Archief Etcetera

966 document(en) met "IK OOK NIET" • Resultaten 921 tot 940 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 70, December 1999 • Bart Eeckhout • Het monstertje heet Calimero
Dat doet het vermoeden rijzen dat er in Brussel niet alleen een institutioneel probleem is, maar dat er ook een muur in de hoofden van de cultuurmakers zelf zit...Een verklaring daarvoor is wellicht dat ook in de culturele sector de multiculturaliteit nog altijd niet als een realiteit wordt beschouwd, als 'een zegen en een vloek', zoals Geert Van Istendael...Er bestaat dus niet alleen geen Brussels theaterbeleid, maar ook geen Brussels theater (de genoemde uitzonderingen, en neem ook Bronks er nog maar bij, daargelaten). Het 'onmogelijke

Nr. 70, December 1999 • Dries Moreels • Vorm of vent?
het boek geschreven is door een 'vent' en niet door een 'letterkundige', een cardinale vereischte voor de betekenis van dat boek is. Dat heeft trouwens niemand ooit ontkend: ook al sprak hij het niet met...Ik twijfel er niet aan, dat het uit verstrooidheid is, dat Swyzen een aantal dingen (en mensen) op een hoopje gooit; net zomin twijfel ik aan de verstrooidheid (of verstrooiing?!) waarmee Bronstig...Ik vrees én ik hoop dat deze collage-per-analogie van de Poëtica van J. C. Bloem u (niet) verstrooit

Nr. 70, December 1999 • Ivo Kuyl • Vermaningen vanuit de ivoren toren
Niet alleen het verhaal van Crets, maar ook het opstel van Chris Keulemans en Ellen Walraven maakt deel uit van dat 'cordon sanitaire'.(16) Het brengt verslag uit over het traject van enkele jonge...Dat is een 'vérité de la Palice' en ik heb het artikel van Swyzen niet nodig om dat te kunnen vaststellen...heimattheater', 'reactionair' of 'anekdotisch'. Ik weet het wel, ik heb bij mijn bespreking van het werk van Jan Geers ook etiketten gebruikt, maar dat was een geval van heirkracht, omdat ik anders

Nr. 70, December 1999 • Pieter T'Jonck • Klapstuk '99; veel verleiding, weinig kritische zin
Persoonlijk deel ik zo'n niet-gereflecteerde bewondering voor kunstenaars in het geheel niet...Anderzijds heb ik ook niet de zoölogische fascinatie waarvan dit festival af en toe blijk gaf...Het is mijn rol om een kniesoor te zijn, en ik heb daar dan ook op gelet

Nr. 70, December 1999 • Pieter T'Jonck • Klapstuk '99: over intuïtie en concept
Cru gesteld, over stukken die ik niet goed vind, schrijf ik eigenlijk liever niets...Laat ik het maar ronduit zeggen: kunst moet voor mij een beetje intelligent, een beetje ad rem en pertinent en een beetje tegendraads zijn, maar niet uitleggerig, en zeker niet manipulatief...Wat je in hoofdzaak ziet is een complex weefsel van bewegingen, dat zich niet makkelijk laat ordenen en dus bevatten, en ook niet echt spectaculair is. Wel erg nauwgezet, op een gedetailleerde manier

Nr. 70, December 1999 • Guy Cools • Klapstuk '99: een 'vrouwelijk' festival?
Ik heb vooraf de festivalbrochure slechts zeer snel doorlezen en ik moet toegeven dat het programma mij oorspronkelijk ook zeer divergent overkwam...ook Mozart en Einstein in het mythisch belang van 'de beweging van de planeten' en kan ik je in deze context ook absoluut Salmon Rushdie's ode aan Star Trek (in de verhalenbundel East/West) aanbevelen...Ik beken dan ook dat ik verliefd ben, niet op één van jullie in het bijzonder, maar op jullie alle drie tezamen, op jullie collegialiteit, jullie complementariteit, jullie spirit en jullie wit (ook

Nr. 70, December 1999 • Marianne Buyck • Straffe mannen en madammen
Maar het is toch ook zo dat programmatoren niet alleen voorstellingen kiezen en samenbrengen, maar tegelijkertijd en me- Double Points - Emio Greco en Pieter Scholten, Zwaanprodukties, Korzo...De programmatoren worden quasi tv-presentatoren: ze tonen niet wat zij, om redenen die gezegd en betwist kunnen worden, belangrijk vinden, maar datgene wat u, kijkend publiek, ook wel eens een keer...Binnen deze georchestreerde wereld is niets echt gevaarlijk, ook het donker, de duivel en de beul niet

Nr. 70, December 1999 • Roel Verniers • Plaatjes bij praatjes?
Ook daar gaat het niet over het feit of een bank al dan niet zijn werk goed doet...Als ik nu naar die foto kijk, zie ik mezelf genieten...Ik zie mezelf zoals ik me zelden zie

Nr. 70, December 1999 • Marleen Baeten • Jeugdtheater XL
Het feit dat jongerenvoorstellingen nu toch al overwegend 's avonds geprogrammeerd worden (en ook dikwijls niet meer aangeboden worden in de schoolprogrammering) spreekt deze vaststelling niet tegen...De twee-eenheid waarnaar de titel verwijst, slaat niet alleen op Vlaanderen en Nederland, maar ook op kunst en kunsteducatie (het festival is een initiatief van het LOKV, Nederlands Instituut voor...Net als bij Villanella gold ook hier het devies: Veel' en - waar mogelijk - 'groot', wat zeker niet altijd een garantie is voor 'goed'. Toch is ook hier in de loop van vier jaar baanbrekend

Nr. 70, December 1999 • Rudi Laermans • Kleine verschillen, grote gevolgen
Overigens is met dit alles ook meteen gezegd dat de kunsten niet buiten, en al helemaal niet tegenover de maatschappij staan...Amateurisme kan niet langer, ook niet trouwens in de ogen van subsidiërende overheden, die almaar dikkere en betere, van zakelijk professionalisme getuigende dossiers verlangen...Veronderstelt het voeren van een dynamisch beleid niet altijd ook dat een overheid bij wijze van spreken oog heeft voor blinde vlekken - voor datgene wat de gesubsidieerden niet (kunnen) zien als ze

Nr. 71, Maart 2000 • Jeroen Peeters • De anamnese van het dansbare
Vandaag blijkt dat ook de videocamera niet meedraaide, zodat het kleinood niet gedocumenteerd is. Hoe graag ik er ook nog iets over kwijt wil, het geheugen speelt me parten...De verbinding van herinnering en schrijven is daarbij niet onbelangrijk: door middel van metaforen wil het ik stabiele posities lokaliseren om zichzelf te construeren, op een talige wijze...Ook de emotionele momenten lijkt ze opnieuw te beleven, of minstens in herinnering te brengen, ze danst immers niet langer voor haar stervende overgrootmoeder, maar voor het publiek, vandaag

Nr. 71, Maart 2000 • André Lepecki • Wakker worden!
haar binomische dialectiek is dit een heldere, op zichzelf al choreografische tweesprong, maar ook een keuze die vergiftigd is: je weet dat als je er niet in slaagt de uitdagingen van dit werk echt...Hij zou ook moeten bedenken dat de bedoeling van het werk van Bel niet zozeer ligt in het opstellen van verbodsbepalingen, maar eerder in het onthullen van de complexe implicaties die simpele...Ik ben niet zozeer geïnteresseerd in de verkondiging van het nieuwe, als wel in de manier waarop The Last Performance - in een bijna Benjaminiaanse 'illuminatie' - de tot op heden 'onhandelbare

Nr. 71, Maart 2000 • Lluïsa Cunillé • La Testimone
nog harder op mijn hoofd en dan hoor ik niet langer zijn stem, ik voel enkel het bloed dat klopt tegen mijn slapen, dus schreeuw ik maar ik hoor ook mijn stem niet meer, alleen het bloed dat nog harder...De volgende keer kan ik niet langer ook maar de minste beweging toestaan...dus blijf ik staan opdat hij mij zou inhalen maar hij blijft ook staan en ik voel zijn adem in mijn nek, en wanneer ik voel dat hij op het punt staat mijn rug aan te raken keer ik mij bruusk om, maar er

Nr. 71, Maart 2000 • Tom Jansen • Door te leven manipuleren we ons geheugen
Ik besefte hoe intens, bruisend en weerbarstig theater kon zijn en dat ik dat alleen zou kunnen bereiken door werken en leven niet te scheiden...Gevoel, improvisatie en participatie, ik moest er even niet aan denken...Om het publiek in de stemming te brengen en de grond van het stuk niet aan de aandacht te laten ontsnappen, liet ik wat vis wegrotten

Nr. 71, Maart 2000 • Marleen Baeten • Een melopee van geheugenflarden
Als De vrouw van de Ganges niet was geschreven, zou India Song dat ook niet zijn...Ik mocht er niet over praten, (...) Deze kennis moest ik voor mezelf houden...Voix Off heb ik niet gezien, maar van De theorie van Rosenfeld kan ik zeggen dat het de enige Duras-'enscenering' is die me evenveel genot verschafte als een Duras-lectuur

Nr. 71, Maart 2000 • Lucas Vandervost • Herinneren: omgaan met de toekomst
Ik bedoel niet geen auteur', ik schrijf gewoon nooit iets op...Niet alleen in het repetitieproces, maar ook tijdens de voorstelling en vooral tijdens gesprekken met het publiek na de voorstelling, mensen die ze vijf jaar geleden ook hadden gezien...En elke keer vraag ik me ook weer af: waarom doe ik mezelf dit aan

Nr. 71, Maart 2000 • Myriam Van Imschoot • De zien-tuiglijkheid van de herinnering
Maar even vaak stond ik in Events naar een scène te kijken en hield ik het, jawel, voor bekeken, omdat ik iets niet wou missen aan de overkant...Sterker dan de aanwezigheid van het hier en nu was meer dan eens het fantasma van het 'daar', 'the other scene'. Niet het contact dat ik had, kon mij vervullen, maar wat een ander had (en ik niet). De...bewegingen door de ruimte waren daarmee letterlijk en figuurlijk ver-plaatsingen: de evenzovele overdrachten van mijn verlangen naar waar ik (nog) niet was, wat ik (nog) niet zag

Nr. 71, Maart 2000 • Martin Nachbar • Herinnering en disciplinering van het lichaam
Gilles Deleuze) Sinds de herfst van vorig jaar werk ik samen met Waltraud Luley aan een reconstructie van de danscyclus Affectos Humanos van Dore Hoyer; sedert begin dit jaar krijg ik ook hulp...Het verschil tussen de lichamen Van toen' en die 'van thans' maakt van iedere reconstructie ook een disciplineringsproces: ik begeef mij in de discipline van een ander lichaam en tracht de mijne in de...De verschillende stempeling van mijn lichaam, in vergelijking met dat van Dore Hoyer, door geslacht, opvoeding, training en andere factoren, leidt er echter ook toe dat ik de dansen van deze vrouw

Nr. 71, Maart 2000 • Marianne Van Kerkhoven • Aantekeningen omtrent geheugen en lichaam, traditie en...
Ik realiseerde me dat ik niet alleen op dezelfde plaats was, maar ook dat ik op het punt stond dezelfde sprong te maken...En plots besefte ik: dit is 'the horse-phenomenon'. Ik weet niet hoelang ik reeds in mijn eigen voetsporen liep, maar ik vermoed dat ik al een hele tijd bezig was dezelfde keuzes te maken...Ik ben blij dat ik niet gestorven ben vooraleer dit te ontdekken

Nr. 71, Maart 2000 • Rudi Laermans • 'De zintuigen bedriegen nooit'
Het zintuiglijke geheugen ontstaat door herhaling, gewenning, 'drill' (de sociale psychologie heeft daar een wat duurder woord voor: 'contactconditionering'). Of juist ook niet, want er bestaan ook...Ja, ik laat mij hier enigszins leiden, maar ook weer niet té veel, door de contingente verbindingen tussen twee woorden, 'geheugen' en 'lichaam'. Ja, we produceren mentaal-talige chimera...Ofwel, ofwel: ja, ik parafraseer hier, zo stel ook ik nu vast, ongewild het bekende Kantiaanse onderscheid tussen het schone en het sublieme