Archives du Théâtre 140

Knack

1-3-1988

In haar eentje, met haar bad

Suzanne Linke, boegbeeld van de Duitse Ausdruckstanz, komt opnieuw naar België met haar bad.

Théâtre 140, Plaskylaan 140, 1040 Brussel, Tel. (02) 733.97.08. Woensdag 2 maart om 20 u.30.

MEESTAL wordt de naam van Suzanne Linke in één adem genoemd met die van Pina Bausch en Reinhild Hoffman. Samen zijn ze het boegbeeld van de hedendaagse Duitse dans, erfgenamen van de Ausdruckstanz van het interbellum, die zij in de jaren tachtig een nieuw aanzien hebben gegeven.

Linke heeft gestudeerd bij Mary Wigman, de grondlegster van de Duitse expressiedans. Ze maakte deel uit van de door Kurt Jooss opgerichte Folkwang Tanzstudio toen die nog onder de artistieke leiding stond van Pina Bausch. Later nam ze er zelf het roer in handen. Ze koreografeert voor het gezelschap werken waarin ze, net als Bausch, karikaturen op de scène zet van de traditionele man-vrouw relatie. Ze toont de frustratie, de onderwerping, de vernedering, de verleiding met al hun symbolische tekens in bijna anekdotische, bijna verhalende scènes, soms met humor, maar bikkelhard realistisch, in een dekadent sfeertje van ritselende avondjurken en spelletjes voor volwassenen.

Klacht

De beelden in balletten als „Frauenballet" en „Wir können nicht alle nur Schwäne sein" zijn duidelijk herkenbaar en bovendien bieden ze meer „spektakel" dan de solo „Im Bade wannen". Nochtans is het met dit laatstgenoemde werk dat Suzanne Linke echt doorgebroken is tot de grootste danspodia. „Im Bade wannen" heeft al een hele carrière achter de rug : in 1983 stond het, nadat het eerder op het festival van Avignon te zien was geweest, op het programma van het Klapstuk-festival in Leuven, en in het Théâtre de la Ville in Parijs maakte Linke avond na avond een tweeduizendkoppig publiek warm, in haar eentje, met haar bad. Laten we ervan uitgaan dat de lagere uitkoopsom voor een solo-produktie, waarmee dan toch een grote naam uit de Duitse Ausdruckstanz kan uitgenodigd worden, een bijkomstige rol speelt.

In feite moet „Im Bade wannen" gezien worden als een pas-de-deux : de badkuip waarmee Linke een koele konfrontatie aangaat, is een partner die, in zijn kaalheid en zijn eenzaamheid, de spiegel is van een vrouw. Het lichaam van Linke geeft uitdrukking aan de angst, de onzekerheid, de revolte van die vrouw, of misschien wel van alle vrouwen. „Im Bade wannen" is geen klacht: het toont wel de futloosheid van de ontmoedigde vrouw, maar ook de kracht, die een vrouw telkens weer ontwikkelt om te vechten tegen zichzelf en tegen de wereld.

Een fysieke kracht van een mooi, gespierd lichaam dat, in wijde, vloeiende, elegante bewegingen de uitputtende strijd aangaat met de tijd, de ruimte en het objekt. Linke bouwt met een zuiver bewegingsvocabularium een spanning op die de kijker op een subtiel niveau grijpt. Je intellekt weet misschien niet precies waarover het gaat, maar je lichaam zal het je wel vertellen.

Het Théâtre 140 heeft Linke en haar bad nog eens uitgenodigd. Er zullen wel heel wat toeschouwers zijn die nooit in de gelegenheid waren „Im Bade wannen" te zien, maar toch wordt het na al die jaren tijd dat Linke eens met nieuwer werk over de grens komt.

KATIE VERSTOCKT