Archives du Théâtre 140

Het Volk

2-7-1970

In "Théâtre 140" te Brussel

"The Hilton Keen Show" door het gezelschap "La Mama from London"

Wanneer er in het Brusselse theaters zijn die receptief kunnen worden genoemd, dan moeten we, naast onze Vlaamse Beursschouwburg en naast het café-theater Waltra, vooral het Artistiek en Cultureel Centrum te Ukkel en het Schaarbeekse « Théâtre 14O » noemen. Deze instellingen hebben geen vast gezelschap en stellen hun zalen normaal ter beschikking van gasterende gezelschappen. Deze zalen komen ook in aanmerking voor shows en musicals, ook in het Nederlands. Zo zagen we een one-man-show van Wim Sonneveld in Ukkel en voorstellingen door het gezelschap Studio uit Amsterdam in Schaarbeek.

In het Artistiek en Cultureel Centrum te Ukkel hebben we nog zeer onlangs een geslaagde avond bijgewoond, verzorgd door de jongelui van het « London Theatre Machine », een werkelijk zeer hoogstaande produktie, die vooral bestond uit mime en Commedia dell' arte.

En zo was het optreden in het « Théâtre 140 » van « Mama from London » voor ons eigenlijk een dubbele tegenvaller. Primo, het artistieke peil was heel wat lager dan dat van eerstgenoemde Londense groep en dan onze gewettigde verwachtingen konden doen verhopen. Secundo, was het optreden lang niet avondvullend. De mensen van « The Hilton Keen Show » begonnen met een half uur vertraging, dus tegen negen uur aan, en om kwart over tien was de zaak bekeken. Uitzonderlijk vroeg voor het « Théâtre 140 » waar men

gewoonlijk niet vóór middernacht weer op straat komt.

« The Hilton Keen Show » is een parodie op bekende Britse en Amerikaanse t.v.-programma's, die men bij ons hier in Brussel niet voldoende kent om van deze parodie steeds de finesses te smaken. Het overwegend jeugdige publiek gaf niet de indruk van deze t.v.-programma's op de hoogte te zijn. Wij zelf, moeten we eerlijk bekennen, ook niet steeds.

Het geheel was als imitatie waarschijnlijk wel geslaagd. Er waren geestige momenten en geestige replieken op idiote vragen. Maar erg fijn was het gehalte van deze voorstelling niet. Soms was het in tegendeel bepaald grof en was de zo geroemde fijne Engelse humor meteen totaal zoek. Was bij het « London Theatre Machine » de tekst tenslotte bijzaak, dan was in « The Hilton Keen Show » de tekst daarentegen dikwijls hoofdzaak, en dat betekent dan meteen dat men bliksems goed moest luisteren om de radde replieken te kunnen volgen. Dat kan dan soms zo'n inspanning vergen dat het amusante er vanaf gaat.

Het had alles niet veel om het lijf wat de teksten betreft. Wél was de uitbeelding zeer geslaagd. Er kwam een heel stel rare mensen op de scène, die heel goed toneel speelden, maar wat er werd verteld was werkelijk niet zo opwindend.

L. P.