Archief Etcetera

400 document(en) met "Johan Wat" • Resultaten 301 tot 320 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 58, December 1996 • Marleen Baeten • Gesprek met Guy Cassiers
Wel, ik zou niet kunnen zeggen welk het artistieke profiel van de Toneelschuur is. Zij kunnen wel een aantal dingen naar voren schuiven als je vraagt wat ze wel en wat ze niet doen, maar hun uniciteit...Men bekijkt wat verdwijnt, maar niet wat de mogelijkheden zijn...Ze moeten niet noodzakelijk standpunten innemen, maar ze moeten vragen stellen: wat gebeurt er en waarom gebeurt dat nu

Nr. 59, Maart 1997 • Marleen Baeten • De bezem van de tovenaar
Johan Thielemans' suggestie, alsof de magie van het theater alleen met grote middelen en in een schouwburgzaal bereikt wordt, klopt duidelijk niet...Tegenspel Bij nader inzien heeft die hommage het effect van een mooie, maar wat lege doos; ze is te zeer een doel op zich...Van dan af reageren de kinderen luidruchtig op al wat hij doet en beschouwen ze de orkestfragmenten als pauzes waarin naar believen kan gepraat, gesnoept of in de handen geklapt worden

Nr. 59, Maart 1997 • Inhoudstafel
DRIEMAANDELIJKS JAARGANG XV Nr59 MAART 1997 AFGIFTEKANTOOR GENT X Etcetera Marleen Baeten, Pascal Gielen, Kurt Vanhoutte, Marianne Van Kerkhoven Eindedactie Johan...ass and your mind will follow' Dirk Verstockt zag heel wat hiphopdans op het festival Danse Ville Danse in Lyon 31 Het slechte geweten geafficheerd Dirk Lauwaert over theateraffiches...Gielen spraken met Annie Declerck 43 De bezem van de tovenaar Marleen Baeten zag heel wat familie- en jeugdtheatervoorstellingen 48 In de piste van verbeelding Tuur Devens

Nr. 59, Maart 1997 • Peter De Jonge • Heel erg kut
hun commentaar sparen ze Kluivert & Co niet, maar dra wordt voetbal ingebed in een spelletje wederzijds jennen, baldadig snauwen, een ogenschijnlijk permanent aanwezige groepsdynamiek die wat zich...Het antwoord is telkens een Bekende Nederlander, Johan Cruyff of Linda de Mol, gemakkelijk te raden door vragen als 'Ben ik blond...Wie... sleurt flink wat ballast mee

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • In het brandpunt
Marianne Van Kerkhoven sprak met regisseur Johan Simons over de locatieprojecten van Hollandia en de zoektocht naar een theater dat in de samenleving gaat staan...Dit is nog maar het begin van wat we daarmee willen...De dramaturgie zal heel erg toegespitst zijn op wat daar plaatsvindt

Nr. 59, Maart 1997 • Tuur Devens • In de piste van verbeelding
Astley oogst veel succes en krijgt in Europa en Amerika heel wat navolgers...Afgestudeerden kwamen bij nieuwe initiatieven terecht, zoals bij Cirque Baroque of, zoals Johan le Guillerm, bij Cirque O, dat dan in Cirque Ici en Que-Cir-Que splitste...Wat circustheater tot arm theater kan maken, is zijn sterke visualisering

Nr. 60, Juni 1997 • Bert André, Johan De Feyter, Paul Goossens,... • ... Alain Platel
omgesprongen werd, leverden een onvermijdelijk, noodzakelijk resultaat op: het is wat het is omdat het zo moest zijn; het wou niet vooraf aan wat dan ook beantwoorden...Het politieke gehalte van deze voorstellingen ligt 'als onderwerp' in de mensen op de scène en in wat zij daar doen...De eindjury bestond uit: Bert André (voorzitter zonder stem), Johan De Feyter, Paul Goossens, Guido Minne, Marianne Van Kerkhoven en Dirk Van Ryckegem

Nr. 60, Juni 1997 • Johan Thielemans • Het decreet en de creativiteit
door Johan Thielemans, voorzitter van de Raad voor Nederlandstalige Dramatische Kunst...Wat had iedereen verwacht...Wat de Raad betreft, die vreesde dat de minister een reeks slechte beslissingen zou nemen

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
Deze herinneringen staan terzelfdertijd in het teken van de melancholie om wat onomkeerbaar voorbij is, maar ook in het teken van de hoop dat wat vergeten was, kan uitgespeeld worden tegen wat nu...Deze laatste zag in het toneelspel de bederver van het eigenlijke zelf, dat zegt wat het denkt en voelt; de toneelspeler bewerkt een scheiding tussen zijn oorspronkelijke zelf en de rol die hij speelt...Bestuderen wat vergeten is, wat onder- en overbelicht wordt, brengt ons bij de ideologie in actie, de opties van deze geschiedenis (vaak tegen wil en dank). Treffend blijft het overwicht van het grote

Nr. 61, Januari 1997 • Peter Anthonissen • De weg van het gezond verstand
Artistiek leider Johan Reyniers noemt er zijn festival 'het punt waarin de hele werking van de organisatie Klapstuk samenkomt...Wat op dat moment hoogstens een interessante voetnoot leek, werd tijdens het festival plots relevant als wegwijzer naar een nieuw soort pragmatisme: 'Purely in the context of my own work I would...Brecht in allerlei definities te vatten, is het de hoogste tijd om 's mans werk te herlezen en te beseffen dat wat intussen als de alfa en de omega van het politieke theater geldt, vaak werd ingegeven door de

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
de veelvuldige aanwezigheid van de alleenspraak te verbinden met hernieuwde vormen van 'episering', van 'het rapporteren van wat is gebeurd' (= nieuwe vormen van het 'bodeverhaal')? Wat is het...Wat hij voorstelt is iets wat op de in de Talmoed gebruikte werkmethode lijkt: een patchwork van commentaren op de gebeurtenissen construeren, om de kern van het verhaal heen cirkelen, het vanuit...ik vind hem wat sloom, wat traag, er zit geen energie in. Maar goed, het is al een begin; als ik straks een paar miljoen kilometer hier vandaan ben, nergens meer, dan zal het al beter gaan

Nr. 61, Januari 1997 • Carine Meulders • Kunst versus Terreur
Johan Grimonprez heeft iets met grote moderne vogels van roestvrij staal...Wat binnen een cultuur collectief wordt verdrongen, spreekt op het kleine of grote scherm des te meer tot de verbeelding...dial H-I-S-T-O-R-Y Een film van Johan Grimonprez, 1997, België/Frankrijk, kleur/zwart-wit, 68', stereo, digitale Betacam

Nr. 61, Januari 1997 • Marleen Baeten • De kunst van het herinneren
Door beeld en verhaal niet illustratief ten opzichte van mekaar aan te wenden, ontstaat een tweesporig spel van ontdubbelingen, wat een rijk gamma aan waarnemingsniveaus creëert: bewust en onbewust...Johan Leysen in Wittgenstein Incorporated, Lucas Vandervost in De ondergang van de Titanic en Frank Vercruyssen in Het is nieuwe maan en het wordt aanzienlijk frisser laten juist zichzelf zien, met de...Ze doet niets speciaals: water scheppen is een dagelijkse karwei voor heel wat vrouwen in Afrika

Nr. 62, December 1997 • Hendrik Tratsaert • De weg van het misverstand
Gaat een dergelijk debat weg van wat hij als doelstelling van een parallelprogramma aanvoert, nl...Zijn vooronderstelling dat 'het parallelprogramma een tussentijdse balans opmaakt van al wat in het theater leeft', alles en iedereen dus, speelt hem duidelijk parten...Hij citeert dan ook graag de tegenstem en dat is goed om het inhoudelijk verloop van een debat te schetsen, maar vreemd is dat hij dat doet als bewijs dat er fundamenteel wat schort aan het programma

Nr. 62, December 1997 • Clara Van den Broek • Klapstuk 97 en het dansgeheugen
Toen zorgde Michel Uytterhoeven immers voor een belangrijke (en levensnoodzakelijke) accumulatie van symbolisch kapitaal(1). Wat te denken over de intrinsieke artistieke kwaliteiten van het getoonde...Zo ontstaat er een open netwerk en, wat meer is, een heuse Klapstukfamilie, want heel wat artiesten zijn productioneel met Klapstuk verbonden, of waren reeds op vroegere festivaledities te zien...Danser en toeschouwer zitten wat dat betreft in hetzelfde schuitje: 'Zonder mijn blik blijft je lichaam wat het altijd was: een valstrik van eenzaamheid' (Jan Fabre), maar ook: 'Souvenirs van het

Nr. 62, December 1997 • Eric De Kuyper • De zin van een anachronisme
Wat beslist nu niet meer het geval is. Film was gedurende enkele decennia ook zo'n medium...Alleen weet ik dat wat ik zie en hoor op de West End in 1980 geenszins klopt met wat er in die opvoering werd nagestreefd...Want, wat en hoe zouden we een besef hebben van wat in een bepaalde tijd libertinage heeft betekend, als we Marivaux niet hadden

Nr. 62, December 1997 • Peter Anthonissen • Turn out the stars
Sinds Raimund Hoghe (1949) op Klapstuk 95 door Johan Reyniers werd geïntroduceerd, is de Duitse theatermaker een regelmatige gast in Leuven...Wat hij ook doet, er is één rode draad: zijn keuze en interesse, zeg maar passie voor mensen...Een fel contrast met wat Fransien van der Putt optekende in Notes: 'Volgens Hoghe is het beter de grens tussen podium en zaal te respecteren, opdat een toeschouwer zelf kan bepalen wanneer en hoe hij

Nr. 62, December 1997 • Willem Dauw • 'Star Quality'
die wereld is het niet altijd duidelijk wat de prestatie van de artiest inhoudt; er zijn zelfs groepjes die niet eens op hun eigen platen zingen...Die vertrouwde volkomen op de regisseur, zo van: 'Zeg wat je wilt, en ik doe het'. Etcetera: Heb je wel eens meegemaakt wat mensen sterrenkapsones noemen: sterren die het hoog in hun ster...Maar je doet het niet, want je denkt: 'Wat zal hij van me denken

Nr. 63, Maart 1998 • Stephan Moens • Opera tot theater maken
De anderen zullen er op de een of andere manier ook wel komen maar ik weet niet of dat het theater zal zijn wat ik zou willen zien...Ook en vooral wat betreft de acteerkunst van de zangers...Despina (Gabriele Rossmanith) is de vleesgewor- Carmen - De Munt/ Johan Jacobs den Italiaanse werkende klasse: zij leest Oggi maar kijkt zeker ook heimelijk

Nr. 63, Maart 1998 • Inhoudstafel
Eindredactie Johan Wambacq Aan dit nummer werkten mee Peter Anthonissen, Barbara Baert, Mathias Dusesoi, Bart Eeckhout, Rudi Laermans, Stephan Moens, Dirk Pauwels, Günther Samson, Geert...voor Cultuur 3 Redactioneel PARCOURS 4 Opera tot theater maken Stephan Moens blikt terug op Guy Joostens operacarrière en polst naar wat we bij Het Toneelhuis mogen