Archief Etcetera

1170 document(en) met "Dat" • Resultaten 881 tot 900 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 47, December 1994 • Inés Sauer • Grimm
Het 'voor zichzelf laten spreken' betekent bij Lucas Vandervost niet dat de tekst dienbaar is aan een handeling op het toneel of aan het uitdrukken van uiteenlopende belangen van personages, wel dat...Sara De Bosschere zet in het begin van de voorstelling een vertelster neer van wie je zou geloven dat ze van uit een bos uit lang vervlogen tijden, plotseling in het theater is neergezet...Wat mij prikkelt is de uitdaging om de verschillende tekens op het toneel te ontrafelen, soms met de frustratie dat ik niet meer weet of dat wat ik 'begrepen' denk te hebben tijdens een voorstelling

Nr. 47, December 1994 • Johan Thielemans • Rijkemanshuis
ontdekken More Stately Mansions, maar wegens de negatieve kritische reacties wordt er steeds op gedrukt dat het stuk absoluut onaf is, en dat O'Neill het in feite niet gespeeld wilde zien...wezen gaat het over de verhouding tussen mannen en vrouwen en onderstreept O'Neill dat de macht van de moeder over haar zoon diens emotioneel leven verwoest...van een onoverkomelijke eenzaamheid (een constante in het toneelwerk van van Hove). Op deze ogenblikken blijkt duidelijk dat van Hove een stijl heeft gekozen die een meerwaarde oplevert

Nr. 47, December 1994 • Herman Asselberghs • Jan & Sigrid & Lisa & Kurt...
Coveren heet dat in de popmuziek, en daar is het heel gewoon dat de cover soms beter is dan het origineel...Schijn bedriegt natuurlijk; van Laurel & Hardy en van Tom & Jerry weten we dat kolder eigenlijk een gewelddadige bedoening is, dat slapstick pijn doet, dat humor een vlijmscherp wapen is. Stilaan maar...Niet dat Jan & Sigrid iets helemaal anders brengt, niet dat ze ineens doen alsof ze acteren en dat het allemaal niets met hun leven te maken heeft

Nr. 47, December 1994 • Agna Smisdom • De Laatsten door Tg Stan
Dat milieu is voor Tg Stan enerzijds dat van zwart Amerika (o.a...via muziek) en dat van Molenbeek, maar ook dat van Antwerpen en de rest van rechts-Vlaanderen...Ivan Kolomizev heeft zich nooit wat aangetrokken van zijn kinderen, maar wanneer hij geld nodig heeft, beroept hij zich op zijn vaderschap, dat zodoende een leeg begrip wordt: 'Vader zijn, dat is een

Nr. 47, December 1994 • (advertentie)
feb, Lunatheater Tbneelspelersgezelschap Stan brengt 8 a 9 acteurs samen in een programma dat zal bestaan uit meerdere toneelstukken met een kleine 14-18,21-25 feb, Studio

Nr. 47, December 1994 • Pascal Gielen • Theatercritici op het podium
Daartegenover staat een gezelschap als Stan, dat speelt in kleine zaaltjes voor een beperkt publiek, maar dat erg gewaardeerd wordt door de critici...Uit de interviews blijkt duidelijk dat ze bang zijn dat het gezelschap in haar eigen populariteit zal wegzakken en daarbij zal toegeven aan commercieel succes met avondvullend entertainment...Tenslotte is het opvallend dat er een bijzonder 'gewicht' aan de voorstellingen van de Blauwe Maandag Compagnie wordt gegeven

Nr. 47, December 1994 • Tuur Devens • 10 jaar Theater Stap
Die indruk wordt zelfs versterkt door het feit dat op de laatste edities van het Poppenfestival van Dommelhof-Neerpelt er steeds een première was van Theater Stap, en dat Dommelhof ook coproducent...Theater Stap zelf heeft anders altijd gesteld dat professioneel theatermaken de hoofdzaak is en dat 'dat met mentaal gehandicapten gebeurt is een gegeven, maar niet de bestaansreden' zo zei Erik...Dat heeft zijn eigen rituelen, dat heeft zijn eigen geborgenheid

Nr. 47, December 1994 • Marianne Van Kerkhoven • Jac Heijer
Ik kende hem toen eigenlijk uitsluitend door hem te lezen; pas nu door het grasduinen in het boek dat vandaag wordt voorgesteld vernam ik dat hij John MacGrath's ensemble 7/84 'de gezelligste groep...En dan het cruciale probleem van de herhaalbaarheid van een voorstelling: dat geen twee voorstellingen dezelfde zijn; dat hij vaak tweemaal ging kijken en er ook tweemaal — dat pleit dan voor het...Maar toen ik dat door had, heb ik niet alleen om dat lekkere komediespelen zitten lachen, maar ook om mijn serieuze zelf

Nr. 47, December 1994 • Jaak van Schoor, Dré Poppe, Hugo Van... • In memoriam: Rudi Van Vlaenderen
Er wordt soms gezegd dat wij omwille van politieke redenen aangezocht werden, maar dat was in het begin helemaal niet het geval...Hij had immers zijn voorzorgen genomen door de tickets van de trein te bewaren om zo te kunnen bewijzen dat hij telkens op tijd was op school en dat de repetities in Parijs geen invloed hadden op zijn...Ik vermoed dat de toeschouwers van toen vergaten dat ze naar theater keken

Nr. 47, December 1994 • Marleen Baeten • Redactioneel
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het nummer dat u nu in handen hebt is niet helemaal een voorafspiegeling van de volgende nummers...Duiding en bevraging zijn immers geen overbodige luxe in een journalistiek landschap dat hoe langer hoe meer beheerst wordt door de jacht op 'nieuws'. Het veld waarover Etcetera schrijft...besloot haar toespraak als volgt: 'de wanden zijn van huid, ze hebben poriën; ze ademen'. Het is mijn diepste wens dat Etcetera de zuurstofdoorstroming zal bevorderen, bij theatermakers en theaterliefhebbers

Nr. 47, December 1994 • (advertentie)
Niets uitsluiten en toch geen toegevingen doen, dat is de kunst...En als je als lezer merkt dat zo'n kunstenaar een levend mens is, gaat ook z'n werk meer leven...En is dat niet het minste wat je van een kuituurcafé mag verwachten

Nr. 48, Februari 1995 • Kurt Vanhoutte • Frank Castorf in de Volksbühne
Het programmaboekje laat alvast weten dat de bewuste opvoering aan de hand van Dantons leven de zelfvernietigende kracht van een revolutie zal onderzoeken...Zo werd nog maar eens duidelijk dat de echte held alsnog Frank Castorf zelf blijft, bejubeld als guerrillastrijder van het theater en door een enthousiast publiek op handen gedragen...Hij speelde op zeker, nam vooral geen risico's en probeerde zich overeind te houden in de woelige werkelijkheid: het Deutsches Theater dat met Thomas Langhoff voor een konserve-rende stijl koos en met

Nr. 48, Februari 1995 • Patrick Allegaert • Jongeren, pop en theater
Zo blijft de vraag of deze 'spontane interesse' — de kritische maar zelfs ook de clichématige — voor popcultuur ons niet kan helpen bij, gesteld dat we dat de moeite waard vinden, het opwekken van...Ook de grote tenoren van dat theater gaven toe dat deze expliciete vorming — geen theatervoorstelling zonder discussie en duiding vooraf en/of nadien — haar doel volledig voorbijschoot...Omdat we niet de hele bevolking naar de 'schone kunsten' kunnen slepen, zetten we onze schaarse middelen aan centen en personeel in om dat (beperkte) deel van het publiek te bereiken waarvan

Nr. 48, Februari 1995 • Wouter Van Looy, Véronique Rubens • Muziek in het jeugdtheater
De nieuwe voorstelling van Het Gevolg draagt de naam De Opera, hoewel de makers ontkennen dat het een opera is. Toch is het een feit dat van alle voorstellingen die we zagen, De Opera van Het Gevolg...Muziek is in dit geval een tekensysteem dat directer en universeler werkt zonder dat er een eenduidige betekenisdrager optreedt...Hij zegt hierover het volgende: 'Ik heb vroeger heel veel met kinderen en muziek gewerkt en ontdekt dat het er niet veel toe doet wat voor taal je gebruikt, als kinderen maar het gevoel hebben dat het

Nr. 48, Februari 1995 • Freddy Decreus • Franz Marijnen regisseert Oedipus/In Kolonos
eerste volwaardige uitvoering van een repertoire dat hijzelf samengesteld had, een dubbelproduktie die het seizoen opende, een zorgvuldig vernieuwd gezelschap, de consolidatie van een nieuwe speelstijl die...Wellicht denk je dan dat ze elkaar even weinig noodzakelijk zijn als La Machine Infernale van Cocteau (1936) en de Oedipe van Corneille (1659). Een drama dat zindert van een onbegrepen kwaad en geweld...De recente Klaagliederen van Toneelgroep Amsterdam en de Terzen van Hollandia bevestigen dat een dergelijke interpretatie van antiek materiaal tegenwoordig als nuttig en noodzakelijk wordt aangevoeld

Nr. 48, Februari 1995 • Ali Khedher • De Arabische cultuur of... De parabel van...
Dat die andere wetmatigheden volgt dan politiek, verklaart volgens hem het feit dat de Westerse noch de Arabische macht baat hebben bij het voortbestaan van de Arabische cultuur...Cultuur en Politiek zijn als twee parallel lopende treinrails: een bedrieglijk perspectief zou ons kunnen doen geloven dat zij elkaar op de horizon kruisen, maar de realiteit leert ons dat dat niet...Tegenwoordig, onnodig om te blijven veinzen, lijken de westerse machten toe te geven dat de subcultuur die zij voortbrengen ruim voldoende is om de Derde Wereld te verblinden en te overtuigen, en dat als hun eigen

Nr. 48, Februari 1995 • (advertentie)
Niets uitsluiten en toch geen toegevingen doen, dat is de kunst...En als je als lezer merkt dat zo'n kunstenaar een levend mens is, gaat ook z'n werk meer leven...En is dat niet het minste wat je van een kuituurcafé mag verwachten

Nr. 48, Februari 1995 • Kurt Lannoye, Marleen Baeten • Interview met Minister Weckx
Men zou tot een systeem moeten komen dat die schotten wegvallen en dat zou bijvoorbeeld door een Raad voor Cultuur en een Centrum voor Cultuurbeleid kunnen voorbereid worden...Nu verwijt men het dat er geen instapregeling is. Dat is ook waar...Anderzijds moeten de raden de moed hebben om te adviseren dat dit zou weg moeten en dat dat erbij moet komen

Nr. 48, Februari 1995 • Stef Ampe • Mijmeringen bij de dood van Romain Deconinck
Naast de ijzersterke schriftuur herinner ik me de schuimbekkende Sierens in zijn rol als Louis, de postbode in dienst van het vaderland: 'Elke keer dat wij naar de villa's gingen kijken bracht...Johan Van Hecke beweert dat dit ontslag wonderwel past in de herbronningsstrategie van de CVP...En 't eindigt dat de muze in de pot verdwijnt, gebraden met kastanjes inbaar gat

Nr. 48, Februari 1995 • Pieter T'Jonck, Johan Thielemans • Gerenoveerde theaters in Gent
Op zeker ogenblik draaide men daar de betere film, maar de toeschouwer van toen herinnert zich vooral dat de zaal leeg was en dat, als hij niet oplette, hij door de kapotte zetel zakte...Dat alles in de hoop dat zo op termijn nieuwe fondsen kunnen gevonden worden om tot een totale restauratie van het oorspronkelijke decor over te gaan...Het gebouw heeft daarbij zo'n afmetingen en is zo complex, dat je je levendig kan voorstellen dat voorstellingen zoals L'ymagier singulier van Thierry Salmon die destijds bracht in oude Brusselse