Archief Etcetera

1145 document(en) met "maar" • Resultaten 1101 tot 1120 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 63, Maart 1998 • Geert Sels • Kan theater nog pijn doen?
Maar het aandeel simili-geweld is wel verkleind...Dat is een illusietheater dat zich niet wegsteekt achter doen-alsof, maar open kaart speelt en zich kwadrateert waar je bij staat...Maar die liggen beslist niet in een illusietheater, waarbij er voorspelbare afspraakjes tussen de tonelist en het publiek bestaan

Nr. 63, Maart 1998 • Wouter Van Looy • Iets leuks voor de kinderen
Bovendien is de tekst van de voorstelling en de duur van het stuk (maar liefst 2 uur en 15 minuten) geen moeiteloos te nemen klip, zeker niet met een meer dan duizendkoppig publiek waaronder een...Niet alleen had de voorstelling ondertussen al veel te lang geduurd, de muziek was gewoon ook veel te moeilijk om zo maar eventjes aan te leren aan het publiek...Het staat mooi om er iets voor te doen, maar daarmee is dan ook alles gezegd

Nr. 63, Maart 1998 • Marleen Baeten • Op zoek naar vaste bodem in de...
Ook de Demonencyclus was dat niet, maar in Venetië krijgen de gewetensvragen die de Demonencyclus kenmerkten een veel persoonlijker dimensie

Nr. 63, Maart 1998 • Koen Tachelet • Ten Oorlog
Toeval of niet, maar voor het zichtbaar maken van de karmalijnen is dat een grote stap vooruit geweest...Ik wilde daarbij niet alleen citeren uit de recente theatergeschiedenis, maar ook uit de geschiedenis van Blauwe Maandag...Elk repetitieproces gaat wel gepaard met angsten en twijfels, maar dan heb je na drie maanden een première, die altijd, of ze nu goed of slecht is, een ontladingsmoment betekent, een psychologische

Nr. 63, Maart 1998 • Koen Tachelet • Ten Oorlog
Maar erger nog dan dat: aan de meeste recensies viel af te lezen dat niet de voorstelling zelf, maar de eigen verwachtingen ten aanzien van Ten Oorlog werden gerecenseerd...het brandpunt van dit proces stond Luk Perceval, die met Ten Oorlog niet alleen zijn gedroomde voorstelling maar ook zijn gedroomde gezelschap probeerde te realiseren...De paradox van een groep die het zoeken voorop stelt, maar tegelijk het zoeken van haar artistiek leider niet accepteert

Nr. 63, Maart 1998 • Luk Van den Dries • Ten Oorlog
Het Grote Verhaal van de History Plays is dan niet langer een waarschuwing tegen de zonde, of een vrijbrief voor het gezag van de nieuwe Tudor-koning, maar een kleine venijnige vishaak, behendig...Lanoye maakt het allemaal wel veel explicieter en directer waardoor de spiraalgang minder waggelt maar bangelijk rechtop de eigen diepte induikt, maar toch blijft het de ondergangslijn die ook...Sowieso kent hij slechts twee soorten vrouwen, de heilige en de hoer, maar alle twee behandelt hij ze met ongeziene gruwel: Lavinia in Titus Andronicus wordt verkracht, handen afgehakt en tong

Nr. 63, Maart 1998 • Marleen Baeten • Van Blauw Vier tot Cantecleir
Maar bovenal geven de acteurs 'een ziel' aan hun personages, waarmee ik geen inlevend acteren bedoel, maar het tonen van het personage als een reële 'mogelijkheid'. Marnick Bardyn gaat daarin het...Jo Roets houdt zich daar ver van: de humor krijgt heel wat ruimte in de taal, maar niet daarbuiten...Greet Vissers: 'In vroegere voorstellingen was emotie eerder een steun die de acteur wel doorgeeft aan het publiek maar tegelijk bij zich houdt

Nr. 63, Maart 1998 • Stephan Moens • Opera tot theater maken
Dat kan spijtig zijn maar het is onvermijdelijk (ik zag ooit een enscenering van Idomeneo van Mozart waarin de zanger van de titelrol zijn bravoure-aria 'Fuor del mar' klimmend op een paal moest...Sommige zangers bereikten wel al een zeer geëngageerde rolinvulling, zo bijvoorbeeld Urban Malmberg als Leporello maar dat ging dan soms ten koste van de vocale glans en was niet altijd even logisch...Het decorbeeld is niet alleen overweldigend maar vooral ook een eenheid geworden door heel het stuk heen, ook als het - zoals in Rigoletto - zelfs niet schijnbaar een eenheidsdecor is. De tweede

Nr. 63, Maart 1998 • Redactioneel
Frank Albers kreeg nog een bladzijde in de cultuurbijlage van de Morgen, maar geen enkele krant gaf zijn theaterrecensent tijd en ruimte om te peilen naar de artistieke en maatschappelijke relevantie...Ten Oorlog komt in deze editie dus niet uitgebreid aan bod omwille van het winnen van de Océ Podium Prijs, maar omdat we ons als redactie aangesproken voelen door artiesten die hun werk opvatten als...Niet bepaald heet van de naald, maar wel controversieel en inspirerend

Nr. 63, Maart 1998 • Peter Anthonissen • Ontmoeting op de pijngrens
Op het toneel zit ze immers niet alleen als het personage Marguerite Duras dat het verleden probeert te activeren, maar ook als Chris Tieleman die tegenover het materiaal haar standpunt dient te...Allicht, maar dan de tranen van een volleerde actrice die een eigen interpretatie geeft aan Stanislavski's 'emotioneel geheugen', alsof ze de reactietijd tussen de emotionele herinnering en de...Het blijft ambigu welke realiteit Tieleman voorstaat, die van zichzelf of die van het toneelpersonage, maar dat is ook het waarmerk van bijvoorbeeld Dood Paard, net als zijzelf opgeschoten uit de

Nr. 63, Maart 1998 • Barbara Baert • De kleuren van de geest
Morendans) of Mummersplay (maskerspel). Er zijn echter maar weinig visuele en literaire bronnen bewaard gebleven...Maar van de spelen bestonden vermoedelijk evenveel varianten als er dorpen en hun schaars overgeleverde optekeningen waren...Dit boek met een bijna 200 pagina's lange afdaling naar de grotten van onze cultuur, met 75 beschreven catalogusnummers, een discografie en een groot aantal voetnoten, leest als een trage, maar

Nr. 63, Maart 1998 • Bart Eeckhout • Hiphop na de hype
Wat hiphoppers gemeen hebben, is niet alleen de code, maar ook de drang om zich te manifesteren, hetzij achter de draaitafel of op een al dan niet virtuele dansvloer, hetzij met een microfoon of met...Hiphoppers heten een positieve taal te spreken, maar wat te zeggen van de alleszins commercieel succesvolle gangstarappers die niet enkel in hun teksten haat prediken, maar nu ook elkaar werkelijk van...De freestyles zijn een vertaling van de battles die de verschillende crews op straat uitdansen: vriendschappelijke maar scherpe danscompetities, waarbij de break-beat als enige en als eerlijke wapen

Nr. 63, Maart 1998 • Pascal Gielen • Corps incorporated
Over het algemeen hebben mijn voorstellingen een enorm publiek succes, maar ze vormden blijkbaar wel een probleem voor de programmatoren-maffiosi zoals die van het IETM...Met half geklede performers die geregeld worden aangevoerd met wijd opengesperde mond refereert Smits wel aan de oppervlakte van Bacons schilderijen, maar de desolate sfeer komt moeilijk naar boven...De schilder toont de lichamen when no one is watching, zoals een choreografie van Meg Stuart luidde, maar dat levert niet direct een mooi ogende, dansante voorstelling op

Nr. 63, Maart 1998 • Gerd Taube • Poppentheater in het niemandsland tussen traditioneel en...
Niet de banale handelingen van deze marionettenpantomime, noch de perfectie van de schijnbaar oneindige spelmogelijkheden van de marionet fascineren de toeschouwer, maar wel de bezetenheid van deze...Paradox De verhouding tussen beeld, beweging en object speelt inderdaad een rol in alle voorstellingen die ik op het 11de Internationaal Poppenfestival heb bijgewoond, maar een ongeïnformeerde...Hij zou wellicht verbaasd zijn geweest over het minimale aantal poppen en het vele mensentheater, maar de formele intentie van de festivalorganisatoren zou voor hem verborgen blijven

Nr. 63, Maart 1998 • Günther Samson, Jan Van Looy • Shakespeares Globe
Wellicht heeft het ongewilde rumoer van de Groundlings er mee te maken maar de hele voorstelling gaat gebukt onder een schreeuwerige laag barok entertainment, die weliswaar wel grappig is maar na...Andere auteurs zullen in het gebouw weinig aan bod komen en dat is ook de bedoeling, maar het sluit een zekere credibiliteit als Shakespeare-theatercentrum uit...Maar Shakespeare blijft publiek aantrekken, in het geval van The Globe zoals een voetbalwedstrijd dat doet: 'a kingdom for a stage, princes to act and monarchs to behold the swelling scene

Nr. 63, Maart 1998 • Ritsaert ten Cate • Als het niet stuk is, probeer het...
beseffen het misschien niet, maar wat omschreven wordt als een festival is een activiteit die verhonderdvoudigd is. Er is weinig of geen ruimte om stil te staan bij de oorspronkelijke ideologie...Terwijl het het beste biedt van wat er op festivalgebied in de toekomst mogelijk is, zijn de symptomen van de teloorgang van het festival maar al te duidelijk...Waarop Pooh - zoals het een beroemde Beer van Gering Verstand past - goedaardig tegen Rabbit zegt: 'Wel... we blijven maar naar huis op zoek en vinden het maar niet

Nr. 63, Maart 1998 • Dirk Pauwels • Manifest: Ze zien er zo gelukkig uit
Sedert mijn intreden is er namelijk maar weinig structureels veranderd, weinig nieuws bedacht, en ik heb evenmin het gevoel dat daar ook maar iemand last van heeft... Ik merk niets van een...Het heeft enkel geleid tot het bemachtigen van een soort van kneuterig plekje in de schaduw, maar dat heeft dan weer alles te maken met het eerste punt...Maar ja... Zoals Jo Roets van Blauw Vier zei: "s Morgens om tien uur al te moeten sterven is noch voor diegene op de scène noch voor diegenen die ernaar moeten kijken een aangename bezigheid

Nr. 63, Maart 1998 • Rudi Laermans • De idiotie van het menselijke
Kijken is in de regel inderdaad een kwestie van afzijdigheid omdat een beeld de toeschouwer wel boeit maar het zich niet met hem bemoeit...Want we beschouwen onszelf misschien nog wel als verlangende wezens, maar we handelen al lang niet meer overeenkomstig dit zelfbegrip...register, ze weigert het alternatief van het 'versus' (traditioneel versus hedendaags, klassiek versus avant-gardistisch, woord versus beeld,...); ze volgt niet langer de logica van de disjunctie (of/of) maar

Nr. 64, Juni 1998 • Jef Aerts • Voorbij het tellen van verschillen
Het glokale mag daarom niet begrepen worden als een nieuwe categorie, maar wel als een proces, een beweging, een energie-stoot...doorheen het glokale discours wordt een maatschappelijk netwerk uitgezet, waar een waarlijk relevant theater maar van kan dromen...Decennia lang werd getracht om het bewustzijn aan te dikken dat het verschil geen reden tot verzet of angst hoefde te zijn, maar wel een vraag om aandacht voor personen en culturele uitingen die zich

Nr. 64, Juni 1998 • Marleen Baeten • 'De kunstenaar schept, terwijl de criticus schaapt'
Maar hoeveel onzin kan je verwerken zonder een indigestie te krijgen...Het tweede bedrijf van het toneelstuk brengt niet veel nieuws meer en de derde performance - een repetitief opgebouwd verhaal over een man die een volkstoeloop veroorzaakt door alleen maar...De kritiek op het feit dat niets doen beschouwd wordt als een bedreiging voor de openbare orde ligt in de lijn van het dadaïsme, maar in zijn rechtlijnigheid doet de tekst gedateerd aan