Archives du Théâtre 140

Het Volk

17-1-1971

In Théâtre 140

SOFT MACHINE:

zoveel moois

Neem nu de steekkaart van (een van) de beste popgroepen van het afgelopen jaar. Naam: The Soft Machine, ontleend aan de roman van beroemde/beruchte schrijver William Burroughs. Samenstelling ; Robert Wyatt (drums en zang), Mike Ratled (orgel en piano), Hugh Hopper (basgitaar), en ook een vierde, de Onbekende Musicus (klarinet, tenorsax). Invloeden : jarenlang, klassiek opgeleid, veel naar jazz geluisterd, maar dan wel free jazz. Deze steekkaart viel te verifiëren, donderdag en vrijdag 11., in het poptheater 140 te Schaarbeek. Publiek : 498 truitjes én 2 dassen.

De vier meesters in dezelfde, maar verschillend gekleurde polootjes Robert Wyatt, stroblond Liesbet List-haar, gefixeerd op z'n drums, zodat je nauwelijks kon merken dat hij een puntbaardje aanlegt. Hugh Hopper met z'n gitaar heel de avond als vrouw Lot achteraan op het podium.

De eerste tien minuten krijg je zomaar de indruk opgescheept te zullen worden met een muziekbreiwerk in allerlei steken, met een soort moderne klassieke muziek, kortom met muziek voor moderne echtparen. Maar je slaat de bal lekker mis, en ver mis. Wat je aan muziek te horen krijgt, één stuk vóór, één stuk na de pauze, is het meest complexe, van de huidige rock, opgebouwd vanuit de brute materie van de muziek : geluid. Twee stukken, heel "free", revolutionaire solfège, die jammer genoeg door de tenorsax, nogal eens, als een onzuivere muzikale gauchist, werd stukgeblazen. Maar daarop hoef je weer niet af te knappen. Van 22 u 45 tot 22 u 55 en van 23 u 15 tot 23 u 25 zaten we gewoon verbijsterd: zoveel moois.

Overigens, schrijf de namen van deze meesters op, leer ze van buiten, geef ze door aan de volgende generatie. Dit is dé concertmuziek van nu.

G.D.S.