Archives du Théâtre 140

De Standaard

30-1-1972

"Mama from London" verinnerlijkt

Ieder mens is Renfield

(Van onze verslaggever)

Is er iets veranderd bij « La Mama from London »? Of ligt het aan het

stuk waarmee dit gezelschap thans op toernee is in ons land? De voorstelling van « R.M. Renfield Age 29 » verloopt in elk geval rustiger dan het optreden van vorige winter. Toen was de contestatie wild en lawaaierig. Nu wordt de mensheid ook op de korre! genomen, maar de aanklacht is als het ware verinnerlijkt.

De scherpte, van de kritiek wordt gemilderd door de pijn en de melancholie om een man die in het gekkenhuis wordt kapotgemaakt. R.M. Renfield is een willekeurig mens: jij of ik kunnen Renfield zijn, een gezond man waarvan de dokters (de maatschappij, het systeem) een patiënt maken. Zij weten niet eens of hij ziek is: hij moet behandeld, d.i. afgezonderd worden.

Onder de akteurs en aktrices breekt om te beginnen een ruzie los wie onder hen Renfield is. Als dat eenmaal is bepaald, kunnen de anderen instaan voor alle overige rollen: dokters, verpleegsters en figuren uit de geprojekteerde fantasma's van Renfield : van heksenjagers tot Freud. Een twintigtal taferelen onderstreept met piano, gitaar en gezang en met sfeervol wisselend licht. Als de cyclus is voltrokken, wordt een andere Rensfield gevonden en alles kan opnieuw beginnen: ieder individu is een Renfield in deze samenleving.

« R.M. Renfield Age 29 » is het resultaat van « collective work in progress »: de tekst en het spel ontstonden gaandeweg uit gemeenschappelijk werk. Het is verzorgd werk, maar geen revelatie voor wie het hedendaags teater een beetje volgt. Daarvoor lijkt het op zichzelf belangwekkend tema niet origineel genoeg meer. De voorstelling duurt ongeveer zeventig minuten en je blijft een beetje op je honger zitten.

(dr)

Nog in Théâtre 140, Brussel, vanavond om 20 u. 30; in Alma II, Leuven, op 1 februari om 21 u. 30, verder in Verviers op 31 januari, in Seraing, in Doornik en in Bergen, respectievelijk op 3,4 en 5 februari.