Archives du Théâtre 140

DE HALLEN VAN SCHAARBEEK EN HET FESTIVAL "GESTES 88" PRESENTEREN MET DE MEDEWERKING VAN THEATER 140 OP 8 EN 9 NOVEMBER, TELKENS OM 20.30 U. IN DE GROTE HAL :

LA FURA DELS BAUS (BARCELONA)

IN SUZ/O/SUZ

Het lijkt op een ritueel van een primitieve stam wanneer een groep schaarsgeklede personen zich bij verassing meester maakt van de ruimte temidden van de toeschouwers, en probeert hierbinnen haar territorium af te bakenen.

Hieruit vloeien niet-aflatende provocaties en genadeloze confrontaties voort, waarin "de mens voor de ander een wolf is".

Dubieuse bondgenootschappen gaan in geweld ten onder, met bloed besmeurde lichamen worden met meel gelouterd, terwijl het helse ritme van de muziek alsmaar doorgaat, muziek uit een Stenen Tijdperk, doordrenkt met electrische bezweringen...

Dan, wanneer de chaos eindelijk overwonnen wordt, zijn de beest-mensen getuigen van de geboorte van de aarde, ontdekken ze hun dubbelgangers aan de andere kant van het wateroppervlak...

Dit is teveel voor hen : de spiraal van het geweld, leven schenkend aan het leven, gaat door, nog duivelser dan eerst... verhakkeld metaal, flakkerende toortsen, schokkende lichamen... hijgerige, ophitsende muziek, de mens leidend naar een onvermijdelijk, uitgeput einde...

SUZ/O/SUZ is de tweede creatie van dit jong gezelschap uit Barcelona.

Erfgenamen van de riten uit de Catalaanse feesten : fascinatie voor vuur en water, stierenachtervolgingen door de enge straten en epische gevechten... het LA FURA DELS BAUS ("Rioolrat" in het Catalaans) werpt een geducht licht op de jaren '80.

De grootse Catalaanse traditie, met haar onderlinge verbondenheid en argeloze folklore, moet hier plaats maken voor het rebels gekrijs van punkers, voor de meedogenloze strijd in haar achterbuurten... voor de nachtmerries van een post-industriële samenleving.

SUZ/O/SUZ werkt als excorcisme waaraan geen ontsnappen mogelijk is : de toeschouwer zit in het oog van de orkaan, bevindt zich als aan de zijde van een verslaggever uit Beiroet of Belfast.

En toch is het allemaal "maar" theater!

Het gaat om een spel, een meesterlijke vertoning, neergezet door een vijftiental acteurs/musici, bewegend te midden van het publiek, waarbij ze krachtige beelden tekenen uit een hyperrealistische en apocalyptische wereld.

Hypnotiserende schetsen waarin lichamen opgaan in belichting en bewegingen, begeleid door meeslepende muziek op basis van industriële rock... een bevreemdend klimaat waarin de "heilige" passiviteit van de toeschouwer verbrijzeld wordt.

"SUZ/O/SUZ is als een narratief ritueel, waarbij het gaat over het leven in de steden en de handeling raakt aan de diverse stations onderweg.

Het geweld is noodzakelijk om dingen te veranderen, men moet geweld

gebruiken op de steen om een nieuwe vorm te verkrijgen. Voor ons is

geweld positief... omdat ze niet tegen het publiek gericht wordt, maar

tegen het klimaat van passieve zelfgenoegzaamheid.

In onze opvoeringen proberen we een stimulus te creëren, om sterke

gevoelens bij het publiek op te wekken, die hun diep raken.

Dit is emotioneel, niet intellectueel (...)"

Uit een interview van Andreu Morte, woordvoerder van LA FURA DELS BAUS in "The Guardian" van 12 augustus 1986.

Nadat ze heel wat grote leegstaande of niet meer gebruikte ruimtes (hangars, dokken, fabriekshallen, markten...) binnen Europa doorkruisde, waarbij zowel al eens Luik (1985, met ACCIONS) als Antwerpen (vorig jaar, met SUZ/O/SUZ) werden aangedaan, maakt LA FURA DELS BAUS, het paradepaardje van de Spaanse jeugd, haar intrede te Brussel!

Alle inlichtingen : 02/218.00.31

Deelname in de onkosten : 400 fr.

320 fr. voor leden van de Jong GemeentekredietClub, de houders van een Cultureel Jongeren Paspoort en deze van de "Carte Jeunes Activités Culturelles SETCA".

Met steun van het "Commisariat Général aux Relations Internationales de la Communauté Française", en het "Centre Culturel Le Botanique".

---

GROTE HALLEN VAN SCHAARBEEK :

LA FURA DELS BAUS (BARCELONA) MET SUZ/O/SUZ

Wij hebben het al vaak gehad over het onontbeerlijke aspect "gevaar" bij het theater : het specifieke, "gevaarlijke" klimaat dat bij het ritme van de steden, de complexe patronen van menselijke relaties en verborgen emoties, kortom, bij het leven van de mens zélf hoort. Alhoewel de toeschouwer nooit écht bedreigd kan worden, is het plastisch weergeven van geweld één van de onderdelen van theatrale werkelijkheid.

LA FURA... schildert de oorspronkelijke dierlijkheid van het lichaam als in een fresco, zonder ons fysisch aan te tasten. En het is deze (volgens ons superbe) onderwerping van het publiek aan een vals gevaar, die de "gevoelige personen" (zoals bedoeld op affiches voor griezelfilms,) opstandig maakt. LA FURA DELS BAUS is welhaast legendarisch geworden. Haar leden zijn poëten van geweld, maar een niet-uitgevoerd geweld : een geheimzinnige en doelloze kracht, open, en niet anders te beschouwen als een stroming op zichzelf.

Het is niet aan het theater om het fysische, instinctieve gedrag van de mens te ontkennen en er een artificiële, "gepaste", rationaliteit voor in de plaats te stellen.

We hebben SUZ/O/SUZ te Tarrega in Catalonië bijgewoond in het kader van een Theaterfestival, waarbij de straten belegerd werden door een groot aantal wervelende spektakels, meestal van veel talent en fijnbesnaardheid getuigend. Die avond heeft LA FURA... ons letterlijk opgefrist van dit teveel aan lieflijkheid, humanisme en goede wil...

Theater is moreel, omdat wij het aldus verwerken. Theater dient te tonen, niet te prediken. Theater vormt stof tot nadenken, en is géén redevoering. Laten we daar tenminste in geloven, na al die dingen die we, het ene al wat levendiger dan het andere, op de scène gezien hebben.

Daarna kunnen we eindeloos discussiëren over de zin van lichaamstaal bij LA FURA..., over haar rollende machinerieën, haar rondslingerende stukken vlees, haar in een aquarium vol kleur wentelende mens-embryo's, haar "vrije vallen", en haar losgeslagen koersen.

We zullen er noch ons lichaam, noch onze ziel bij verliezen. Misschien hebben wij, hyperbeschaafde halfzachten, heimelijk heimwee naar die specifieke moed, nodig om gewelddadig te kunnen zijn. Wie weet dient dit vreemde spektakel dan eigenlijk ter compensatie...

In een wereld waarin mensen koudweg, "zonder geweld" worden neergeschoten, verschijnt "Het Geweld" in dit stuk voor mij als een taal, en niet als het ziekelijke doel van de vertoning. Maar kunnen wij hier voor iedereen spreken?

JO DEKMINE

(Vertaling : HANS LEENDERS)