Italiaanse avant-garde toont mooie plaatjes
ANTWERPEN -- Als sluitstuk van het projekt "Avanguardia Italiana" van het Vlaams Teater Circuit is deze week in de Singel Magazinni Produzioni te gast met de trilogie Perdita di Memoria. Het derde deel, Vita Immaginaria di Paolo Ucello, kwam eerst aan de beurt. Ondanks de hoogdravende en gestoffeerde verantwoording van auteur en regisseur Federico Tiezzi na de voorstelling, bleef er een indruk van mooi verpakte lucht. Tiezzi noemt zijn werk "teater van de poëzie", naar analogie met Pasolini's koncept "kinema van de poëzie", en sleept er verder o.m. Artaud en Kabuki-teater bij...
La Vita Immaginaria is gebaseerd op de denkbeeldige biografie van Paolo Ucello geschreven door Marcel Schwob. Het verhaal speelt zich af op een scène die volledig omzoomd is door zilver-goudkleurige gordijnen. Aan de zijkant een groot schilderij, verder nagenoeg niets.
In deze onbepaalde ruimte wordt met alle denkbare middelen geprobeerd een (surrealistische) visie op de figuur van Ucello te geven, vanuit de belangstelling die b.v. André Breton en Artaud hadden voor de schilder als een verre voorloper van kunstbewegingen in de 20ste eeuw. Zeer diepzinnige uitspraken moeten ons duidelijk maken dat Ucello afstapt van de vervalsing van de werkelijkheid die het (burgerlijke) perspektief betekent, en op zoek gaat naar een verborgen realiteit die uiteraard in konflikt moet komen met de gevestigde machten.
Die boodschap op zich wordt niet dadelijk overtuigend uitgewerkt, en dat heeft zowat alles te maken met de zucht tot estetizeren die de hele voorstelling doortrekt. Een estetiek die dan ook nog af en toe over haar eigen benen struikelt door het teveel aan middelen en referentiekaders. De muziek bij de voorstelling is (ondanks het grote belang dat Tiezzi er zegt aan te hechten) niets anders dan een collage van bestaande fragmenten. De overdaad aan geciteerde inspiratiebronnen, die in de voorstelling los naast elkaar blijven staan als mooie plaatjes, doen bovendien het vermoeden rijzen dat Tiezzi wel ergens een klok heeft horen luiden, maar de klepel niet weet hangen.
Desondanks zijn er een paar momenten van een uitzonderlijke schoonheid, die de voorstelling toch deels de moeite waard maken. Vermeldenswaard is o.a. de solo van Virgüio Sieni als de geest van de dans.
Het eerste deel van de trilogie "Genet a Tangeri" is tot en met vrijdag elke avond om 22 u. op video te zien in de Singel. Het tweede deel "Ritratto dell'attore da Giovane", wordt er vandaag en morgen gespeeld om 20 u.
