Archief Etcetera

70 document(en) met "Die Tribune" • Resultaten 41 tot 60 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 68, Juni 1999 • Rudi Laermans • De totale podiumkunst van Rosas
En dat zonder te vervallen in een gemakkelijke theatraliteit (het individu als typetje, als personage of cliché) enerzijds, onder vermijding van die directe emotionele of lichamelijke expressie die...Die bestaat echter precies uit een dictie of specifieke frasering die de dansers letterlijk ontsnapt, ja ontgaat...liever, we zitten opnieuw in die vitale lichaamsruimte die ons laat dansen, ons doet bewegen, ons een leven voorbij de taal schenkt

Nr. 72, Juni 2000 • KUNSTENAARS OVER HUN PROJECT
Vrijheid is de vrijheid die dingen te bundelen die je fascineren en die dan te delen met het publiek...wat is / Een taal die lichaamlijk wordt, fysiek waarneembaar, een taal die vlees wordt, tastbaar wordt / De harde kant van leven en zo / om de schoonheid te laten ontstaan / Het toont een geweld / Het...Een wereld die zo snel vooruitgaat dat je die altijd weer moet inhalen

Nr. 74, December 2000 • Sara De Bosschere • Ik kijk altijd vanuit mijn vak
Ik hou van deze attitude omdat ze de toeschouwer in zijn waarde laat; de toneelmaker heeft niet de pretentie om te zeggen: 'Ik heb het gevonden hoe die geschiedenis zich afspeelt: de mens die er zus...uitziet, is zus en die andere is altijd zo of die wordt zo...Bij een mens die er nu zo uitziet, kan je ook meegeven dat die morgen misschien anders is. Juist de kwetsbaarheid is een mensbeeld dat ik wil gedeeld zien met de toeschouwer

Nr. 74, December 2000 • Annemie Vanackere • Theatersensaties delen
bezorgen die ik op geen andere manier zou beleven...Enerzijds bevind ik me nu in de situatie dat ik vaak 'uit plicht' op de tribune zit, waardoor ik eerder hard veroverd moet worden dan dat ik mezelf als toeschouwer weggeef...Op een prachtige zondagmiddag in augustus ging ik richting Antwerpen om hun Nagras te zien, gezeten op een eivolle tribune in een lommerrijk park met na afloop een lunch die ik in Nederland nooit zal

Nr. 75, Maart 2001 • Jan Joris Lamers • De locatie zou een park kunnen zijn...
Maar misschien zijn die ook wel transparant...Al die dingen van vroeger, van je katholieke achtergrond zitten daar natuurlijk in. Pasen in Wenen, zondagochtend om halfacht, de stad heel vroeg, helemaal stil...Dan denk je: kijk, dat is die onvoorstelbare transparantie van de betere voorbeelden van de katholieke eredienst

Nr. 75, Maart 2001 • Marianne Van Kerkhoven • Belangrijke kunst gooi je toch niet weg...
Zouden we niet met elkaar een afspraak kunnen maken dat we die voorstellingen die we – nadàt we ze gemaakt hebben – maatgevend vinden voor ons eigen werk of überhaupt als kunstwerk, dat we proberen die te...ik denk aan die Racine-voorstellingen van Gerardjan, aan die rare, klassieke dingen, die zeer bijzonder waren: als ze langer zouden spelen zou misschien de mise en scène veranderen of zich aanpassen...Ik zou die profielen helemaal niet erg vinden als regisseurs veel sterker en veel persoonlijker gingen vormgeven, als ze écht die dingen zouden maken die ze willen maken; desnoods mogen ze daar dan

Nr. 77, Juni 2001 • Hugo Haeghens • Herinneringsarbeid aan een droom
die verleden, heden en toekomst op een ingenieuze wijze vermaalt, die werkelijkheid en illusie door elkaar haalt en onze tijd- en ruimtebeleving grondig desoriënteert...Maar tegelijkertijd is het misschien net in die herinneringsarbeid dat de voorstelling steeds sterker haar complexiteit en raadselachtigheid op de voorgrond schuift...Maar in dit hoogtechnische, vernuftige spel, dat onze bewondering afdwingt vanwege de accuraatheid waarmee het gebracht wordt, zie je tegelijkertijd - en daar gaat het om - dat de danser die ander

Nr. 77, Juni 2001 • Rud Vanden Nest • (H)AMLET(T) of De Muizenval
om een oude theatertekst te ensceneren) en die van Decorte (die niet bepaald gehecht is aan die tekst zelf). Afgezien van de theatrale kwaliteiten die Brooks voorstelling ongetwijfeld heeft...De actualiteit waarop Decorte doelt, is dus die van het spel en verschilt als dusdanig niet essentieel van die van Ritsema, zelfs niet van die van Brook...En om even naar het beeld van de Mona Lisa terug te grijpen: de Gioconda die je hier kunt bewonderen is er één die werd verschilderd door Picasso

Nr. 78, Januari 2001 • Arne Lievens • Wat doe je overdag?
Ik was vooral blij met de hapjes én met de contractuele bevestiging die ik na een hoop gezeur eindelijk op zak had...Daar was een stevig team wekenlang zoet met het bouwen van de ingewikkelde podiumconstructie annex tribune, die de decorontwerpster bedacht had...Elke keer als ik mijn hoofd opzij draai, krijg ik die rij stomme lampen - die onder die verhoging daar - vlak in mijn gezicht

Nr. 80, Februari 2002 • Pieter T'Jonck • Een onbeschrijflijke toestand
Het 'karakter' van Aughterlony wordt zo volledig bepaald door de positie die ze inneemt tegenover de camera: almachtig als ze die bestuurt, machteloos en slaafs als ze ervoor staat...ALIBI is een zondvloed van beelden over de zondvloed van beelden die onze hedendaagse conditie is. Het stuk neemt de maat van die toestand, zonder oordeel, zonder uitleg, zonder theater zoals te...Op die manier plaatst de voorstelling ook kanttekeningen bij de mooie uitgave die het tweetalige tijdschrift in boekvorm A-Prior wijdde aan het werk van Meg Stuart

Nr. 82, Juni 2002 • Hugo Haeghens • Omtrent de vierde wand: De troost der...
Het gaat me allang niet meer om die ene beklijvende, desoriënterende voorstelling die me van de wijs brengt en me dagen nadien achtervolgt en vraagt om herschreven, herdacht te worden...Op een gegeven ogenblik had ik besloten over iedere voorstelling die me raakte, die naar me terugkeek of die me bleef besluipen met onbeantwoorde vragen, na te denken en te schrijven...Een blik van de voorstelling die ons beziet en vice versa, maar die ons kijken infiltreert, infecteert en altijd al voor ons kijken aankomt, een blinde vlek in ons kijken installerend en een gaping

Nr. 82, Juni 2002 • Elke Van Campenhout • Het minimale tonen
Naar die momenten die je nooit terug kan brengen...Zo sterk is de herinnering aan het modderige water, waarin die bloemen ronddreven, dat ik onmogelijk in mijn geheugen kan terugvinden, hoe ik over die plas heen raakte op weg naar school...De intimiteit die Sato Endo hiermee aanraakt is een intimiteit die zich niet opdringt, maar zich installeert in wat ik nog het best kan omschrijven als een stuurse, maar open voorstelling

Nr. 82, Juni 2002 • Bert Vandenbussche • Bert Vandenbussche
De scène bevindt zich niet zozeer vóór, dan wel tussen én voorbij de tribune – voorbij de tribune omdat de scène aan beide zijden breder is dan de tribune zelf...Alsof de muur zich op een scharnierpunt heeft gedraaid naar de ruimte tussen de tribunes in. Met andere woorden: de juxtapositie van het blikveld van de tribune en dat van de videocamera –dat haaks...staat op dat van de tribune– leidt tot een ruimtelijke ‘complexificatie’ van het kijken

Nr. 83, Januari 2002 • Oscar Van Woensel • In het theater moet de theatermaker de...
Ongepast, omdat die wereld zo klein is en alle mensen die in die wereld werkzaam zijn min of meer hetzelfde voor ogen hebben...Mensen met meningen die ze waardevol genoeg achten dat ze die kunnen delen, kunnen tonen...Een formule die overal altijd dezelfde is. Die niets te maken heeft met wie of wat dan ook, die klakkeloos gekopieerd wordt en waarvan het enige doel is zoveel mogelijk mensen zo goed mogelijk te

Nr. 86, April 2003 • Elke Van Campenhout • Nadine: Een kunstenaarscentrum
de nadruk die nadine legt op procesmatig denken, en omwille van hun grote aandacht voor de noden die uit het veld zelf naar voren komen, bekijken zij zichzelf eerder als een 'kunstenaarscentrum', een...Die handeling wordt extra in de verf gezet door de microfoons, maar ook door een dergelijke alledaagse geste in een theatraal kader te plaatsen, met publiek op de tribune...Hij is'bound up with the elements unfolding'. Hij maakt, samen met de performer, deel uit van een compliciteit die hem tot vertrouweling maakt en die de performance tot leven brengt

Nr. 86, April 2003 • Hoe vertaal je ALIBI?: MEG STUART's ALIBI...
Bij de tweede keer wist ik wel zeker dat het hier om een voorstelling ging die nooit te herleiden zou zijn tot een benoembare 'kern'. ALIBI van Meg Stuart/Damaged Goods is een van die zeldzame...Een tweede, veel krassere scène is die waarin het niet meer een subject is dat meester lijkt te zijn van de actie, maar waarin een camera de echte nctor is, die in één beweging de performers totaal...ALIBI is een zondvloed van beelden over de zondvloed van beelden die onze hedendaagse conditie is. Het stuk neemt de maat van die toestand, zonder oordeel en zonder uitleg, zonder theater zoals te

Nr. 91, April 2004 • Roel Verniers • Als ironie cynisme wordt...
En zo is en blijft ironie bij het gros van de gezelschappen die nu al één & twee decennia aan de slag zijn wellicht het middel bij uitstek om die harde hoofden van het publiek te kraken...Een bejaarde is dan plots niet meer iemand die er bijna was, maar iemand die er bijna geweest is. Vrij naar Godfried Bomans, begot...En niet zonder die zelfbegoocheling kunnen die hem juist die zekerheid geeft dat hij als enige niet begoocheld wordt

Nr. 91, April 2004 • Geert Sels • Het verleden tot leven gebracht: Twee nieuwelingen...
Zo herinnerde zich iemand een lezing die Brook in Berlijn had gegeven, over Shakespeare nog wel, die levenslang zijn grote inspiratie was...De theaterruimte die Brook er aantrof, is een ideale vorm die hij zijn leven lang op zoveel mogelijk plaatsen zal proberen te benaderen...Bovendien ontdekte Brook een haast camera-achtig effect bij de opstelling van de acteurs die zich in de voorste gordel bevinden

Nr. 91, April 2004 • Loek Zonneveld • Mokerslagen van schoonheid: Peter Sellars' The Children...
Bij de wereldpremière van deze voorstelling was dat RuhrTriennale-directeur Gerard Mortier, die zich tot het publiek wendde met een tekst van de onlangs in ballingschap overleden Palestijnse schrijver...Bottrop sprak na de inleider een Koerdische vluchteling, over een land dat niet bestaat en een taal die hem en de zijnen is afgenomen...Het is een prachtige vrouw, die een performance geeft met opgeheven hoofd, als krachtig centrum van de vertelling

Nr. 92, Juni 2004 • Jeroen Versteele, Tim Knapen • Wat verlang jij nog?: Impressies van Jeroen...
Een pijnlijke kanker, of is het melancholie, rukt een vrouwenlichaam uit elkaar tot een schim die krachteloos teert op haar herinneringen die ze is beginnen haten, en een misselijke slet die wenst nog...Zijn er twee groepen mensen: één bij wie het oor het oog volgt, en één die zich richt op de woorden die ze hoort, hoe onaantrekkelijk de visuele context ervan ook is? Of heeft...Hij is de archeoloog die ze koestert, of nee, die ze nodig heeft om het heden te begrijpen