Archives du Théâtre 140

Het Volk

29-6-1970

Een flink seizoen aangekondigd in Théâtre 140

Jo Dekmine, met zijn vriendelijke grijns, wist tijdens een persconferentie in zijn schouwburg te vertellen dat hij er op vier jaar tijd in geslaagd is het bezoek aan zijn instelling aan de Schaarbeekse Plaskylaan te verdriedubbelen. Een aardig resultaat. De verhoging van de belangstelling voor het theater is evenwel vrij algemeen. Maar — zo vroeg Jo Dekmine zich af — is de Brusselaar wel rijp voor goed toneel? Is het niet uit sleur of snobisme dat hij naar stukken gaat zien die hij niet eens verstaat? Het is daarbij nog steeds zo — aldus steeds Jo Dekmine — dat de abonnees terugkomen omdat de titels van de stukken die op de affiche staan hen bekend voorkomen, de andere neemt hij er dan zo maar bij in koop. Want voor experimenten, voor kennismaking met nieuwe auteurs, met nieuwe genres en formules voelt de Brusselaar niets.

De directeur van het « Théâtre 140 » verviel in een droefgeestig gemijmer, waarbij hij niettemin verstaanbare taal sprak. Hij vroeg zich af wat de mensen eigenlijk van zijn theater verwachten? Hebben we de zaak wel goed ingepikt? We hebben wat geld, maar toch maar nauwelijks genoeg om het hoofd boven water te houden. Maar om ons werkelijk te afficheren, om « iets te doen waarover men spreekt », dan ontbreekt het ons aan fondsen. De mensen zijn te bang voor nieuwe dingen. Waar is — zo zei Dekmine

de tijd van het Living Theatre? Bij de eerste voorstelling waren er enkele rijen zetels bezet en verleden jaar zaten de mensen tot op de scène en op de trappen van de zaal, tegen alle politiereglementen in. Gelukkig zijn de Schaarbeekse politie-agenten goeie jongens, want anders... Zeven jaar geleden moesten wij voorstellingen en recitals inkorten en eenvoudig afgelasten, want er was geen publiek. En dat waren dan recitals van Serge Gainsbourg. Maar niemand kwam kijken.

Wat het Living Theatre betreft was de belangstelling enorm, maar toch houd ik de indruk dat de meeste belangstelling kwam van mensen die erop uit waren eens iets raars te zien. Ze kwamen kijken naar die rare snaken die zo'n rare reputatie hebben, maar van hun kunst verstonden ze niet erg veel. De zaal zat nokvol en de kassa werd gespijsd.

We gaan volgend seizoen op dezelfde manier voort, zo zei Dekmine. We krijgen geen cent toelage, maar we wagen het erop. De prijzen zullen, zoals voorheen, schommelen tussen 0 en 100 fr. Er zullen inderdaad weer gratis voorstellingen zijn. Er zullen voor ons publiek spektakels worden gegeven die tot nog toe onbekend zijn in Brussel. We gaan brengen wat te Londen werd ontdekt in het Roundhouse, in het New Arts Lab, in het Nash House, op de grasperken van Hyde Park ; we gaan aantonen wat er te Amsterdam, mét Londen en San Francisco de meest hippe stad ter wereld, gaande is. We gaan Mickery brengen, Pardiso en het Universitair Theater. We gaan onze mensen laten zien wat Parijs te bieden heeft, het Universitair Theater, la Vieille Grille en l'Epée de Bois. We zullen laten zien wat er in Gent gebeurt in het klein lokaaltje van de Academie, te Amersfoort op speelplaatsen van scholen, in Den Haag, in de school van totale kunst, te München, te Edinburg en te Nancy...

« Mama » uit Londen is op bezoek geweest met een parodie op de Britse T.V., de « Hilton Keen Show ». Volgend seizoen komen deze mensen terug naar Brussel. Er zullen concerten worden gegeven van barokke muziek en ook van popmuziek. Deze concerten zullen worden verzorgd door studenten-orkesten. Ook zullen we jazz-concerten geven en zangrecitals, door Barbara, Charles Trent, Jo Dassin, Cathérine Sauvage, Julien Clair, e.a.

Het belooft een flink seizoen te worden en de belangstelling zal, hopelijk, groot zijn.

LP.