle en de paus voorstellen spelen er het politieke spelletje mee tijdens willekeurige interventies tussen de scènes in. Draaiende spiegels, opblaaspoppen en dia-projekties vergroten de plezierige verwarring nog meer tussen Viola en Sebastian, die het spelletje blijven spelen zonder elkaar te kennen. Zodanig dat Viola, verliefd op Orsino die haar voor Sebastian aanziet, niet meer weet wat gedaan. Orsino wordt uiteindelijk verliefd op de vermeende Sebastian, die uitroept dat zij een meisje is. Bij gravin Olivia vinden de tweelingen, « die elkaar steeds uit de weg gingen, elkaar terug en is het probleem opgelost ».

TOTAALSPEL

Hierop volgt een intense en sprankelende liefdesverklaring, tussen Orsino en Viola, waarbij enkele duetliedjes de juiste sfeer scheppen. Bij het slot zegt de stem van Shakespeare — waarbij de spots zijn buste belichten — dat hijzelf ook zijn moeite heeft gehad om het einde te vinden: een zeer spektakulair slot.

Het vreugdevolle spel van het stelletje hippies, die zowat de rol vertolken van het koor in de oud-Griekse spelen, de flitsende lichtjes, de sketches en politieke interventies; dit alles is de uiting van de idee van de jeugd van alle tijden. Op een bepaald ogenblik wordt die idee duidelijk geformuleerd : « de enige misdaad is de eenzaamheid »...

Goed aangepaste teksten zorgen voor koördinatie, zodat het geheel een poging betekent naar volledige demistifikatie van het toneel, een belangrijke stap vooruit naar het « totaalspel ». De muziek van Hunka Hunka, tevens de titel van een der liedjes is volledig geïnspireerd op Bach.

Opmerkelijk was wel dat op de première een groot aantal Nederlanders en franstaligen waren, zodat een franstalige toeschouwer opmerkte dat hij er nu bijna van overtuigd was dat er geen Vlamingen zijn in Brussel. Als aanwezigheidsaktie voor een Nederlandstalige produktie lag de interesse wel laag.

Positief is wel dat er eindelijk belangstelling is vanwege onze Vlaamse artiesten voor het werk van taalgenoten. In de zaal zaten immers Jef Demets en Hugo Raspoet.

S. D.