Date 1987-02-24

Publication De Standaard

Performance(s) Truus Bronkhorst dans Bronkhorst Truus

Artist(s) Bronkhorst, Truus

Company / Organization

Keywords liedje • dansje • ego-tripperij • filippijnen • bronkhorsts • dans-spoeling • gereisd • toegrijnst • delikaat • dreunend

Egotripperij zonder inhoud: Truus Bronkhorst danst "Bronkhorst, Truus"

LEUVEN -- Een beetje bij gebrek aan interessante en/of vernieuwende (what's in a name?) dansprodukties in Vlaanderen, ging 't Stuc even over de grens in Nederland op zoek. Verleden week prezenteerden ze "Truus Bronkhorst danst Bronkhorst Truus" te Leuven. Bronkhorst heeft een veel besproken carrière achter de rug, met controversiële produkties bij "Dansproduktie", "Vals bloed" en "Nationaal Fonds" en de solo-voorstelling "In concert". Solo-werk schijnt haar overigens goed te liggen, want de ego-tripperij van "Bronkhorst Truus" is opvallend, en staat in geen verhouding tot de dans-spoeling die erg dun is.

La Bronkhorst is naar het oosten gereisd en dat zal het publiek geweten hebben, want de voorstelling die uit zes korte fragmenten is opgebouwd, refereert er zeer expliciet naar. Daarbij suggereren de eerste fragmenten de zuiverheid van die beschaving, en naarmate de voorstelling vordert, sluipt er steeds meer (westerse) verloedering in de dans en de muziek.

De tweede gimmick van de voorstelling is het uitlokken van een frustratie bij het publiek; ze knikt, het publiek begint te applaudisseren, en dan gaat de voorstelling weer gewoon door met het laatste fragment, een dansje op een dreunend liedje ("Here comes my baby") zoals het er waarschijnlijk aan toe gaat ergens op de Filippijnen in een bordeel voor GI's. Het publiek wordt daardoor op het verkeerde been gezet, en dat is nog meer zo omdat na elk finaal applaus het liedje en dansje weer van voor af aan hernomen worden, tot viermaal toe.

Maar wat dit nu verder betekent, joost of Truus mogen het weten. In elk geval zijn Bronkhorsts interpretaties van oosterse dansen weinig inspirerend of delikaat te noemen. Dat ze na elk fragment het publiek plots met een medeplichtig glimlachje toegrijnst, als om duidelijk te maken dat het allemaal niet zo serieus is, het raakt je niet echt. Het enige wat je hier uit kan besluiten is dat er in Nederland blijkbaar ook niet veel nieuws te rapen valt.