Archief Etcetera

775 document(en) met "IK KAN DOEN" • Resultaten 561 tot 580 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 61, Januari 1997 • Marleen Baeten • De kunst van het herinneren
Vijftig jaar na datum en zonder de oorlog zelf te hebben meegemaakt, krijg ik het telkens opnieuw ijskoud bij het aanschouwen van beelden van de concentratiekampen...De tijd heeft hun bloedsporen uitgewist en zal dat ook doen met onze herinnering...Klassieker kan het niet

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Lauwers, Rudi Laermans • Een beeld dat je aankijkt
Ik ben er mij zeer van bewust dat deze gedachte bijna middeleeuws is in een tijdperk waar de beeldcultuur erop gericht is nooit sporen na te laten...concentratie veroorzaakt, die de tijd bevriest waardoor de herinnering zijn intrede kan doen...Steeds weer opnieuw word ik door beelden overvallen, vaak op de vreemdste momenten: afdwalende blik die plots getroffen wordt, alsof hij aan iets blijft vasthaken en zich vervolgens verliest in een

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
Toen ik afstudeerde in Utrecht wist ik dat dit kon...En het is toch belachelijk dat ik nog steeds moet zeggen: het kan...Een "ervaringsacademie", zo noem ik datgene waar ik van droom

Nr. 62, December 1997 • Peter de Jonge • De blijde intrede van Amanda Miller
Zo kan een kunstenaar in de provincie belanden...Tegelijkertijd dwingt deze avond Amanda Miller tot de constructie van een gekristalliseerd artistiek ik, tot een kernachtig zelfportret...Want om dat laatste is het de dansers in Pretty Ugly te doen; contacten zijn tenslotte vrijblijvend

Nr. 62, December 1997 • Fransien van der Putt • Hoe iets ontstaat uit niets
Lyotards formulering, die hij overigens toepast op schilderkunst en muziek, omschrijft vrij nauwkeurig de wijze van toeschouwen waartoe ik door Bianco en in nog sterkere mate door rosso wordt...stellen, dan wel te ridiculiseren of op de spits te drijven, bestaat het (maar ik kan mij vergissen) dat de dodelijke blik niet hoeft te worden teruggeketst door lege beelden die de kijklustige angstig...Na het zien van rosso verbaasde ik mij opnieuw over hoezeer in de dans (en andere podiumkunsten) nog steeds de psychologisering van het lichaam domineert

Nr. 62, December 1997 • Clara Van den Broek • Klapstuk 97 en het dansgeheugen
Je zit midden in de dansgeschiedenis en je moet er iets mee doen: je kan er niet onschuldig mee omgaan...Laat ik hier één van mijn verhaaltjes bondig uit de doeken doen...Ook hier geldt dat hij/zij op niemand een beroep kan doen om zich te verbergen

Nr. 62, December 1997 • Eric De Kuyper • De zin van een anachronisme
De andere medespelers - onder wie toch ook als ik me niet vergis Robert Stephen -deden krampachtig hun best die Engelse speelstijl die niet meer bestaat en ook niet meer kan bestaan, te vatten...Het is ook slechts via een soort archeologisch werk dat ik dat kan beweren: ik ken films uit die jaren, en radio-opnamen die mij suggereren hoe het toen op het toneel moet zijn geweest...Eigenlijk kan ik die lange concentratie niet meer aan

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
Ik kan ze niet exact omschrijven - ik zag de film twintig jaar geleden -, maar er is iets in de desolaatheid van die monoloog dat bij mij de herinnering aan die filmscène activeert en mij nu doet...Maar juist omdat ik er mee heb samengewerkt, kan ik ze moeilijk vanop een afstand bewonderen... Nu ja, veel hangt hoe dan ook af van het soort van emplooi dat een acteur krijgt...ik kan gewoon stilzitten en niks doen en de mensen zullen wel weten dat ik hysterisch ben

Nr. 62, December 1997 • Gojim 5.1 • Doodgewoon en levensecht
De onderliggende suggestie van deze lofzang op de schier oneindige mogelijkheden van de computer luidt natuurlijk dat iedereen, ook u en ik, behoefte heeft aan de genoegens van een gedocumenteerd...him', en als onbedoelde omschrijving van het tv-kijken kan dat tellen...principe kan deze uitspraak dan nog verbroken worden door het Hof van Cassatie

Nr. 62, December 1997 • Marc Holthof • Een koning uit een washuis
En ik kon rustig alle dingen, van de meubels tot de wapenschilden, natekenen...Ik herken ook de koningin, en als ik niet overtuigd was van het tegendeel, zou ik geloven dat wij onszelf hebben gezien...Maar daar is het Pascal niet om te doen

Nr. 62, December 1997 • Willem Dauw • 'Star Quality'
Ik kan je verzekeren dat ik al voor minder volk theater heb gespeeld als er daar tijdens de repetities op de set stond...Ik dacht: ik laat ze met rust, ik doe alsof ik ze niet ken, ik spreek er geen woord tegen...Ik heb die nog mooie dingen zien doen, terwijl ze eigenlijk al een zogenaamde ster was

Nr. 63, Maart 1998 • Geert Sels • Kan theater nog pijn doen?
Gretchens tragische verzuchting die ik tot de mijne had gemaakt, 'Mein Ruh ist hin/ Mein Herz ist schwer', heb ik sinds kort achter me kunnen laten...Kan theater nog pijn doen...Ik voel zijn wanhoop aan, ik ervaar zijn verscheurdheid

Nr. 63, Maart 1998 • Wouter Van Looy • Iets leuks voor de kinderen
al maanden te voren in hun programmaboekje hadden met vaak een inderhaast verzonnen tekstje erbij, dat aankondigt dat je deze voorstelling best niet kan missen...Ik zag een voorstelling nabij Luik, waar het talrijke jonge publiek na afloop de zaal verliet zonder een klap applaus...Ik heb nog geen enkele kinderopera gezien waarbij het symfonisch orkest wordt ingezet

Nr. 63, Maart 1998 • Koen Tachelet • Ten Oorlog
Ik ben naïef geweest te denken dat je met een groep van zeventien acteurs en in totaal vijftig medewerkers op dezelfde manier kan werken als met een groep van acht...Perceval: Twee jaar vooraf ben ik beginnen praten met mijn zes 'koningen', acteurs die ik beschouwde als mijn vaste groep...Ik meende het toen ik zei dat ik het desnoods helemaal zelf zou spelen

Nr. 63, Maart 1998 • Koen Tachelet • Ten Oorlog
Koen Tachelet over de crisissen en paradoxen van een gezelschap In volle transformatie Ik vond het heel moeilijk om goed naar Ten Oorlog te kijken, en ik denk dat ik niet de enige was...Ik heb nooit een evenement willen maken, ik heb een verhaal willen vertellen,' was het eerste dat Luk Perceval van het hart moest...Het is mijn nieuwsgierigheid die het gehaald heeft: als ik het nu niet doe, dan ben ik er niet bij geweest

Nr. 63, Maart 1998 • Luk Van den Dries • Ten Oorlog
Maar wat het is dat ik ook ben: noch ik/ Noch enig mens die mens is en niets meer,/ Kan ooit tevreden zijn met iets, totdat/ Hij vrede neemt met dit: de mens is niets...Spiets hem op het hek van York,/ Dat York zijn stadje York kan overschouwen...Wie van taal houdt, en hoe je met taal muziek kan maken, en hoe je met taal beelden kan scheppen, die vindt eten en drinken in Richaar Deuzième, het mooiste uit de hele reeks

Nr. 63, Maart 1998 • Marleen Baeten • Van Blauw Vier tot Cantecleir
Met haar wil ik een kind (stilte). Twee (stilte). Vijf (stilte). Twintig (stilte). Honderd (stilte).' Het jonge publiek schatert het uit...Ik zie ons geen dingen doen omdat het bevattelijk is voor kinderen...Als hij dan ziet dat de zon ook opkomt wanneer hij niet kraait, besluit hij: ik blijf het doen, ook al weet ik het

Nr. 63, Maart 1998 • Stephan Moens • Opera tot theater maken
Ik heb dit alleen maar gedaan omdat ik misselijk werd - en dat gebeurt hier in ons brave land vaak - van dat aanhoudend doorschuiven van verantwoordelijkheden in verband met de operaopleiding...Dat kan spijtig zijn maar het is onvermijdelijk (ik zag ooit een enscenering van Idomeneo van Mozart waarin de zanger van de titelrol zijn bravoure-aria 'Fuor del mar' klimmend op een paal moest...Misschien kan ik aan acteurs leren wat zangers meer hebben: vakkennis, kunde, techniek

Nr. 63, Maart 1998 • Peter Anthonissen • Ontmoeting op de pijngrens
Ik doe het niet, maar heb na de voorstelling duidelijk nood aan suikers: een cola graag, ook al had ik me dertien dagen eerder voorgenomen dat goedje niet al te veel meer aan te raken...haar inleiding tot het boek bekent ze: 'Hoe heb ik dit kunnen schrijven, dit ding dat ik nog niet kan benoemen en dat me bang maakt wanneer ik het herlees...Ik stond tegenover een reusachtige wanorde van gedachten en gevoelens waar ik niet aan heb durven komen en bij de aanblik waarvan de literatuur me met schaamte vervulde

Nr. 63, Maart 1998 • Pascal Gielen • Corps incorporated
Ik doe gewoon wat ik wil en ik wil vooral een succesvolle voorstelling maken, tot ergernis van sommige mensen...Maar ik kan niet werken met mensen die enkel een hedendaagse opleiding achter de rug hebben...Zonder virtuositeit kan ik niet werken