Archief Etcetera

1128 document(en) met "Wat " • Resultaten 1041 tot 1060 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten • Een tweeling van Dimitri Leue
Marleen Baeten zag Maura en Zarah 'Wat onderscheidt uw lief van ieder ander, schoonste der vrouwen...Zijn ogen zijn duiven aan stromende beken, die zich wassen in melk en baden in overvloed...' Ook in Zarah beantwoordt de verliefde Matthias de voor de hand liggende vraag wat er dan zo...Wat overblijft zijn pijnlijk mooie herinneringen die beter gedijen in enkele beelden dan in een stortvloed aan woorden

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
Administratief werken we dus naar de letter van de wet, wat volgens mij meer kost dan één grote organisatie...Het kjt moet naast de eigen producties ook grote producties van andere gezelschappen en theatermakers kunnen presenteren - wat de KJT-producties in de gelegenheid stelt om intussen te reizen - en...Maar dat belet hem niet te poneren dat producties als Beeldenstorm de bedoeling hebben 'om in te gaan tegen alles wat de leraar tracht te doen

Nr. 62, December 1997 • Peter de Jonge • De blijde intrede van Amanda Miller
Het is niet duidelijk wat wel en wat niet bij het speelvlak hoort

Nr. 62, December 1997 • Fransien van der Putt • Hoe iets ontstaat uit niets
Maar wat die toon doet verschillen van een andere, die precies hetzelfde aantal trillingen telt, dat verschil noemt men nuance of timbre...rosso wordt zo ook bij tijd en wijle tot een haast triviale ervaring: het is wat het is. Dit pretentieloze is ook terug te vinden in de voorstelling als geheel: de regie van Pieter C. Scholten...Hij klappert nog wat na en voor de vorm verzetten zij ook een pootje

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
Want we hadden wel zeven noodzakelijkheden, maar wat dan...Etcetera: Wat zijn de toekomstplannen...Wat hierbij belangrijk is, is dat ik na de twee solo's nood heb aan confrontatie, aan interactie

Nr. 62, December 1997 • Clara Van den Broek • Klapstuk 97 en het dansgeheugen
Toen zorgde Michel Uytterhoeven immers voor een belangrijke (en levensnoodzakelijke) accumulatie van symbolisch kapitaal(1). Wat te denken over de intrinsieke artistieke kwaliteiten van het getoonde...Zo ontstaat er een open netwerk en, wat meer is, een heuse Klapstukfamilie, want heel wat artiesten zijn productioneel met Klapstuk verbonden, of waren reeds op vroegere festivaledities te zien...Danser en toeschouwer zitten wat dat betreft in hetzelfde schuitje: 'Zonder mijn blik blijft je lichaam wat het altijd was: een valstrik van eenzaamheid' (Jan Fabre), maar ook: 'Souvenirs van het

Nr. 62, December 1997 • Eric De Kuyper • De zin van een anachronisme
Alleen weet ik dat wat ik zie en hoor op de West End in 1980 geenszins klopt met wat er in die opvoering werd nagestreefd...Want, wat en hoe zouden we een besef hebben van wat in een bepaalde tijd libertinage heeft betekend, als we Marivaux niet hadden...Wat hebben we gewonnen

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
Niet de acteur die zegt wat hij zegt, maar de acteur die meent wat hij zegt is belangrijk...wat heb je gedaan, waar ben je mee bezig, wat heb ik gezien, wat vond ik mooi, heb je die film ook gezien, god god god da's een goeie regisseur, da's een goeie acteur... - allemaal dingen die vrij...Je bent nog enkel geïnteresseerd in wat je bezig houdt, wat je gaande houdt, wat je buiten jezelf brengt en vervoert... Mijn grote wens is daarom mijn leven te beëindigen in de geest van de grote Engelse

Nr. 62, December 1997 • Peter Anthonissen • Turn out the stars
Wat hij ook doet, er is één rode draad: zijn keuze en interesse, zeg maar passie voor mensen...Wat later blijft een microfoonstandaard eenzaam achter in een sobere lichtbundel: vijftig jaar na zijn dood rest er van Schmidt weinig meer dan zijn stem...Een fel contrast met wat Fransien van der Putt optekende in Notes: 'Volgens Hoghe is het beter de grens tussen podium en zaal te respecteren, opdat een toeschouwer zelf kan bepalen wanneer en hoe hij

Nr. 62, December 1997 • Louis Paul Boon • Manifest: Lof der Boswell Sisters
En dan kwam de gestapo eens binnen net toen gij aan het zingen waart en ze hoorden het niet, ze vroegen mijn pas en gingen weer buiten, en ik werd wat wit toen ze weg waren en dacht: daar zal ik eens...En weet ge wat, ik zal het zeer vlug schrijven en er dan mijn handen over heen leggen zodat niemand buiten u het lezen kan: ik hoorde u, er trilde ginder iets zeer diep in mij, en mijn vrouw vroeg me...En ik vraag me af, wat "vermakelijkheid" betekent in het hoofd van een oud mannetje

Nr. 62, December 1997 • Gojim 5.1 • Doodgewoon en levensecht
Bovendien zal die voortdurende registratie niet uit de toon vallen in wat hij zelf 'gedocumenteerde levens' noemt...uiteindelijk zelfs videodossier kunnen bijhouden van alles wat er met u gebeurt...De verontwaardiging onder het aanwezige janpubliek is quasi unaniem: ieder mag toch met zijn lichaam doen wat hij wil, zeker

Nr. 62, December 1997 • Marc Holthof • Een koning uit een washuis
Dit is wat Georges Méliès, één van de allereerste cineasten en de maker van vele betoverende trucagefilms, volgens filmhistoricus Georges Sadoul vertelde: 'Ik heb voor de Warwick Company in Londen...Pascal hield daarin de jonge hertog van Chevreuse voor wat het is om rijk, machtig en van adel te zijn...Waar Caesar natuurlijk voor elke vorst staat, naar analogie van 'Geef aan Caesar wat aan Caesar toekomt'. Kortom: het portret van de sterfelijke Louis stelt in feite de onsterfelijke Louis voor

Nr. 62, December 1997 • Willem Dauw • 'Star Quality'
En wat kon die...die wereld is het niet altijd duidelijk wat de prestatie van de artiest inhoudt; er zijn zelfs groepjes die niet eens op hun eigen platen zingen...Die vertrouwde volkomen op de regisseur, zo van: 'Zeg wat je wilt, en ik doe het'. Etcetera: Heb je wel eens meegemaakt wat mensen sterrenkapsones noemen: sterren die het hoog in hun ster

Nr. 63, Maart 1998 • Marleen Baeten • Kansarmoede en kunst: een trend?
De meeste aanwezigen spraken hen niet tegen, maar in hun getuigenissen, vragen en oproepen legden nogal wat interveniënten ongewild de gapende kloof bloot tussen de invalshoeken van de kunstensector...Wat me het meest van al verbaasde was het feit dat het ook in de gespreksgroep over culturele centra en kunstencentra vooral ging over kunst maken met kansarme doelgroepen...Maar het begrip 'methodiek' bijvoorbeeld wordt voor van alles en nog wat gehanteerd zonder dat telkens te benoemen

Nr. 63, Maart 1998 • Pieter T'Jonck • Als spreken tot niets leidt
Wat meteen frappeert aan Zwijg kleine, een Volksstuk in vijf taferelen (in het West-Vlaams)', geregisseerd door Dirk Tanghe, is het decor: een langwerpige horizontale uitsnede uit een pikzwart gordijn...wat maakt het uit). Ze zijn en gedragen zich als insecten in een te klein terrarium...venijnige en haatdragende tante Anna die haar man verwijt wat ze zelf niet heeft kunnen waarmaken, enzovoort

Nr. 63, Maart 1998 • Geert Sels • Kan theater nog pijn doen?
De voorstelling nam te weinig afstand tot het materiaal: ze herhaalde wat ís in de realiteit...Wat Boermans doet, is op tijd en stond afstand nemen van de homogeen voortkabbelende theatertaal, om dit keer wél de afwijkingen op te zoeken...Wat ik zag was nochtans niet meer dan een kunstmatige constructie, die me de ingangen aanbood om er zelf iets bij te denken

Nr. 63, Maart 1998 • Wouter Van Looy • Iets leuks voor de kinderen
Al is er hier toch ook wat meer aan de hand...Geen gelegenheid wordt daarbij onverlet gelaten om het publiek wat uitleg mee te geven over het theater en de opera...Jammer, want wat op dit vlak wordt gepresteerd staat in schril contrast met wat de opera's de afgelopen jaren voor hun 'echt' publiek op de planken hebben gebracht

Nr. 63, Maart 1998 • Marleen Baeten • Op zoek naar vaste bodem in de...
Terecht vermeldt het programmablaadje dat Othello en De koopman van Venetië veel meer zijn dan 'relevante teksten waarmee we wat kunnen vertellen over de status van het vreemde en het bevreemdende

Nr. 63, Maart 1998 • Koen Tachelet • Ten Oorlog
Tom en ik voelden ons vrij om uit de brontekst scènes te selecteren in functie van wat wij voor ogen hadden...Het is veel spannender om te zien wat een acteur doet vanuit intuïtie en bevlogenheid, of om te ontdekken wat er aan verhaal ontstaat wanneer je enkel 'italienne' door de tekst gaat...Wat ik niet wist, was dat sommige acteurs niet ten dienste wilden staan van de anderen en van de vertelling

Nr. 63, Maart 1998 • Koen Tachelet • Ten Oorlog
Wat heet succes...Monniken Wat was er dan zo anders aan de weg naar Ten Oorlog...Een mooi idee, maar de praktijk was anders,' zegt Jan Decleir, 'wij konden niet spelen in dat decor, en uiteindelijk is het ook verdwenen, wat een wonde heeft veroorzaakt die wellicht nooit geheeld