Archives du Théâtre 140

Het Laatste Nieuws

17-11-1982

Ballet met een biet

« Met wiens voeten denkt men hier te spelen, zoiets heb ik nog nooit gezien » zei een jonge, hippe vrouw tijdens de pauze in Theater 140 te Schaarbeek maandag. Nochtans, het publiek van Jo Dekmine is veel gewoon. Maar wat Kei Takei en haar twee vrienden brachten onder de noemer ballet tartte inderdaad iedere beschrijving. Het balletfestival « Het nieuwe lichaam » was op fantastische wijze ingezet door twee Belgische danseressen: Anna Teresa De Keersmaeker en Michèle Anne De Mey op Steve Reich. Met Kei Takei, helemaal uit Japan langs San Francisco en New York, kwam men op een internationaal maar bedroevend laag peil.

« Light », zo heet het verzameld oeuvre van deze danseres. Haar trio « Moving Earth » werkt er al twaalf jaar aan en het bestaat nu uit zeventien delen. Wij kregen er drie.

In « Het Daikon Veld » danst Kei alleen. Achter de gordijnen klinkt een boeddhistische klaagzang. Zij aanbidt een enorme houten, demonteerbare biet. Plots begint het (gelukkig kleinere, zachte) bieten te regenen. Juffrouw Takei wordt er onder bedolven. Het publiek, verdoofd na twintig minuten brute fallussymboliek, durft niet lachen.

Tweede tafereel: geen muziek. Twee dansers wedijveren om de gunst van het publiek, om beurten bootsen zij iemand na die blijkbaar gekieteld wordt. Tot zij rug aan rug gaan staan. Uit een zakje op hun borst halen zij graankorrels. Die gooien zij in de lucht, om beurten. « Boosheid buiten, goedheid binnen » roept de ene. De andere roept het tegenovergestelde. Als de scène tien minuten later vol korrels ligt, blijkt hij het laatste woord te hebben. Doek.

Net als vele anderen zijn wij tijdens de pauze het theater uitgeglipt.

De « balletkunst » van Kei Takei doet mij denken aan die concrete poëzie, waarin men het woordje peer honderdtwintigmaal getypt terugvindt in de vorm van een peer. Grappig om even twintig seconden bij te glimlachen en dan te vergeten. Maar laat men ons niet verplichten dergelijke kunst gedurende een half uur te bekijken, vooral niet van op de gevaarlijke balustrade die binnen het theater 140 was opgetimmerd om het wat intiemer te maken.

Van woensdag 17 tot en met zaterdag 20 november brengt het festival nog, in de Hallen van Schaarbeek, de Franse balletgrapjas Philippe Cohen.

Mon D.